به بهانه چهارم آذر سالروز درگذشت اسماعيل شاهرودي، ايلنا

تهران-خبرگزاري كار ايران
اسماعيل شاهرودي در سال 1304 در دامغان متولد شد.او پس از مدتي تحصيل در شاهرود به تهران آمد و شغل آموزگاري را برگزيد. در سال‌‏هاي نميه دوم دهه بيست به حزب توده پيوست و با پيشرفت و لياقتي كه در شعر سياسي از خود نشان داد از طرف جريان هاي ادبي طرفدار حزب توده به عنوان" فرزند حزب " و " شاعر خلق " ناميده شد او به همين دليل پس از شكست نهضت ملي ( 28 مرداد 1332 ) ممنوع القلم شد و به فشار روحي و افسردگي سختي دچار شد.
" آينده" از دانشگاه تهران ليسانس هنرهاي زيبا گرفته بود و علاوه بر يك دوره تدريس در دبيرستان‌‏هاي تهران و دانشگاه عليگر هند , مدتي هم با لغت نامه دهخدا همكاري كرد. او در ادامه فعاليتش در زمينه لغت , مدتي هم با محمد معين در تدوين فرهنگ‌‏فارسي همكاري داشت.
شاهرودي در سال 1344 به دنبال دوران كوتاهي كه در بازداشت بود تعادل روحي خود را از دست داد و تا پايان عمر (چهارم آذرماه 1360 ) به حالت عادي بازنگشت.
شاهرودي در سال‌‏هاي اول دهه سي مجموعه آخرين نبرد ( 1330 ) و در دهه چهل" آينده" ( 1349 ) و در دهه بعد دو مجموعه راه‌ ( 1350 ) و آي ميقات نشين ( 1351 ) را به چاپ رساند.
مجموعه آخرين نبرد او همان سال‌‏ها توجه نيما را به خود جلب كرد به طوري كه در سال 1329 پيش از آن كه به چاپ برسدنيما برآن دفتر مقدمه‌‏اي مفصل نوشت و بسياري از اشعار آن را تحسين كرد.

شاهرودي شاعري آرام وبه دور از جنجال هاي ادبي آن سال ها بود و به اعتقاد اغلب منتقدين به زبان و سبكي در شاعري رسيده بود كه او را از شاعران هم نسلش متمايز مي كرد
و اينك شعري از او:
من از تمام وسعت رنج
مي‌‏آيم
تو از وسعت رنجوري
بيا!
بيا تاگل
برافشاني
و مي درسا
غر اندازيم!
چنان كه روزي حافظ مي‌‏خواست
و من
تورا
مي‌‏خواهم!
تو اي پيام وسعت رنجوري،
تو اي بلوغ نوبت شادي، تو اي ... تو اي انسان!
من از تمام وسعت رنج
مي‌‏آيم
تو اي بلوغ نوبت شادي- بيا، بيا: تو اي انسان!
بيا كه هر دم من
حضور گام‌‏تورا روي راه مي‌‏جويد
و گام تو ديريست
به هيچ نقطه اين سرزمين نمي‌‏رويد،
تو اي بلوغ نوبت شادي، تو اي تو آخر رنج،
تو اي واژه معدوم! اين حقيقت، افسانه‌ ‏اي طلا اي گنج بيا!
بيا تا گل
برافشاني
م‌‏ ومي درسا
غر اندازيم
فلك را