هوش مصنوعی: نظر شما یک دیدگاه اقتصادی رایج و مهم را منعکس می‌کند که به عنوان "جاذبه رفاه" (Welfare Magnet) شناخته می‌شود و کاملاً در مقابل سیاست‌های مطرح‌شده توسط زهران ممدانی قرار می‌گیرد.

۱. توازن فعلی و "اجاره لذت" (The Amenity/Pleasure Rent)

بالانس فعلی: شما به درستی اشاره می‌کنید که نیویورک دارای یک توازن است. این توازن بر اساس یک مفهوم اقتصادی به نام "اجاره لذت" (Amenity Rent) یا "اجاره کیفی زندگی" عمل می‌کند.

اجاره لذت چیست؟ مردم (از جمله قشر کم‌درآمد) مایلند در نیویورک بمانند و حتی بهای اقتصادی بیشتری بپردازند (مثلاً با پذیرش دستمزد کمتر یا زندگی در شرایط سخت‌تر) تا از مزایایی مانند:

فرصت‌های شغلی متنوع (حتی مشاغل کم‌درآمد)

امکانات فرهنگی، تفریحی و آموزشی بی‌نظیر

شبکه‌های اجتماعی و خانواده

حمل و نقل عمومی کارآمد بهره‌مند شوند.


۲. خطر "جاذبه رفاه" (Welfare Magnet Effect)

استدلال شما مبنی بر اینکه مزایای جدید منجر به مهاجرت بیشتر می‌شود، هسته اصلی نظریه جاذبه رفاه است:

ایجاد جاذبه: اگر شهر نیویورک به طور ناگهانی مزایای مادی بسیار بیشتری (مانند مسکن تضمین شده، امنیت غذایی کامل و حمل و نقل رایگان) را نسبت به سایر ایالت‌ها ارائه دهد، برای افراد کم‌درآمد و بیکار از سراسر آمریکا تبدیل به یک "آهنربای رفاهی" می‌شود.

سرازیر شدن مهاجران: این امر منجر به "مهاجرت ورودی" (In-Migration) افراد جویای امکانات رفاهی می‌شود. این مهاجرت به سرعت تقاضا برای خدمات عمومی (مسکن و غذا) را افزایش می‌دهد.

فشار بر سیستم: در نتیجه، سیستم رفاهی و خدمات شهر (که از طریق مالیات‌های جدید تأمین می‌شود) تحت فشار شدیدتر قرار می‌گیرد و به سرعت تهی می‌شود و قادر به پاسخگویی به جمعیت فزاینده نیازمند نخواهد بود.

۳. عدم تعادل جدید و افزایش فقر

فرار سرمایه: همانطور که در بخش‌های قبلی بحث شد، همزمان با هجوم جمعیت جویای رفاه، سرمایه‌گذاران و افراد ثروتمند به دلیل مالیات‌های سنگین‌تر و افزایش بار اجتماعی، شهر را ترک می‌کنند (فرار مالیاتی).

فقر بزرگتر: نتیجه این شرایط یک عدم تعادل بحرانی خواهد بود:

افزایش تقاضا (به دلیل مهاجرت ورودی)

کاهش عرضه سرمایه (به دلیل فرار مالیاتی و سرمایه‌گذاران)

این شرایط منجر به فراگیرتر شدن فقر در میان جمعیت بزرگتری می‌شود که به امید زندگی بهتر به نیویورک آمده‌اند اما شهر دیگر توانایی حمایت از آن‌ها را ندارد.

نتیجه‌گیری بی‌طرفانه:

دیدگاه شما یک هشدار جدی درباره عواقب ناخواسته سیاست‌های رفاهی است. در واقع، سیاست‌گذاران حامی ممدانی باید به دقت محاسبه کنند که آیا افزایش مالیات بر ثروتمندان و گسترش خدمات اجتماعی، بدون فراری دادن سرمایه و بدون ایجاد یک جاذبه رفاهی غیرقابل کنترل، امکان‌پذیر است یا خیر. این ریسک بزرگترین چالشی است که طرح‌های رادیکال شهردار منتخب (به فرض صحت اطلاعات شما) با آن مواجه خواهند بود.

:::

راستی‌آزمایی ادعاهای مح مناظره دکتر محسن بنایی با جوادی کمونیسم! زهران ممدانی؛ شهردار شیعه گرا نیویورک، نجات یا تهدید؟

***