این روزها از زمین و آسمان فحش و دشنام بر سر انسان های چپگرای ایرانی میبارد

از بیژن جزنی بگیر تا طبری و ابتهاج و حمید اشرف و خسرو گلسرخی و حیدر عمو اوغلی و دکتر ارانی و دیگرانی که از جان خود مایه گذاشته اند از دشنام ها و تهمت های سفیهانه و ناسزاهای ناموسی در امان نیستند کمااینکه واژه «چپول » بار سنگین خیانت و وطن فروشی و بیگانه پرستی و تجزیه طلبی و دشمنی با ایران و مظاهر فرهنگ ایران را با خود حمل میکند.

حجم دشنام ها و ناسزاها گاه چنان است که اراذلی همچون مهدی موش و باقر کچل و شعبان بی مخ و حسین رمضان یخی و ناصر جیگرکی و تقی آب منگل و مرتضی تکیه و اصغر خارجی و امین آقا باید بیایند در محضر این آقایان و خانم ها درس بیاموزند !

میگویند یک بنده خدایی رفته بود به یک روستا ؛ دید آقا معلم روستا بچه های مدرسه را ریسه کرده است میبردشان صحرا .

پرسید : کجا تشریف می برید؟

گفت : میرویم صحرا دعای باران بخوانیم .

پرسید : توی این هوای داغ این بچه های بیچاره را چرا می برید ؟ بهتر نبود پدر مادر های شان را می بردید ؟

آقا معلم گفت : چون بچه ها هنوز گناهی نکرده اند دعای شان در بارگاه حضرت باریتعالی مستجاب تر است !

مرد سری جنبانید و گفت: اگر دعای کودکان مستجاب شدی ؛ هیچ معلمی روی کره زمین زنده نماندی !

بیاد گفته اوژن لوینه یکی از چهره های شناخته شده اروپا در اوایل قرن بیستم می افتم که پای جوخه اعدام گفته بود : ما کمونیست ها همچون مردگانی هستیم که به مرخصی آمده ایم !

اوژن لوینه پس از انقلاب بلشویکی ۱۹۱۷ به آلمان رفت ، به حزب کمونیست آلمان پیوست ، جمهوری شورایی باواریا را بر پا کرد ، و سر انجام در ماه مه ۱۹۱۹ بدست دولت راستگرای آلمان به جوخه مرگ سپرده شد.

چپول های بیچاره ما هم چنین سرنوشتی داشتند اما هنوز و همچنان مورد لعن و دشنام سلطنت طلبان هستند
و این هم یکی دیگر از عجایب تاریخ ایران است .

گیله مرد (حسن رجب نژاد )