هرچه بیشتر به سالمندی و کهنسالی نزدیک تر می شوی، هرچه قطار زندگی به ایستگاه پایانی نزدیک تر می شود عاشق تر می شوی، عاشق ترِ هرکس که عاشق اش هستی، عاشق ترِ هر چیز، گل و پرنده و سگ و باران و اشیاء، عاشق ترِ خودت و دلداده هایت.

فکری می شوی که چرا زودتر عاشق تر نشدی؟ و فکری تر که راستی این عشق و عاشق ترشدن، این ساده ی پیچیده چیست؟

چرا هیچ واژه، مفهوم و پدیده ای به اندازۀ عشق معنا و تعریف وتفسیر وتوصیف نشده است، یک حس و این همه مترادف و متضاد؟ یک حس واین همه حاشیه ومتن و سفیدی بینِ متن، این همه تنوع؟

شاید چون بیشتر با قلب و چشم دیده و فهمیده و تعریف می شود، شاید.

گریزگاهی برای تنهایی انسان؟ مفهومی انتزاعی و متافیزیک، و صرفا"حسی و روانی؟ لذت همخوابگی و مغازله؟ درد و رنجی که درمانش عاشق تر شدن است؟ ارزشی مطلق؟ که حتی به مرگ نپیچیده تا آن را بخشکاند، پیچیده تا معنایش کند.

چگونه حس و درکی است این عشق که در روند شناخت و شکل گرفتن اندیشه و شعور و عقل و خرد، حتی در بیخردی، در زندگی روزمره، منزل به منزل جا خوش کرده است؟ درموج موهای یک زن، در لبخندی مردانه، در نگاه یک گُل و لطافت خندۀ یک کودک، در صدای بالِ یک گنجشک و یاکریم و کبوتر، درتکان دُم و نگاه یک سگ، خوانده و دیده می شود.

چگونه است این این حس که همه جا هست اما فقط به شرط عاشق بودن می توان آن را دید .

شاعران بیش از دیگران از عشق گفتند اما عشق را بیشتر در نگاه و چشم و زلف وقد و قامت و برجستگی ها و فرورفتگی های یار حس کردند و دیدند. اما نگفتند دلیل عاشق ترشدن در زمانۀ پیری چیست و کجاست؟

اهل علم گفته اند عشق عملِ به عاریه سپردن مرزهای خودی به دیگران است، این مرزها که سال ها و دهه ها قبل به دیگری سپرده شده است چرا با پیری که شورجوانی و شهوت و زیبایی فروکش می کند ومواد عشق زای مغز و بدن رو به افول اند به "دیگری" عاشق تر می شوی؟

چرا؟

سوتِ قطار خبر می دهد به ایستگاهِ پایانی نزدیک تر شده است. دشت ها زیبا تر و سرسبزتر هم آوا با مسافرعاشق زمزمه می کنند:

چرا حالا عاشق تر؟

اورلندو 23 دسامبر 2025

فیس بوک مسعود نقره کار