نشست خبري گروه كامكارها، ايسنا

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس فرهنگ و هنر - موسيقي
كنسرت مروري بر آثار 25 سال فعاليت مستمر موسيقي گروه كامكارها با اهتمام مركز موسيقي بتهوون 22 تا 27 شهريور ماه در كاخ موزه نياوران برگزار خواهد شد.
به گزارش خبرنگار هنري ايسنا، هوشنگ كامكار، سرپرست گروه كامكارها در نشستي خبري كه ديروز با حضور خبرنگاران برگزار شد، به تشريح عملكرد ربع قرن فعاليت هنري گروه كامكارها پرداخت.
وي در ابتدا با اشاره به اينكه خانواده كامكارها همگي از دوران كودكي آموزش موسيقي را زيرنظر پدر خود فرا گرفته‌اند، گفت: اولين اركستر خانوادگي ما در سال 1344 شكل گرفت. اين اركستر از سازهاي مختلفي بهره مي‌گرفت مثلاð‌ پدر،‌ ويولون مي‌نواخت، قشنگ مي‌خواند، پشنگ و ارژنگ، سنتور و جاز مي‌نواختند و من هم به اتفاق بيژن با آكاردئون گروه را همراهي مي‌كرديم.
وي افزود: پس از اينكه اردشير و ارسلان با گذر از دوران كودكي وارد گروه شدند در سال 49 يك اركستر نيمه‌ حرفه‌اي تشكيل داديم آن موقع محمدرضا لطفي هم براي سربازي به سنندج آمده بود و به گروه ما اضافه شد، طوري كه حتي در برخي كنسرت‌ها او تكنوازي مي‌كرد به هر حال ما كنسرت‌هايي را در سطح شهرستان‌ها اجرا كرديم كه غالباð موفق هم بودند.
كامكار در ادامه با اشاره به تلاش وي و خانواده كامكارها براي فارغ‌التحصيل شدن از دانشگاه و رشته‌هاي هنري گفت: برادران او به اتفاق لطفي، مشكلاتيان و عليزاده بعدها هسته گروه‌هاي شيدا و عارف را بنيان گذاردند. اولين كنسرت‌ها را هم اوايل انقلاب، در مجموعه آزادي و تالار وحدت در سه قسمت اجرا كرده‌اند.
وي ادامه داد: در آن سالها اردوان با تكنيك بالاي خود در سنتور به تكنوازي مي‌پرداخت تا اينكه دعوت‌هاي خارجي از كامكارها آغاز شد.
بر پايه اين گزاش حضور در جشنواره‌هايي چون “پوخ برگ“ اتريش، وومد - Womad - و كنسرت با لاندن سيمفونيتا از جمله كاركردهاي موفق كامكار بوده است طوري كه به گفته كامكار، لوچيانو بريو، موزيسين بزرگ اروپايي تحت تاثير موسيقي كامكارها، درخواست كرد تا فرم‌هايي از موسيقي كردي را در كارهايش داشته باشد.
وي افزود: هرچند هماهنگي‌هاي اوليه انجام شد اما با تاسف “بريو“ سال گذشته فوت كرد. موسيقي ”بريو“ هرچند در نوع خود مدرن بود اما همواره آثارش رنگ و بوي فولكلور را داشت. به همين دليل آثار وي عليرغم مدرن بودن همواره داراي مخاطب بودند و اين نهايت و غايت يك اثر هنري است كه هم تكنيك داشته باشد و هم مخاطب.
كامكار در پاسخ به سوالي مبني بر سرنوشت همكاري آنها با “مايكل نيمن“ گفت: ما تبادل نظراتي با هم داشتيم و قرار شد كه او كارهايي را بنويسد، در وين كه كنسرت داشتيم برخي آثارش را پيش ما آورد اما كارهايش چنگي به دل نمي‌زد و با اجراها و آثار كامكارها همخواني نداشت.
سرپرست گروه كامكارها، اجراي اين گروه با لباس كردي در ديار بكر را نقطه عاطفي در تاريخ تركيه خواند و از برگزاري مجدد كنسرت در آنكارا و استانبول به تاريخ 22 تا 28 مهر ماه خبر داد.
وي گفت: اجراي كامكارها در زمان اعطاي جوايز نوبل به دعوت كميته صلح نيز برگ درخشاني در فعاليت‌هاي هنري ما به شمار مي‌رود. چون معتبرترين گروه‌هاي موسيقي به طور افتخاري از سراسر جهان در اين برنامه حضور داشته و قطعاتي را اجرا كردند.
پاسخ به سوالي مبني بر تعريف تحول موسيقيايي در ايران، ادامه اين نشست خبري بود.
هوشنگ كامكار ابراز داشت: نوآوري در اجرا به معني تحول در موسيقي نيست و در يك كلام ما “نيماي” موسيقي را نداريم. اكنون هرچند كه ابداعات و نوآوري‌هايي در اجراي موسيقي وجود دارد اما نام اين ابداعات را نمي‌توان تحول گذاشت.
