ابومالش- خبرنامه گویا

در این مطلب بنا دارم مقایسه بسیار مختصری بین سید علیشاه (خامنه‌ای) و فتحعلیشاه داشته باشم. حدود ۲۰۰ سال پیش، یکی از آیات عظام به نام محمد مجاهد، در کربلا سوار بر الاغ شد و با سرعت مسافت ۱۰۰۰ کیلومتری کربلا تا تهران را پیمود تا با موفقیت کل مساحت سرزمین‌های جدا شده در جنگ اول و دوم ایران و روس را به ۲۵۰ هزار کیلومتر برساند. محمد مجاهد در تهران و شهرستان‌ها آیات عظام را دور هم جمع کرد تا همگی فتوای جهاد علیه روس منحوس را بدهند. علت ظاهری فتوا این بود که نوامیس مسلمین مورد تعرض کفار قرار گرفته بود و از نظر آیات عظام حفظ نوامیس مسلمین از حفظ تمامیت ارضی مهم‌تر است. البته برخی از مورخین بر این عقیده‌اند که علت اصلی فتوای جهاد این بود که خوانین و زمیندارانی که زمین‌هایشان را در سرزمین‌های اشغالی از دست داده بودند، سبیل آیات عظام را چرب کردند تا بلکه بتوانند پس از پیروزی زمین‌هایشان را پس بگیرند.

فتحعلی شاه از جنگ اول ایران و روس عبرت گرفته و مایل به شروع جنگ دوم نبود ولی روحانیت او را تحت فشار گذاشت، و او که می‌ترسید مردم شورش کنند به جنگ رضایت داد. محمد مجاهد دستخطی نوشت و مسئولیت جنگ را در پیشگاه خداوند به عهده گرفت و آن را به فتحعلی شاه داد تا در شب اول قبر به نکیر و منکر نشان داده و از خود رفع مسئولیت کند و به شاه اطمینان داد که ممکن نیست که لشکر کفر بر لشکر اسلام پیروز شود. لشکر اسلام از لشکر روس منحوس شکست خورد و بخش بزرگی از خاک وطن به فنا رفت. یکی از آیات عظام در جواب سوال فتحعلی شاه که چرا لشکر اسلام شکست خورد؟ گفت که ایمان عباس میرزا فرمانده سپاهیان ایران به اندازه کافی محکم نبود.

۲۰۰ سال بعد خداوند، نظر به لطف ویژه‌ای که به مردم ایران دارد هر دو نفر را در قالب یک نفر به ما هدیه داد. مردی سرنوشت کشور ما را در دست گرفت که مخلوطی از فتحعلی شاه و محمد مجاهد است. انگار روح آن دو نفر در او حلول کرده است. خودش فتوای جنگ می‌دهد و خودش آن را به اجرا می‌گذارد و پس از شکست، آن را پیروزی می‌نامد. ممکن است اغراق به نظر برسد ولی به نظر من اِشراف فتحعلی شاه به توانمندی قدرت‌های جهانی با آنکه مثلاً نمی‌دانست که لندن بخشی از انگلیس است، یا انگلیس بخشی از لندن، از سید علی شاه بیشتر بود.

جنگ سید علیشاه با اسرائیل و آمریکا مانند جنگ شاه اسماعیل با عثمانیان و شکست او در جنگ چالدران است. سربازان ایران با شمشیر به جنگ عثمانیان که مسلح به توپخانه سنگین تفنگ‌های فتیله‌ای و سلاح گرم بودند رفتند. البته باید توجه داشت که هم شاه اسماعیل از سید علیشاه شجاع‌تر بود و هم سربازانش از سپاهیان سید علیشاه.

قائم مقام فراهانی به فتحعلی شاه گفته بود، مملکتی که ۶ کرور مالیات می‌گیرد با مملکتی که ۶۰۰ کرور مالیات می‌گیرد نمی‌جنگد. این گفته در مورد سید علیشاه و جنگ او با آمریکا هم صادق است. ولی در دستگاه او قائم مقامی وجود ندارد. تمامی اطرافیانش کوتوله‌هایی هستند که رویای هیولا شدن دارند و خود او در صدر آن‌هاست.

فتحعلی شاه در جنگ ترکمنچای با سپاهیانش تا قزوین رفت ولی در آنجا متوجه شد که جنگ کار بسیار سختی است و همان حرمسرا بهتر است و به تهران برگشت، و حال آنکه سید علیشاه به محض شروع جنگ عقب عقب به سوراخ رفت.

محمد مجاهد پس از آنکه به زعم خودش لشکر اسلام از لشکر کفر شکست خورد، از غصه دق کرد و از معدود دفعاتی است که یک روحانی از خود غیرتی نشان می‌دهد. غیرتی که در بین روحانیون حکم کیمیا را دارد.

فتحعلی شاه در جنگ با روسیه انتظار داشت که ناپلئون به کمکش بیاید و سید علیشاه در جنگ با اسرائیل و آمریکا انتظار دارد که روسیه و چین به کمکش بیایند.

جنگ ۱۲ روزه که سید علی شاه آن را پیروزی می‌داند از یک نظر در دنیا بی‌نظیر است. تنها جنگی است که در روز اول تعداد فرماندهانی که کشته شدند از تعداد سربازان بیشتر بود از این نظر فرمانده کل قوا از خود رکوردی به جا گذاشت.

این روزها سید علی شاه شباهت عجیبی به مارکوپولو جهانگرد ایتالیایی پیدا کرده است، مارکوپولو از کشوری به کشور دیگر و از شهری به شهر دیگر می‌رفت و سید علیشاه از شهری به شهر دیگر و در هر شهر از سوراخی به سوراخ دیگر می‌رود.

آبان ۱۴۰۴