حقیقت این که تصمیم گرفته بودم خطاب به شاهزاده چیزی ننویسم و حتی خواهش و در خواستی مطرح نکنم چون نه تنها تا کنون عنایتی از جانب ایشان به گفتار خود ندیده ام بلکه بعد از گلایه ای که ایشان از منتقدانِ مشاوران خود کردند و ظاهرا هشدار دوستداران ایشان باعث دلخوری ایشان شده بود ترجیح دادم که با حرف های خود موجب رنجش ایشان نشوم. اما این که کاملا سکوت کنم این را دور از وجدان نویسندگی ام دیدم لذا نکته ای که مطرح می کنم تنها یک خواهش است که صد البته می تواند مثل همیشه توجهی به آن نشود اما من در هر حال به وظیفه ی خود عمل می کنم. داستان همراهان و مشاوران شاهزاده به مرحله ای رسیده که اگر دوستداران واقعی ایشان به ایشان هشدار ندهند در واقع به ایشان خیانت کرده اند. در جای دیگر نوشتم امیدوارم شاهزاده خود را به کارهایی که مشاوران ایشان می کنند گره نزنند چرا که تخریب ایشان، تخریب امیدها و آرزوهای یک ملت است و این یک موضوع ساده نیست که با چند توجیه بتوان از کنار آن گذشت چنان که در موضوع همراهی با اشخاصی مثل اسماعیلیون و علی نژاد و مهتدی توجیه گران استدلال کردند که شاهزاده این ها را می شناختند و عمدا این ها را وارد بازی کردند تا آن ها خود را نشان دهند و کنار گذاشته شوند که این استدلال سخیف به یک موضوع اصلی توجه نمی کند و آن این که فرصتی که این کار ظاهرا عمدی سوزاند، فرصت یک تغییر تاریخی در داخل کشور بود که حالا حالاها باید منتظر بمانیم تا اتفاقی مشابه رخ دهد و این بار هم با کمال تاسف بازی دیگری در پیش رو خواهیم داشت و آن بازی مشاوران و اطرافیان است که امروز در حد نماینده رسمی در حد ملاقات با مقامات اسراییلی ارتقا مقام پیدا کرده اند.