جهان تاریک دختران ما!

سلمان کدیور

🔹 دیشب عزیزی برایم از بازار داغ فروش لباس های حجم دهنده خانم ها گفت. لباس هایی که نواحی باسن، ران و سینه را حجیم نشان می دهد. ظاهرا در این نواحی ابر یا پروتز یا موادی اضافه شده. نوعی حجم دهنده بدون جراحی منتها موقت و برای استفاده در خیابان یا میهمانی.

🔹از دیشب ذهنم را مشغول کرده، از این حیث که بعید می‌دانم در جایی در این عالم چنین چیزی عرف و رایج باشد و اینکه چرا جامعه ایران به نحو بسیار زیاد و افراطی در جذبه های سکسی و پرنوگرافی فرو رفته.

رتبه بالای ایران در جراحی های زیبایی میان خانم ها، تراشیدن بدن برای سکسی بنظر رسیدن و مقبول مردان افتادن، خشونت آمیزترین امری است که توسط زنان و علیه زنان بکار رفته است.

انگار یک مسابقه در جریان است که چه کسی بهتر خود را جلوه اوروتیک می دهد، چه کسی اغواگرتر است، چه کسی در جلب توجه مردان با استعدادتر است، چه کسی در مهارت رابطه جنسی استادتر است وووو

🔹من روانشناسی نمی‌دانم ولی احساس من می گوید این تب فراگیر که آتش زیرش را اینستاگرام افروخته، نوعی اختلال روانی و شخصیتی است چرا که ابعاد روانی و پیامدهای روحی بسیاری برای زنان و دختران ایجاد کرده است.

دختری که هیچ نشده خود را در یک مسابقه نابرابر با هم جنسانش يافته و احساس می کند اگر عقب بیفتد، طرد می شود. پس تمام انرژی روحی و جسمی و مادی اش را صرف جنگیدن می کند و در نهایت نیز از آنچه هست ناراضی است. هنوز خودش را دوست ندارد، هنوز احساس کمبود می کند، پس به ناچار سراغ روش های بدیع و تازه برای ادامه جنگیدن می رود. و چه دهشتناک است این زندگی.

🔹کاش آنان که در حوزه زیست جنسی کار می کنند، امثال برادر عزیزم یاسر عرب، سید هاشم فیروزی یا دیگر دوستان روی این تب تمایل به جلوه گری جنسی کار کنند و حرف بزنند.

چرا جامعه ایران در هورمون و غریزه در حال فرو رفتن است؟

چرا دختران ما دوست ندارند یا نمی خواهند، شبیه مادران ما باشند؟ (منظورم این نیست که زن سنتی باشد. منظورم در رابطه اش با جهان و طبیعت ظریف زنانه است.)

🔹مادران ما خود را موظف به تبعیت از شوهران می دانستند و این را هم ابدا کتمان نمی کردند، اما این تفکر تازه میان قشر قابل توجهی از زنان ما، رسما خود را برده مرد (جنس نر) کرده در حالی که علیه تفکر مادران به نام فمنیسم قیام کرده.

نسل تازه خود را مستقل از مرد تعریف می کند، وابستگی سنتی زنان را تقبیح می کند، و زنان قدیم را برده و کلفت و کنیز می نامد. اما کجا مادران و زنان گذشته برای جلب توجه یک مرد، بیش از یک سرخ آب و سفیدآب ساده به خودش زحمت می داد؟ این کجا و جراحی پیکرتراشی کجا؟ از چربی آنجا بریدن و بر آنجا اضافه کردن کجا؟

به راستی کدام نسل بیشتر اسیر مردان بوده است؟
این حجم خشونت علیه زنان توسط زنان، از کجا است؟

آیا تقاضا در مردان سبب این پدیده است؟ یعنی مردان جامعه برای زندگی طالب چنین زنانی اند؟
نمی‌دانم.