 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - موسيقی
محمدرضا لطفی پس از سالها، با گردهم آوردن اعضای گروه "شيدا"، تمريناتی را با اعضای اين گروه برای برگزاری برنامه واجرای کنسرت آغاز خواهد کرد.
يکی از اعضای اين گروه در گفت‌وگو با خبرنگار هنری ايسنا گفت: تمرينات گروه "شيدا" آغاز شده است و هم اکنون ادامه دارد.
وی ادامه داد: محمدرضا لطفی، مجيد درخشانی، ارشد طهماسبی، محمد فيروزی، عبدالعلی افشارنيا و فرخ مظفری و ... اعضای اين گروه هستند و قرار است ديگر نوازندگان گروه شيدا به اين تمرينات بپيوندند.
وی از احتمال برگزاری کنسرت توسط اين گروه در زمستان خبر داد.
به گزارش ايسنا، محمدرضا لطفی نوازنده تار و سه تار، مدرس ، محقق و مولف به تشويق برادر بزرگ خود آموزش تار را آغاز نمود و در سال ۱۳۴۲ استعداد خود را در اين زمينه با کسب جايزه نخست درجشنواره موسيقيدانان جوان نشان داد. پس از اتمام دوره تحصيل در سال ۱۳۴۳ به تهران آمد و به محضر حبيب الله صالحی و علی‌اکبرشهنازی راه يافت و در کلاسهای شبانه هنرستان موسيقی با مکتب وزيری و تئوری موسيقی غربی آشنا گرديد که حاصل آن همکاری با ارکسترهای هنرستان و صبا بود که زير نظر حسين دهلوی اداره می‌شد.
ورود به دانشکده هنرهای زيبا دانشگاه تهران و آموزش رديف ميرزا عبدالله با نورعلی خان برومند سر آغاز نوينی برای حضور بيشتر در اين عرصه بود.
لطفی رديف آوازی و تصنيف قديمی را نزد عبدالله دوامی و سه تار را نزد سعيد هرمزی آموخت. او پس از تاسيس مرکز حفظ و اشاعه موسيقی راديو و تلويزيون ايران با مديريت فنی برومند در جشن هنر شيراز شرکت کرد که حاصل آن احيای مکتب سيد حسين طاهرزاده بود.
محمدرضا لطفی به مدت سه سال به عنوان مربی آموزشی با کانون پرورش کودکان و نوجوانان و دو سال در مرکز
گردآوری و شناخت موسيقی راديو و تلويزيون به همکاری پرداخت. او از سال ۱۳۵۳ به همکاری با راديو ايران و گروه موسيقی دانشگاه تهران مشغول گرديد و طی اين مدت گروه شيدا را پايه گذاری نمود که حاصل آن بازسازی آثار شيدا ، عارف ، درويش خان ، رکن الدين مختاری و...بود. او پس از پيروزی انقلاب اسلامی به مدت يکسال و نيم سرپرستی دانشکده هنرهای زيبا دانشگاه تهران را عهده دار بود و در همين سالها به اتفاق حسين عليزاده و ساير همکاران گروه شيدا
و عارف، کانون فرهنگی هنری چاووش را تاسيس کرد که حاصل اين فعاليت ۹ نوار موسيقی چاووش است.
لطفی به دعوت فونداسيون چينی و نيز برای شرکت در يک سمينار راهی ايتاليا گرديد و کنسرتهايی را در شهر رم ، فلورانس ، بلدنيا ، بادوا و ... اجرا نمود. او در سال ۱۳۶۴ با مهاجرت به خارج از کشور دور تازه‌ای از فعاليتهای هنری خود را آغاز نموده است و با تاسيس مراکز فرهنگی و هنری شيدا در کشورهای مختلف و برگزاری کنسرتها و سمينارهای گوناگون ، به شناساندن موسيقی قديمی ايران مبادرت می ورزد.
ازجمله آثار فعاليتها و کنسرتهای وی می‌توان به تصنيف های " بميريد بميريد" ، " به ياد عارف " ، "داروک" ، "ناز ليلی"،"کوچه سار شب" ، "کنسرت نوا "(جشن هنر شيراز) ، کنسرت راست پنجگاه ( جشن هنر شيراز) ، کنسرت سه گاه
(کنسرت طوس) ، بازسازی آوازهای قمر ، بازسازی آثارگذشتگان ، به ياد درويش خان ، به ياد طاهر زاده ، موسيقی فيلم حاجی واشنگتن ، چاووش ۱ (به ياد عارف) ، چاووش ۲ (شب نورد) ، چاووش۴ ، چاووش ۶ ، چاووش ۸ ، چاووش ۹ آلبوم کتاب و صفحه گرامافون موسيقی آوازی ايران ( رديف عبدالله دوامی) ، نوارهای رديف موسيقی ايران ( يادواره برومند) ، چشمه نوش ، رمز عشق ، پرواز عشق ، بسته نگار ، کنسرتهای انفرادی در شهرهای مختلف ايتاليا، کنسرتهای متعدد در شهرهای لس آنجلس ، ساتياگو ، سانفرانسيسکو ، شيکاگو، بوستن ، نيويورک و واشنگتن به همراهی حسين عليزاده و حسين عمومی ساخت دهها تصنيف و قطعه ضربی ديگر از جمله تصنيف حصار و پيش درآمد اصفهان ، تعداد زيادی بداهه نوازی در دستگاههای مختلف ، کتابهای " شور مادر دستگاههاست " ( منتشر نشده ) ، کتاب سال شيدا (چهار جلد ) و تعدادی مقاله و... اشاره کرد.
