دین که اساسش بر رعایت کرامت ذاتی انسان و حفظ جان و مال و آبروی او استوار است، در تاریخ توسط ریاکاران معمولاً به چیزهای بسیار نازلی تقلیل داده شده است، اما شاید این نخستین بار در تاریخ اسلام باشد که دیانت به رنگ سیاه فروکاهیده می‌شود!

اینها اما همه‌اش بهانه است. دعوا بر سر لحاف مرحوم ملاست، چون بیان صریح آن مایهٔ آبروریزی است، انگیزهٔ خود را پشت ادعای دینداری پنهان می‌کنند و چون درگیر شدن با رقبای اصلی را هم به صلاح خود نمی‌بینند، به دیوار کوتاه مطبوعات مستقلِ بی‌پناه و دست و پا شکسته هجوم می‌آورند تا التهابی پدید آورند و تنوری برای پخت نان خود در آن گرم کنند.

پیش از این بارها نوشته بودم که میدان دادن به نیرویی تحت عنوان "آتش به اختیار" مانند پرورش مار در آستین حکومت است. اینها انگیزه‌ای جز حفظ میدان‌داری خود ندارند و بدین منظور هیچگاه از التهاب‌آفرینی در هر شرایطی و به هر بهانه‌ای دست برنمی‌دارند.

فردی که به صراحت اعلام کرد مگر "اسکل نظام" است، خودش اصل داستان را صادقانه مطرح کرد و جالب اینکه غالب هم شد و موقعیتش را حفظ کرد!

راهش را خوب بلدند! قوای حاکم هم مقهور آنانند. به جای آنکه آنان را سر جای‌شان بنشانند باج نثارشان می‌کنند آن هم نه فقط با تقدیم انواع رانت و موقعیت که با اعمال فشار و محدودیت علیه شهروندان بی‌گناهی که به هر بهانه‌ای مورد غضب آنان قرار گرفته‌اند!

با این وضع چطور می‌توان در این کشور کار مفید کرد؟

دکتر پزشکیان فردی داش‌مشتی است و از نگاه عموم به شیوهٔ آنان راه می‌رود! می‌دانم در چه شرایطی است و چه محدودیت‌هایی دارد و چه رنجی می‌کشد. اما مرام داش‌مشتی باید گاهی جایی در عمل نیز خود را نشان دهد و جای کم‌هزینه‌ترش همینجاست. اگر در اینجا هم خود را نشان ندهد به همان راه‌رفتن محدود می‌ماند!