 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
شرکت کنندگان گرامی کنفرانس حقوقدانان سوم تير تهران
با تقديم بهترين درودها و آرزوی موفقيت کنفرانس، نظر شما را به نکات زير جلب می کنيم:
طی دو سالی که از فعاليت کميته بين المللی نجات پاسارگارد می گذرد، و بر اساس ارتباط هايی که در مورد تنگه بلاغی و سد سيوند از سوی هزاران هزار مردم فرهنگدوست جهان با اين کميته گرفته شده، و نيز در پی اقدامات پياپی کميته برای جلب نظر سازمان های بين المللی و بخصوص سازمان فرهنگی و آموزشی ملل متحد (یِونسکو)، متوجه شده ايم که اين سازمان ها معمولاً تنها به اطلاعاتی توجه کرده و در موردشان واکنش هايی جدی نشان می دهند که از سوی دولت ها به آنها رسيده باشد. و چنين است که به صدای هزاران هزار مردمی که نگران وضعيت مجسمه بودا در افغانستان بودند، تا وقتی اين مجسمه از سوی طالبان منفجر گرديد، توجهی جدی نشد. همچنين، يونسکو هنوز هم هيچ واکنش جدی در مورد آبگيری سد سيوند که هم اکنون مشغول ويران کردن آثار باستانی تنگه بلاغی است نشان نداده است. همچنين، اين سازمان، برخلاف اعتراض برخی از کارشناسان نسبت به خطری که آرامگاه کوروش بزرگ، به عنوان نمادی از حقوق بشر در گنجينه ی ميراث جهانی، را تهديد می کند، نيز هيچ اقدامی انجام نداده است.
متاسفانه افرادی هم که به نمايندگی از ايران در سازمان يونسکو حضور دارند، از آنجا که وابسته به دولت جمهوری اسلامی هستند، فقط خواست های دولت را، که گاه برخلاف مصالح فرهنگی و ملی و فقط در جهت منافع خاص سياسی است، برای سازمان يونسکو تکرار می کنند.
پيشنهاد شما به سازمان ملل و سازمان حقوق بشر در مورد حضور و شرکت نمايندگانی از جانب مردم کشورها در تصميم گيری های اين مراکز بين المللی، پيشنهادی درخشان و قابل تحسين است. اين پيشنهاد بازگوينده ی همان گوهری است که دراصل در فکر ايجاد سازمان هايی چون سازمان ملل، سازمان حقوق بشر، سازمان يونسکو و ديگر واحدهای وابسته به سازمان ملل متحد وجود داشته است و به همين در نام همه ی آنها سخن از «ملل» آمده است و نه «دول». در واقع، دليل اصلی پيدايش اين سازمان ها آن بوده که مردمان جهان بتوانند درباره ی سرنوشت اجتماعی، فرهنگی، و داريی های خود تصميم بگيرند و نه دولت ها.
بر اساس آنچه که گفته شد، از شما تقاضا می کنيم که، در کنار پيشنهاد بسيار با اهميت خود برای افزودن مفادی به اساسنامه ی دادگاه جنايی بين المللی (اساسنامه رم) به منظور شناختن "نابودسازی عمدی ميراث فرهنگی جهانی" به عنوان جنايتی عليه بشريت، پيشنهادی نيز در مورد اساسنامه ی سازمان جهانی يونسکو ارائه شود تا بر اساس آن (به خصوص با اشاره به مواد يک و دو کنوانسيون ۱۹۷۲ جهانی در مورد ميراث و گنجينه های بشری) افزوده ای با مضمون زير به آن اضافه شود:
«ضروری است که قبل از توجه و تصميم گيری در مورد گزارش دولت ها در مورد ميراث های فرهنگی کشورهاشان، نظر کارشناسان و نمايندگان فرهنگی مردم اين کشورها، پيرامون به خطر افتادن ميراث های فرهنگی و آثار باستانی، مورد توجه دقيق قرار گرفته و در تصميم گيری ها جانب خواست و اراده ی ملت ها نيز گرفته شود».
با احترام
از سوی کميته بين المللی نجات پاسارگاد
شکوه ميرزادگی
۲۲ جون ۲۰۰۷
www.savepasargad.com