سرپرست گروه كامكارها در خصوص انتخاب آثار كنسرت آتي خود نيز گفت كه در اين برنامه سعي شده تا سير تكامل تجربيات موسيقيايي گروه از ابتدا تا به امروز ارائه شود. قطعات در قسمت اول اجراهاي ساده‌تر داشته و به ترتيب به تركيبات و تنظيم‌ها و نيز ساختارهاي پيچيده و علمي‌تر مي‌رسند چنانچه در بخش دوم، قطعاتي چون “قاسم خان“، “اوراد خواني“، “گل نيستان“ و “هلاله تنيا” از ساختارهاي پيچيده و نوتري نسبت به پيش برخوردار هستند.
وي افزود: در اوراد خواني نقش سازها كاملاð ناديده گرفته شده و سعي شده تا از اصوات انساني استفاده شود. لذا فقط از آواز سلو و گروه كر به همراهي سازهاي كوبه‌اي استفاده شده است اين قطعه سبكي نو در اجراهاي موسيقي ايراني داشته و برگرفته از آوازها و مراسم ذكر و عرفاني خانقاه‌هاي دراويش كردستان بويژه مراسم “پير شاليار“ را دارد.
به گفته كامكار در “هلاله تنيا” برعكس اوراد خواني نقش سازها كاملاð اهميت يافته و هر يك به اجراي نقش ويژه‌اي در ارتباط با ساختمان قطعه مي‌پردازند. بافت موسيقي نيز علمي‌تر شده است بطوريكه عليرغم طولاني‌بودن قطعه همه ساختار آن بر اساس 4 تم بسيار كوتاه كه در ابتدا هر كدام به ترتيب وارد مي‌شوند، استوار است و هيچ چيزي به جز قطعه آواز حيران وسط جدا از اين تم‌ها نيست.
اين آهنگساز ادامه داد: قطعاتي مثل گل نيستان نيز گرچه از كارهاي گذشته‌اند ولي با زبه صورت تنظيم و اجراي جديد ارائه مي‌شوند.
كامكار در ادامه اين نشست گفت كه در هر دو قسمت كنسرت آينده از قطعات كردي استفاده خواهد شد.
او همچنين از عملكرد برخي موزيسين‌ها انتقاد كرد و يادآور شد كه آنها در داخل كشور دم از نوآوري و ابداع مي‌زنند اما در خارج از كشور همان قطعات سنتي ايراني را اجرا مي‌كنند.
كامكار دليل اين امر را عدم صداقت برخي موسيقيدانان خواند.
وي گفت: هنرمند نبايد تنها با سليقه مخاطب و كساني كه بليط مي‌خرند اجرا داشته باشد.

كامكار در عين حال موسيقي كامكارها را در طول اين 25 سال، عاملي موثر و تاثيرگذار بر موسيقي كردي و ايراني خواند.
سرپرست گروه كامكاهار ادامه داد: برخي از آثار و كارهايي كه در ايران سر و صدا كرد جرقه‌اي بود كه با تاثيرپذيري از برخي گروه‌هاي لوس‌آنجلسي توليد شدند هر كسي هم در اين جريان مدعي است كه اين به اصلاح تحول در زمره فعاليت‌هاي اوست، به همين دليل هم هست كه اجراي برخي‌ها در داخل و خارج فرق دارد. چون در خارج از كشور همه اين مسائل را مي‌دانند.
اين آهنگساز منشأ تحولات هنري در دنياي غرب را ناشي از همدلي و همگرايي هنري دانست و تاكيد كرد كه در ايران هنرمندان متفرق و جداي از هم زندگي مي‌كنند، به همين دليل از تحولات هنري خبري نيست حال آنكه موسيقي ايراني توان تحول را دارد اما اشخاص يا گروه‌هاي هنري كه بتوانند اين تحول را ايجاد كنند هنوز به وجود نيامده‌اند!
وي گفت: هنرمند بايد با خود صادق باشد والا تكنيك‌هاي موسيقي 1940 را الان به مردم تحويل دادن هنر محسوب نمي‌شود. ما در عصري به سر مي‌بريم كه يك هنرمند بايد تكنيك و شنونده داشته باشد در غين اين صورت بليط‌هاي كنسرت را به فاميل‌ها دادن و پركردن‌هاي اينطوري تالارها هنر محسوب نمي‌شود.
كامكار در پايان تصريح كرد: هنر درست جايگاهش را پيدا مي‌كند و اگر اين هنر درست و زيرپايه‌اي نباشد با القاب‌هاي بخششي دكتر و استاد و آگهي‌هاي تلويزيوني و مناظرات و ... جايگاهي در جامعه نخواهد داشت.