جمال مير صادقي: جلال آل احمد جايگاهي در آينده داستان نويسي ايران ندارد، ايلنا

تهران- خبرگزاري كار ايران

جلال‏آل‏احمد به عنوان داستان‏نويس هيچ جايگاهي در آينده ادبيات داستاني ايران ندارد, اما نثر او بي‌‏گمان در نويسندگان پس از خود تاثير گذار بوده است.

جمال ميرصادقي نويسنده و منتقد در گفت‏وگو با خبرنگار ايلنا, با اعلام اين‌‏كه آل احمد در نثر محاوره‏‏اي تحول شگرفي ايجاد كرد؛ گفت : البته قبل از او صادق چوبك كار در اين زمينه را شروع كرده بود و احمد محمود نيز بعد از آل احمد در نثر تحول ايجاد كرد ولي ارزش كار او از نويسندگان پيشين بيشتر است.
نويسنده كتاب "عناصر داستان"در ادامه با بيان اين مطلب كه آل‏احمد در نثر محاوره‏اي صاحب سبك است,گفت: آل احمددر گسترش اين نثر از تمام نويسندگان پيش از خود موفق‏تر است. نثر او درتك نگاري‏ها، شرح‏احوال‏نويسي و مقاله‏نويسي از خصوصيات واحدي برخوردار است, نثري كه از زبان كوچه پيروي مي‏كند و خصوصيات اين نثر را در آثار خود انعكاس مي‏دهد.
ميرصادقي در ادامه با بيان اين مطلب كه جلال آل احمد در نثرش فقط انتقال دهنده مفاهيم است و كمتر به تزيين زبان مي‏انديشد, گفت: او بيشتر به نحوه ارائه گفتگو كه عبارت است از جملات اسميه، ضرب المثل، اصلاحات تام در اين نثر مي‌‏پردازد, اما او در داستان‌‏هايش به خاطر اين كه بيشتر به زبان مي‏پردازد،داستان‏هايش از خصوصيات تصويري تهي است.
وي در ادامه تصريح كرد: نثر او براي تك نگاري و سفرنامه نثري قابل تامل است؛ اما اين نثر براي داستان‏نويسي از خود انعطاف كمتري نشان مي‏دهد و داستان‏هاي او خشك و رسمي است.
ميرصادقي در ادامه با اشاره به اينكه داستان‏هاي آل احمد به نوعي انتقاد اجتماعي به شمار مي‏رود, گفت: جلال در داستان‏هايش به اوضاع و احوال اجتماعي كه در دهه‏هاي خاص مطرح بودمي‏پردازدو به همين دليل در دراز مدت از ارزش و اعتبار داستان‏هاي او كاسته مي‏شود؛ چرا كه او در داستان‏هايش به‏كنه حقيقت دست نمي‏يابد.
وي در ادامه افزود: يكي از دلايلي كه آل احمد به عنوان نويسنده مطرح شد دوره‏اي بود كه در آن زندگي مي‏كرد. در دهه 40 نوعي آرمان‏گرايي در جامعه بر اساس تاثيراتي كه ژان پل سارتر و مطرح شدن مقوله‏اي به عنوان تعهداجتماعي به‏وجود آورد, سياست‏زدگي و آرمان‏گراي نويسندگان را در پي داشت. آنها تحت تاثير اين عوامل به پردازش دنياي بهتردر آثار خود روي آورده بودند.
ميرصادقي در ادامه تصريح كرد: نويسنده‏ها در اين دوران به افشاگري و اعتراض پرداختند و با فعاليت گروهي كه داشتند كانون نويسندگان را به‏وجود آوردند.

وي در ادامه با بيان اين مطلب كه در دهه 40 جلال آل احمد و ابراهيم گلستان از نويسندگان مطرح اين دهه به شمار مي‏روند, گفت: ابراهيم گلستان به نثر شاعرانه گرايش داشت و آثار او از تكنيك بالاي برخوردار بود اما با توجه به اينكه نويسنده‏اي آرمان گرا نبود مورد اقبال مردم قرار نگرفت؛ اما آل احمد به دليل آرمان‏گرايي كه داشت مورد توجه مردم قرار گرفت.
ميرصادقي در پايان گفت: ابراهيم گلستان برنويسندگان پس از خود تاثير بسزايي گذاشته است و در آينده حتما آثار او در سطح بالاتري از داستان هاي جلال ال احمد قرار خواهند گرفت.