قالیباف با تکیه بر چند امتیاز مهم بر این تصور است که نقش دیکتاتور بزرگ آینده ایران را بازی کند و اگر لازم شد با یک کشتار حتی دو میلیون نفری پرویز مشرف یا ژنرال ضیاءالحق ایران شود که علی خامنه ای با شنیدن نام این دو نمی توانست شادمانی خود را پنهان کند. امتیازهای قالیباف به شرح ذیل هستند:

سابقه نظامی و وابستگی به نهادهای امنیتی،

در اختیار داشتن اهرم‌های قدرت اجرایی و اداری متعدد،

شبکهٔ سیاسی - جناحی قدرتمند از جریان‌های مهم اصولگرا و تندرو،

فضای محدودیت آزادی‌های مدنی و رقابت سیاسی در ایران،

اما قالیچه ای که قالیباف در رویاهای خود بر آن دیکتاتورسواری می کند سوراخ های فراخ و غیر قابل ترمیمی دارد.

أولا، همین دفاع ناشیانه او از روسیه لکه ننگ غیر قابل دفاعی است که قابل اغماض نیست، در حالی که طیف گسترده ای از کارشناسان معتقدند روسها علیه ایران به اسراییل اطلاعات نظامی می دهند و در جریان جنگ ۱۲ روزه در طرف تلاویو ایستادند نه تهران.

دوما، تناسب قوای سیاسی داخلی ایران متشکل از جناح‌های مختلف اصولگرا، میانه‌رو، اصلاح‌طلب، نهادهای نظامی و امنیتی، همگی منافع متفاوت و مختلف الجهتی دارند. به همین علت تمرکز مطلق قدرت در ایران کار آسانی نیست. در ضمن، حتی پرسنل میانه رو سپاه نیز می دانند که ولایت فقیه و حکومت اسلامی و نفوذ روحانیون در ساختار سیاسی کشور فاجعه آفریده است.

سوما، برخلاف مشاوره ای که سفارت روسیه به رئیس مجلس داده است ایران روسیه سفید نیست که یک مامور عاشق کرملین به نام لوکاشنکو برای ۳۰ سال رئيس جمهور شود و حتی خود ش با افتخار می گوید من دیکتاتور هستم!

چهارم اینکه، ایران کره شمالی هم نیست که قالیباف مانند کیم جونگ اون با اسب سفید بالدار و یک لشگر حوری و پری از آسمان نازل شود و هر وقت نام او از تلویزیون آورده می شود مردم به اندازه یک کاسه برنج خوری اشک می ریزند و خدا را شکر می کنند که آقای رهبر با تلاش شبانه روزی نمی گذارد امپریالیست ها و کره جنوبی های بی شرف کشورشان را بر باد بدهند.

پنجم ، سابقه شبکه اختلاس در دوران شهرداری قالیباف و محکومیت اطرافیان او و اینکه بودجه های کلان شهرداری را به حساب های سپاه و قرارگاه خاتم الانبیاء وصل کرد روزی حسابرسی خواهد شد. سوابق فساد اداری و اختلاس های خانوادگی از سیسمونی تا دختر و پسر و همسر او به قدری زیاد و مشهور است که احتیاج به لیست کردن ندارد. درضمن، باید از قالیباف پرسید که آیا خانواده او هم در عروسی دختر شمخانی بودند و احیانا یخچال خانه آنها هنوز خالی است و وقتی نوه های میلیاردر او می آیند قالیباف شرمنده می شود.

ششم، قالیباف با پروژه لوله کردن دانشجویان کوی دانشگاه در سال ۷۸ عملا به سطح یک لیدر سازمان های متعدد سرکوب ارتقا یافت. پس از این سرکوب بود که بسیاری از واحدهای سپاه و وزارت اطلاعات برای دیدن دوره های سرکوب تظاهرات خیابانی و مدیریت بحران های حاد سیاسی به روسیه اعزام شدند و یاد گرفتند چگونه فعالان سیاسی را طوری به قتل برسانند که حتی پزشک قانونی نتواند ردی پیدا کند.

هفتم و از همه مهمتر، اینکه مردم ایران بشدت خواهان خارج شدن از دایره مناقع تضمین شده روسیه و کرملین در سیاست های بین المللی، منطقه ای، نفتی، و گازی هستند و نیز در اولین فرصت در پی این هستند که سیستم حکومتی ایران بر همان مداری بچرخد که کابوس روسهاست: یعنی عادی سازی روابط دیپلماتیک با آمریکا و گسترش روابط با غرب. البته در فضای سیاسی ایران هیچ خیانتی بزرگتر از وطن فروشی و حراج ناموس وطن و دفاع از روسیه نیست که پوتین سه بار از بیانیه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس و جدایی جزاير زیبای تنب کوچک و بزرگ و ابوموسی نازنین از ایران دفاع کرد.

پوتین رضا خان محترم برای قالیباف خیلی گشاد است. نعلین محمد بن سلمان نیز به پای مجتبی خامنه ای گشاد است. قالیباف خیلی روی وعده روسها و اینکه اگر سپاه کودتا کند رهبر کودتا را مورد شناسایی قرار خواهد داد حساب باز کرده است.

روسها دارند ناخن های محمد باقر قالیباف را فقط لاک می زنند و با او بازی می کنند، زیرا از آینده ایرانی که آخوند و مذهب و نظامی ها و روسوفیل ها در آن نقش بازی نکند بشدت می هراسند. فعلا بر أساس قاعده سنگ مفت گنجشک مفت قالیباف را از میان دویست سیصد سپاهی میلیارد بی کله و با نفوذ انتخاب کرده و جلو انداخته اند تا ببینند بعد چه می شود.