حسن خمینی در ارتباط با ممدانی گفت: «اصلا مهم نیست که چه کسی آمده، مهم این است که یک روزگاری در افکار عمومی آمریکا نمی‌شد در رابطه با اسرائیل سخن گفت، اما امروز بنابر آماری که می‌دهند، دو سوم جمعیت زیر ۳۰ سال در نیویورک مخالف سیاست‌های حمایتی آمریکا از اسرائیل هستند و لذا به این آقای مخالف اسرائیل رای داده‌اند.»

روزنامه شرق

تندروهایی که از پیروزی زهران ممدانی ذوق می‌کنند، با شیوه تفکر و سبک زندگی او در چاردیواری ایران چه رفتاری کرده‌اند؟ حتی در پاکی نطفه‌اش شک می‌کردند.

▫️شادی از انتخاب ممدانی بیش از آنکه از ایمان به برابری انسان‌ها ناشی شود، نشانه تعارض درونی گفتمان محافظه‌کار ایرانی - به‌ویژه در لایه‌های تندرو آن - است؛ گفتمانی که از «اسلام‌گرایی» سخن می‌گوید اما در عمل، بر «انحصار قدرت» اصرار دارد.

▫️برای درک بهتر جایگاه زهران، باید به زمینه فکری و تباری او هم نگاهی انداخت. پدرش، محمود ممدانی، از چهره‌های برجسته اندیشه پسااستعماری است. اما نکته‌ای که در این «ذوق‌زدگی داخلی» نادیده گرفته می‌شود، پیشینه مادر او، یعنی میرا نایر (کارگردان شهیر هندی) است که تباری هندو دارد.

▫️جالب آنکه اگر ممدانی در فضای سیاسی ایران فعالیت می‌کرد، احتمالا همین جریان منتقد امروزِ غرب، نه‌تنها او را به «وابستگی فرهنگی» متهم می‌کردند، بلکه شاید به واسطه ریشه مادری نطفه او را محل اشکال می‌دانستند. با این حساب، کسانی که از پیروزی ممدانی «ذوق‌زده‌» هستند، درواقع از شکست ایده‌های خودشان «خوشحال‌» هستند: او نماد سیاستی است که بر گفت‌وگو، برابری و حقوق مدنی تأکید دارد، نه بر تبعیض، حذف و کنترل اجتماعی.