رژیم جمهوری اسلامی هیچگاه از "مشروعیت ایدئولوژیک"؟ برخوردار نبوده است که اینک به پایان آن رسیده باشد. شاید تنها دلیل "مشروعیت" رژیم جمهوری اسلامی، در فروردین 1358 باشد که اکثریت مردم ایران در انتخابات مربوط به گزینش رژیم، آن هم جمهوری اسلامی آری یا نه، که نه گزینش دیگری در کار بود و نه راه دیگری پیش پای خود می دیدند، به "جمهوری اسلامی" رای دادند.
رژیم اما بلافاصله پس از استقرار، هم مشروعیت مردمی و هم "مشروعیت ایدئولوژیک"؟ خود را از دست داد. آغاز سرکوب نیروهای سیاسی، گستردن تور اختناق، محدود سازی رسانه ها، اعمال سانسور، تعقیب دگراندیشان و اعدام های گسترده و جنایت کارانه، "دلایل" مشروعیت؟ رژیم را از آن بازپس گرفت. "مشروعیت" مردمی با کشتار گسترده فرزندان مردم - نیروهای چپ و سوسیالیست تا ملی گرا و غیر مذهبی و حتا ضد دینی در دهه 60 - به پایان رسید و "مشروعیت ایدئولوژیک" را نیز با کشتار جوانان مسلمان و مجاهد از دست داد. به راستی اگر مشروعیتی در کار بوده باشد! و تازه این رژیم برای که و چه کسانی مشروعیت ایدئولوژیک داشته است که تازه پایان یافته باشد؟ رژیم حتا در بخشی از لایه های مذهبی - اسلامی سنتی و آخوندی نیز از همان آغاز، "مشروعیت" خود را از دست داد.
خلع مرجعیت از "آیت الله" شریعتمداری تا انحلال حزب جمهوری خلق مسلمان، تا خلع بنی صدر، اعدام قطب زاده، پشیمانی خمینی از سپردن دولت "امام زمان" به "لیبرال" ها و ... تا برکناری "آیت الله" حسین علی منتظری، باعث شد تا "مشروعیت ایدئولوژیک" رژیم - البته اگر مشروعیتی در کار بود - حتا در چشم طیف وسیعی از از اقشار مسلمان نیز از دست بدهد. به علاوه، معیار "مشروعیت ایدئولوژیک" در چیست و در کجاست؟ آیا رای دادن به یک سیستم سیاسی مثلا "جمهوری اسلامی" در یک بازه زمانی کوتاه مدت ناشی از هیجانات "انقلابی" دوران یک ساله گذار و آنارشیسم ناشی از آن را می توان تاییدی بر "مشروعیت ایدئولوژیک" تلقی کرد؟ از آن گذشته، سران رژیم جمهوری اسلامی خود از همان آغاز با اعلام این که حفظ نظام از اوجب واجبات است و حتا از نماز و توحید ... هم واجب تر، و این که فقیه می تواند در صورت نیاز، توحید - خدا پرستی که به معنای عمود دین و اولین اصل اسلام است - را هم تعطیل کند"، مشروعیتی ایدئولوژیک برای نظام خود باقی نگذاشتند. (1)
در ضمن مگر معیار و ملاکی هم برای سنجش میزان مشروعیت ایدئولوژیک وجود دارد؟ به راستی آیا رژیم تا کنون و طی بیش از چهار دهه جنایت، از مشروعیتی برخوردار بوده است که آن "مشروعیت" تازه به پایان رسیده باشد؟ کشتار جوانان، زندان ها و شکنجه های بی رویه، سرکوب "اقلیت" ها و دگراندیشان، زنان، کارگران، روشنفکران، دانشجویان و ... آیا به تمامی خط بطلانی بر عدم "مشروعیت" این رژیم نبوده است؟
آری، رژیم جمهوری اسلامی پس از سرکوب های خونین بیش از چهار دهه، و پی آمدهای 7 اکتبر، فروپاشی رژیم اسد در سوریه، ترور اسماعیل هنیه در تهران و تضعیف حماس، کشته شدن حسن نصرالله و زمین گیر شدن حزب الله در لبنان، محدود شدن حشد الشعبی در عراق، فعال شدن مکانیسم ماشه، فشارهای بین المللی، و کشته شدن سلیمانی و دیگر سران سپاه، توانایی هویت طلبی فرصت طلبانه و عربده کشی های منطقه ای را از دست داده و دیگر توانی برای پیش بردن اهداف قدرت طلبانه و ضد بشری خود را ندارد! و در ضعیف ترین موقعیت خود قرار گرفته است. حتا در دنیای اسلام و عرب نیز دیگر "اعتبار" چندانی ندارد و در نتیجه قدرت سرکوب و رویارویی با مردم را نیز تا حدودی از دست داده و در شرایطی بین مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کند و به ناچار از برخی از مواضع خود برای حفظ نظام! دست به عقب نشینی های تاکتیکی زده است. همچنان که در صورت لزوم، نماز و توحید و حج را هم تعطیل خواهد کرد. و من بر آن می افزایم که اگر "فقها"ی نظام، خود و موقعیت شان را در خطر جدی ببینند، حاضر خواهند بود به کانال های تلویزیونی پورنوگرافی هم مشروعیت دینی ببخشند و خود زمینه راه اندازی آنها را فراهم کنند.
توضیحات:
1) "حفظ جمهوری اسلامی از حفظ یک نفر- و لو امام عصر باشد- اهمیتش بیشتر است". - روح الله خمینی - ویدئوی سخنرانی
"حکومت که شعبه‌ای از ولایت مطلقه‌ی رسول‌الله (ص) است یکی از احکام اولیه‌ی اسلام است و مقدم بر تمام احکام فرعیه، حتی نماز و روزه و حج است"- روح الله خمینی، صحیفه نور، ج 20 ص 170
"ولی فقیه می‌تواند توحید را موقتاً تعطیل کند". - "آیت الله" احمد آذری قمی، عضو شورای بازنگری قانون اساسی و عضو مجلس خبرگان، روزنامه‌ی رسالت، 19 تیر 1368
