فرشته مزینانی

سه سال پیش در چنین روزهایی(قبل از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱) زنان ایرانی داشتند زندگیشان را می کردند! با گشتهای ارشاد کنار آمده بودند. آن را یکی از ملزومات حکومت دینی می دانستند و به همین خاطر روز به روز دینداریشان کمتر می شد! به شل کن سفت کن های حاکمیت عادت کرده بودند. خودشان داشتند عرف جدیدی از پوشش می ساختند. هر سال کمی از قد مانتوها و اندازه روسریها کم می کردند. رنگهای متنوع می پوشیدند.

ذائقه مردان را تغییر می دادند. حاکمیت هم داشت به این تغییرات تدریجی عادت می کرد. هرچند هنوز هم نمی خواست بپذیرد جامعه و زنان تغییر کرده اند و او هم باید تغییر کند! آنها نمی فهمیدند زنان و دخترانی که به آمار ورودشان به دانشگاه و آموزش عالی افتخار می کردند و با گسترش استفاده از فضای مجازی و ارتباطات گسترده با جامعه جهانی، با نرمها و هنجارهای زنان تحصیلکرده دنیا آشنا می شدند، دیگر نمی توانند در قالبهای یکسانی که برایشان از بالا طراحی می شود بگنجند! تعیین قد مانتو و سایز شلوار و‌ اندازه پوشش شال و روسری برای دختری که همه محدودیتهای عرفی را شکسته و خود را بالا کشیده، توهین به شخصیت او محسوب می شود. او که حالا در کنار مردان در دانشگاه و اداره و خیابان قرار گرفته، خود باید انتخاب کند چگونه از حریم شخصی خود محافظت کند و البته دولت نیز باید حامی و‌حمایتگر او باشد. این دختر نمی تواند مثل مادر و مادربزرگ خود بیندیشد، چون اساسا در زمان و مکان و فضای دیگری سیر می کند.

از سال ۸۶ که نظام به نیروی انتظامی ماموریت داد تا با جرم انگاری کم حجابی با زنان و دختران برخورد کند و گشت ارشاد به وجود آمد و خیابان میدان جنگ با مردم شد. مجرم دانستن زنان به جرم پوشش، جبهه ای از زنان عصبانی از این اقدامات توهین آمیز درست کرد که در تمام اعتراضات زنجیره ای تا ۱۴۰۱، پای ثابت معترضین بودند. اما نظام با اتکا به قدرت باتوم و تفنگ همه اعتراضات را سرکوب کرد تا حقانیتش را اثبات کند!

در شهریور ۱۴۰۱ و در دولتی که طیف تندرو‌ بیشترین قدرت را در دست داشتند دختر جوانی از کردستان مهمان گشت ارشاد خیابان وزرا شد و در خوشبینانه ترین حالت دچار شوک مهمان نوازی ماموران ارشادکننده شد و به کما رفت و روز بعد به دیار باقی شتافت. مظلومیت مهسا امینی جرقه ای شد بر باروت متراکم خشم زنان و دختران ایران و دیدیم که شعله های آن چگونه روسری و شال و‌ حتی چادر محجبه ها را سوزاند و مردان را در این مبارزه در کنار زنان قرار داد تا از غیرت خود نه در برابر زنان که در حمایت از حق آزادی پوشش آنان استفاده کنند. پس از‌آن واقعه و برخورد نظام، سبک زندگی زنان تغییر کرد و حتی خانواذه های سنتی که تا آن روز با حکومت همراه بودند و ناراضی از پوشش دخترانشان، حق آنان را در انتخاب پوشش به رسمیت شناختند

سه سال از آن روزها می گذرد. روزهایی که مرگ این دختر معصوم آتشی شد بر خرمن آنچه می خواستند با اجبار بر نیمی از جامعه تحمیل کنند. آتشی که زیر خاکستر است و حاکمیت از ترس شعله ور شدن دوباره اش، دیگر جرات دخالت مستقیم در حوزه خصوصی زنان و دختران را ندارد! و نظام در حسرت حجاب مهسا در روز حادثه، و روزهایی که دیگر برنخواهد گشت مانده است! نسل جدید ترسی از بگیر و ببند ندارند و با جسارت و قدرت تمام در مقابل حاکمیت ایستاده اند. نسلی که تحت تربیت حاکمیت دینی بالیده اند و چون خاری در چشم باید تحمل شوند!