من با تعداد زیادی از سینه چاکان امروز رضا پهلوی که همکاری گسترده تشکیلاتی هم پیشتر با اصلاح طلبان داشتند مدتی در زندان اوین هم بند بودم و بعضا در مباحثاتی که داشتیم بر روی ظرفیت بالقوه رضا پهلوی البته به« شرطها و شروطها» برای عبور از جمهوری اسلامی تاکید می کردم. میدانم باورش برای خیلی از مخاطبان سخت است ولی آنها مرا به سخره می گرفتند که به رضا پهلوی به چنین چشمی نگاه می کردم و با تعجب می پرسیدند عقلت کجاست؟

کسانی که با دیدگاه های من آشنا هستند به خوبی می دانند جمهوری اسلامی را نظامی غیر قابل اصلاح می دانم و معتقد به عبور از نظام مستقر البته با کوشش برای حفظ یکپارچگی کشور و حداقل تلفات در جریان یک جنبش مدنی گسترده هستم و اشاراتم در مباحثات زندان به نقشی که ایشان می‌تواند در کنار اپوزسیون متکثر ایران ایفا کند ناظر به چنین تصویری از گذار بود. در این مسیر هنوز هم بر این باورم که رضا پهلوی اگر خودش را به جای آنکه در« راس جبهه مخالفان» با بیشترین پشتوانه اجتماعی در« عرض جبهه مخالفان» با پذیرش میزان حامیان واقعی تعریف کند، می‌تواند در گذار نقش مثبتی ایفا نماید. اما شوربختانه راهی که تا کنون رفته کاملا در جهت معکوس بوده است.

فعالیت چندانی مگر به ضرورت در شبکه های اجتماعی ندارم و معتقدم مسیر مبارزه سیاسی از رهگذر احزاب، تشکیلات،سندیکاها و انجمن های صنفی و تقویت جامعه مدنی می گذرد . شبکه های اجتماعی تنها به شرطی که در کنار این ملزومات به کار گرفته شوند موثر خواهند بود و در غیاب چنین ملزوماتی به زبان اقتصادی نه تنها سودی حاصل نمی‌شود که از اصل سرمایه نیز کاسته خواهد شد و به تعیبر سیاسی چنانچه تبیلغات در شبکه های اجتماعی در نسبت درستی با واقعیت نباشد به جای امید، سرخوردگی تولید می‌کند. تغیر موازنه قوا در عرصه سیاست نیازمند انسان های واقعی است و با دستکاری در شبکه های اجتماعی حاصل نمی‌شود.

بر گردم به زندان، اندکی گذشت و تعدادی از فعالانی که در آن برهه در زندان بودیم ( از ۹۶ تا قبل از جنبش مهسا ) هر کدام به دلایلی ایران را ترک کردیم .از حمایت پر شوراین دوستان سابق از رضا پهلوی انگشت حیرت به دندان گزیدم و به دنبال دلالت های سیاسی برای این تغیر موضع شدید بودم. می‌خواستم بدانم چه دریافت جدیدی از فضای سیاسی ایران وجود دارد که من قادر به دیدن آن نیستم و آنها آن را می‌بینند. تحقیقاتم نشان داد به جای دلالت های سیاسی، یک سری دریافت های اقتصادی ، کاری و شخصی وجود دارد.حالا بهتر از هر زمانی می دانم چرا بزرگان هر وقت برای کسی از صمیم قلب دعایی می کردند چیزی جز عاقبت به خیری نبود.