زندان وُ شکنجه وُ شلاق وُ کُشتار وُ گریزِ ناگزیرِ مردمان وُ تجاوز وُ انزوا...حاصلِ سیاستِ حکومتِ سرکوبگر وُ امامِ راحل وُ وعده های نازل است...
چرا؛چه خودکُشی؛شکستِ عشقی ام کجا!؟
حکایتِ حکومتی که می کُشد مرا
قساوتی که حُکمِ تیر وُ تازیانه داد
جنایتی که جانِ جانیان دهد جلا
حریصِ قدرتی زِ جنسِ جنت وُ جنون
حریقِ رقصِ مرگِ این وُ آنی وُ صفا
دلم لهیده از فریب وُ می رَمَد زِ خویش
هراسِ من زِ سایه ها وُ خنجرِ جفا
عزیزِ من سکوتِ تو مرا شکسته جان
کجایی ای وطن که جانِ من زَنَد ندا
پدر کجا وُ خواهر وُ برادرم کجا؟
به دادِ مادران وُ کودکان بِرس بیا
زِ آسمان فروچکد هماره ابرِ غم
گرفته حال وُ روزِ ما زِ زاری وُ عزا
به بام وُ در نگر!خرابه در خرابه شد
نَفَس زِ سینه پَس رَوَد کجایی ای هوا...
به محبسی سخن اسیرِ دستِ پستِ دهر
به تازیانه می زنی کلامِ مامِ ما
سرای وحشتی تَوحُّشی هجومِ جهل
نمادِ قتل وُ رهبرِ تباهی وُ هبا
تو کینه دار وُ کودکانِ خانه می کُشی
وضو زِ خون نمازِ خون اذانِ خوش نوا
تو دشمنِ جوانه وُ جهان وُ روشنی
اذانِ زهری ات به جانِ آرزو روا
سیاهیِ شگفتِ روزگارِ کین وُ دین
که آیه ها وُ حلقه های دارِ تو هُدا
تو مهر وُ مَه نهان کُنی فریبی وُ سراب
نقابِ دین مداری ات دروغ وُ با دغا
تو طوقِ نکبتی وُ لعنتی زمانه را
خشونتی تمامِ زشتیِ جهان تُرا
فضایِ پُر فضاحتی زِ حذفِ فکر
زمان زمین وُ آسمان فسرده زین قضا
نه سقف وُ سفره ای خرابه خانۀ امید
کشانده خسته خونچکان به مسلخ اش خدا
ولایتِ وقیح وُ تعزیه حجاب وُ حج
خلیفه وُ خراج وُ باج وُ برجِ تان طلا
ببین که قاضی وُ امام وُ شیخ وُ مفتی اش
نجیبِ روزه وُ نماز وُ سجده وُ دعا
صداقت وُ قناعتِ قیامتی زِ غیب!؟
ببین که ذاتِ او زِ کذب وُ خدعه وُ ریا
ببین که قصرِ او سرایِ قتل وُ غارت است
به تن زِ خونِ آدمی مُنقَّشی قبا
لباسِ او پَرَندِ بی مثالی از بهشت!
چو عابدی بریشمین عِمامه وُ عبا!؟
ریاضِ او ریاضت وُ نیازِ معجزه
به فکرِ سرقت وُ خوراک وُ خوابِ او ربا
حراجِ جان وُ زندگی فروشِ آبرو
چو پولِ بی حساب وُ سکه در کَفِ گدا...
چه گویم از فسادِ ریشه هایِ تو پلید!
رذالتی که بر مدار وُ محوری جدا
خوشی وُ بی خبر زِ اعتراضِ مردمان
روندِ بی نهایت ات روایتِ فنا
ببین که جان گرفته خشمِ آتشینِ ما
کزآن رسد ترا گریز وُ خواری وُ خفا
تداومِ حقیقت عقلِ انقلابِ ما
که انزجارِ روزگار وُ لحظۀ سزا
نظامِ بختکی ولایت ات حُباب وُ باد
کرامت ات نشانِ کِرم وُ انگل وُ قوا
حکومتِ خیانتی وُ بی کفایتی
که عاقبت سقوط وُ گور وُ مرگ وُ انزوا...
به گریه های مادرم به اشکِ او قسم
که می رسد زمانِ عجز وُ ناله ات جزا
به کودکی که پابرهنه می دَوَد قسم
که کیفرت تُفی به روی چهره ات عطا
به عشقِ در قفس غریبِ ناکجا قسم
که نازنین وطن زِ غصه می شود رها
کنون به گوشِ جان شنو زِ خشمِ مردمان
صدایِ مردمِ به جان رسیده شد رسا
دوباره زندگی وُ زن رهاییِ وطن
شکوفه های رستخیزِ روشن آشِنا
برای آینده ایران بیاندیشیم، شهلا عبقری
در های کوتاه، ابوالفضل محققی
