 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
راديو فردا:
پرویز یاحقی درگذشت
«پرويز ياحقی» نوازنده‌ی پيشکسوت ويولن، صبح ۱۳ بهمن ماه در سن ۷۰ سالگی، درگذشت. اين هنرمند عرصه موسيقی، قطعات زيبای ويولون را در آهنگ‌های گلها به جای گذاشته است.
پرويز ياحقی در طول حيات هنری اش در زنده کردن گوشه‌های غنی دستگاه‌های ايرانی و تک نوازی ويلون، سبکی ابتکاری و بديع داشت و نقش ارزنده ای در نوازندگی ويلون در چند دهه اخير بازی کرد.
ياحقی از اوان کودکی و نوجوانی با اساتيد موسيقی چون ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، علی‌اکبر شهنازی وغيره آشنا شد و به مدت دو سال نزد استاد صبا به فراگيری رديف‌ها مشغول بود.
«اميد دل من کجايی» با صدای غلامحسين بنان از نخستين آثار معروف یاحقی محسوب می‌شود.
پرويز صديق پارسی (ياحقی) در سال ۱۳۱۵ در خيابان صفی عليشاه تهران به دنيا آمد. پدر وی بيشتر در مأموريت‌های اداری به سر می‌برد و پرويز بيشتر اوقات خود را نزد دايی‌اش (حسين ياحقی) سپری می‌کرد.
منزل حسين ياحقی محل تجمع موسيقيدانانی مانند صبا، محجوبی، شهنوازی، تهرانی، ظلی و نی داوود بود و پرويز ياحقی در چنين محيطی رشد می‌يافت.
ياحقی از کودکی در برنامه خردسالان قطعاتی اجرا می‌کرد و اولين آهنگ خود را به دعوت داوود پيرنيا ساخت. او کم کم با پشتکار و تمرين به آهنگساز و تکنوازی پرقريحه شناخته شد و در تکنوازی ويلن به تلفيقی از تکنيک و لطافت دست يافت.
از کارهای بديع ياحقی می توان به ساختن و اجرای چهارمضراب‌های مختلف در قطعات موسيقی ايران اشاره کرد
یاحقی شاگردان زیادی را در طول عمرش به موسیقی ایرانی معرفی کرد که از جمله این شاگردان می توان به مجتبی میرزاده ، سیاوش زندگانی، جهانشاه برومند و بیژن مرتضوی اشاره کرد که در آثارشان همواره از سبک پرویز یاحقی تاثیر پذیرفته اند.
او در سال های اخير چند اثر تکنوازی و همنوازی خود از جمله راز و نياز ،طوبی را ساخت.
***
ايسنا:
پرويز ياحقی به ديار باقی شتافت
خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و هنر - موسيقی
«پرويز ياحقی» نوازنده‌ی پيشکسوت ويولن در سن ۷۰ سالگی، صبح امروز ـ ۱۳ بهمن ماه ـ به ديار باقی شتافت.
به گزارش سرويس موسيقی ايسنا، اين هنرمند عرصه موسيقی، قطعات زيبای ويولون را در آهنگ‌های گلها به جای گذاشته است.
پرويز ياحقی در طول ۶۰ سال حيات هنراش در احيای هنر موسيقی اصيل و سنتی ايران و زنده کردن گوشه‌های غنی دستگاه‌های آن و نماياندن نقش ويولن در ساز سلو و تکنوازی، سبکی ابتکاری و بديع داشته و سهم چشمگيری را از اين سبک به خود اختصاص داده است.
از شاهکارهای اين هنرمند خلاق، ساختن و اجرای چهارمضراب‌های مختلف در قطعات موسيقی ايران است و چيره دستی او در هنر آهنگ‌سازی و تنظيم ارکستر برای آهنگ‌های ايرانی که در طول بيش از ۲۵ سال اخير، موثرترين و شيواترين ترانه‌ها و قطعات آهنگين را از خود به يادگار گذاشته است.
«پرويز صديقی پارسی» معروف به پرويز ياحقی در سال ۱۳۱۵ شمسی در تهران خيابان صفی‌علی‌شاه تولد يافت و پدرش از مردان تحصيل‌کرده زمان خود بود.
او که در دوران کودکی نزد دايی‌اش زندگی می‌کرد، هنرمندی خود را مديون استاد حسين ياحقی است.
پرويز ياحقی از اوان کودکی و نوجوانی با اساتيد موسيقی چون ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، علی‌اکبر شهنازی وغيره آشنا شد و به مدت دو سال نزد استاد صبا به فراگيری رديف‌ها اشتغال يافت.
او به عنوان نوازنده خردسال در برنامه‌های راديو، قطعاتی را اجرا کرد و تا ۱۸ سالگی همکاريش با راديو ادامه داشت.
«اميد دل من کجايی» با صدای استاد غلامحسين بنان از نخستين آثار معروف وی محسوب می‌شود.
***
زمان تشييع «ياحقی» امروز اعلام می‌شود
گنجه‌ای: او زحمات زيادی در عرصه‌ی موسيقی و راديو کشيد
داوود گنجه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا از پرويز ياحقی به عنوان هنرمندی بسيار اثرگذار و يادگار استاد حسين ياحقی ياد کرد و گفت: اين هنرمند مهربان زحمات زيادی در عرصه موسيقی و راديو کشيد.
گنجه‌ای ادامه داد: پرويز ياحقی جزو هنرمندانی بود که با وجود فراهم بودن شرايط هرگز علاقه‌ای به ترک ايران نداشت و با ساز گرم و مهربان در کشور خدمت کرد.
وی زمان مراسم تشييع وی را به جلسه‌ی که در خانه موسيقی امروز ـ شنبه ـ موکول کرد.
