عباس عبدی

🔘شبکه‌های اجتماعی نه فقط یک رسانه مهم، بلکه ظرفیتی هستند که نیروهای زیادی علاوه به مصرف کننده، در مقام تولید و مشارکت و تولید کننده محتوا و پیام نیز بروز و ظهور می یابند. از این نظر شبکه‌های اجتماعی عرصه‌ای شده‌اند برای بروز خلاقیت‌ها و آرا و عقاید مستقل از ساختار رسمی. برای به نمایش در آوردن منویات زیر پوست شهر که انتشارش در رسانه رسمی ممنوع است.

🔘چند روز پیش فیلم کوتاهی دیدم از چند دختر جوان مشهدی پارکور کار که یکی از آنان که موتورسوار بود، موتور خود را جلوی خودروهای ایستاده پشت چراغ قرمز پارک کرد، سپس چند دختر برای مدت کوتاهی و با حرکات نمایشی در عرض خیابان و جلوی خودروهای متوقف شده پشت چراغ قرمز، مردم را متوجه و مشغول حرکات نمایشی خود کردند و پس از ۳۰ ثانیه تمام به کار خود پایان دادند.

🔘نکته جالب، حجاب آنان بود که همگی با سرهای به نسبت پوشیده و لباس کامل ورزشی این برنامه را انجام دادند. به نظر می‌رسد که این کار خلاف ضابطه عبور و مرور شهری است، ولی گمان نمی‌کنم کسی از آن ناراحت شده باشد. پیام آن روشن بود. آنان برای سرگرم کردن مردم نیامده بودند. آنان حتی برای اعتراض به حجاب هم نیامده بودند.

🔘آنان دختران مشهدی بودند که می‌خواستند بگویند، "ما هم هستیم" و توانمندیم و می‌خواهیم در جامعه دیده و از نظر حکومت و سیاست به رسمیت شناخته شویم. می‌توانیم در پشت چراغ قرمز برنامه اجرا کنیم و آن را برای همه مردم ایران منتشر کنیم. این صدای آنان بود. احتمال می‌دهم که اغلب آنان اعتقادی هم به محدودیت‌های رسمی حجاب ندارند، ولی می‌گویند که مشکلی با رعایت حجاب متعارف و مورد قبول جامعه ندارند، بلکه با نادیده گرفته شدن مسأله دارند.

🔘به نظر نمی‌رسد که در هیچ جامعه متعارفی، دختران و پسران آن به علت نداشتن فرصت‌هایی برای نشان دادن خود مجبور شوند که سر چهار راه و پشت چراغ قرمز به چنین حرکاتی مشغول شوند. آنان باید در مدرسه و دانشگاه و محیط‌های مدنی چنین فرصت‌هایی را داشته باشند. هم‌چنین به نظر نمی‌رسد که برای اعلان درخواست‌ها و مطالبات خود به جامعه بتوان تا این حد آگاهانه و مدنی و محترمانه عمل کرد. این زیباترین و مدنی‌ترین شکل تولید و ارسال پیام مطالبه جوانان این جامعه است.

🔘متولیان سیاست‌های رسمی ظاهراً در غارهای خودساخته زندگی می‌کنند و دنبال اجرای مصوبه ضد امنیتی مجلس هستند. هنوز فرصت هست تا با این جوانان و این جامعه کنار آمد و به خواسته‌های آنان احترام گذاشت، و الا دیری نخواهد گذشت که کار از دست نیز در خواهد رفت. حکومت و نهادهای امنیتی و قضایی آن نباید خود را تابع مطالبات کسانی کنند که نه تنها اقلیت محض هستند، بلکه در پیگیری مطالبات خود نیز صادق نبوده و صرفاً به دنبال منافع خود هستند.

🔘مشکل سیاست‌های رسمی این است که زبان، مفاهیم و ارزش‌های آن از کار افتاده و قدرت و توانش نیز به میزان گذشته نیست، ولی هنوز نمی‌خواهد این واقعیت‌های روشن را بپذیرد. نتیجه این بازی پیشاپیش روشن است. مگر اینکه به تفاهمی قابل قبول با جامعه رسیده شود. بازی سیاست را صفر و یک نکنیم. اجازه دهیم مردم منویات و خواسته‌های متعارف خود را بروز دهند، گمان نکنیم که اگر نتوانند نشان دهند، پس چنین مطالبات و خواسته‌هایی هم وجود ندارد.

🔘به هر میزان که مخزن و دیگ جوشان خواسته‌های جامعه، دارای دریچه‌های اطمینان برای خروج فشار و حرارت باشد، به سود همه است. متأسفانه عده‌ای بی‌ مسئولیت و تندرو که فقط در پی منافع خود هستند، از یک سو با اقدامات خود زیر این دیگ را روشن کرده تا حرارت و فشار آن بالا رود و از سوی دیگر می‌کوشند که دریچه‌های خروج فشار را نیز ببندند تا دیگ به مرحله انفجار برسد، غافل از اینکه خودشان قربانیان این اتفاق خواهند بود.

🔘باعث تأسف است که سیاست‌گذاران کشور حقایق را می‌دانند و سیاست‌‌های مناسب و لازم را اتخاذ نمی‌کنند. حقایقی که انتشار آنها می‌تواند تندروها را برای همیشه ساکت و از عرصه سیاست کشور خارج کند.

پیشنهاد می‌شود که تمامی نظرسنجی‌های موجود در کشور منتشر شده و مورد بحث و گفتگو قرار گیرد. نظرسنجی‌هایی که از طرف چندین نهاد حتی حکومتی انجام می‌شود، به خوبی نگاه و خواست مردم را بازتاب می‌دهند.

🔘تولید نکردن نظرسنجی و یا عدم انتشار آنها نه تنها هیچ مسأله‌ای را حل نمی‌کند، بلکه کار عاقلانه‌ای هم نیست. دیر یا زود ابزارهای دیگر شناخت اجتماعی به میدان می‌آیند و انحصار این ابزار هم از دست حکومت خارج خواهد شد. همان گونه که روزگاری ویدیو هم کنترل می شد، امروز از جهان ارتباطی ما حذف شده است.

🔘عدم تولید و انتشار نظرسنجی مثل این است که ما نتایج آزمایش‌های پزشکی خود را به پزشک نشان ندهیم یا در آن دستکاری کنیم. البته ما به لحاظ حق شخصی خود می‌توانیم به سلامتی خود خیانت کنیم، ولی این کار را در باره مردم و جامعه و حقوق عمومی نمی‌توان انجام داد و حق آن را نداریم.

🔘🔘اگر شفافیت اطلاعات رخ دهد، عملاً آگاهی جمعی نسبت به حقیقت موجب حل اغلب مسایل خواهد شد. پیام دختران پارکور کار را هم فراموش نکنید.