بزرگداشت اکبر رادی برگزار شد، مهر

- رادی همه ويژگی‌های يک درام‌نويس ماندگار را دارد

مراسم بزرگداشت مرحوم اکبر رادی نمايشنامه‌نويس بزرگ ايران ديروز دوشنبه ۲۴ دی با حضور هنرمندان، اساتيد و دانشجويان هنر نمايش در سالن صميمی مفخم پرديس هنرها زيبا دانشگاه تهران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار مهر، در ابتدای اين مراسم که از طرف گروه هنرهای نمايشی دانشگاه تهران به همت مرکز تئاتر تجربی برگزار شد، پس از اجرای قطعه‌ای موسيقی به ياد استاد رادی، نمايشنامه "از اکبر رادی برای اکبر رادی" برگرفته از "مرگ در پائيز"، "در مه بخوان"، "آميز قلمدون"، "در پشت شيشه‌ها"، "روزنه آبی" و "صيادان" به کارگردانی وحيد نفر و تنظيم ماهک مبين روخوانی شد.

سپس رئيس دانشکده نمايش و موسيقی با عرض تسليت به اهالی هنر و خانواده رادی گفت: "اين تسليت به مناسبت يک غيبت جسمانی است، زيرا حضور وی همراه با علاقمندان ادبيات نمايشی و تئاتر هست و اين حضور معنوی نه تنها از بين نمی رود بلکه روز به روز شکوفاتر و بالنده‌تر می‌شود. اين دانشکده و دانشجويان آن برای اداء دين و اعلام وفاداری به استادی که همواره از وی آموختند و می‌آموزند اين مراسم را برگزار کرده‌اند."

تاجبخش فنائيان يادآور شد: "مرحوم رادی مدتی طولانی در اين دانشکده تدريس می‌کرد و همواره در دانشگاه و آثار خود با حضور خود به همه ما درس می‌داد. من از رويارويی با ايشان و مرور خاطرات مشترکم با وی همچنان درس می‌گيرم. رادی بسيار متين، مهربان، جدی و فروتن بود و ويژگی‌های يک هنرمند اصيل و مردمی را داشت. ايشان يکی از هنرمندانی بود و هست که به ملت و کشور و منطقه جغرافيايی خود وفادار بود."

وی تصريح کرد: "فضای ذهنی رادی در جامعه هنری باقی خواهد ماند و بارورتر خواهد شد. کسانی که هستند و خواهند آمد از آثار وی درس می گيرند و آثارش ماندگار خواهد بود. ما هم بايد به اين درک برسيم که رمز ماندگاری اکبر رادی چيست تا بتوانيم در عرصه هنر باقی بمانيم. اين چيزی بود که رادی به عنوان معلم همواره به ما می آموزد."

بهزاد قادری با اشاره به اينکه يک معلم هرگز نمی ميرد، اظهار داشت: "رادی بر من بسيار تأثيرگذار بود. توفانی در ذهن اين نويسنده بزرگ بود برای اينکه فرم های مختلف مردم زمانه خود را بيابد. رادی و ساعدی پيشتاز بودند و به فرم درام تک موضوعی که در دهه ۶۰ در اروپا و آمريکا انجام می شد، نزديک شدند."

اين نويسنده، منتقد و مدرس دانشگاه تأکيد کرد: "ما در آرشيوسازی هايمان نسبت به نويسندگان بد عمل کرده ايم و تاريخ در مورد ما قضاوت خوبی نخواهد داشت. رادی اول انقلاب در ميانه راه بود ولی متأسفانه بستری مناسب برايش فراهم نشد. نهادهای فرهنگی ما بايد بتوانند کسانی را که می خواهند کار فرهنگی انجام دهند شناسايی و حمايت کنند. بايد برای رادی مرکز پژوهشی ايجاد شود."

در ادامه اين مراسم مدير گروه دانشکده پرديس هنرها زيبا با ابراز تأسف برای از دست دادن استاد و معلمی بزرگ گفت: "در زمان جنگ تحميلی و زمانی که تهران مورد حملات هوايی قرار می‌گرفت استاد با وفاداری به ارزش‌های والای انسانی و شجاعت سعی می کردند کنار دانشجويان باشند و به تدريس در دانشگاه می پرداختند."

فريندخت زاهدی افزود: "تمام لحظاتی که ايشان زنده بودند به معنای واقعی کلمه زندگی کردند. امروز به صورت غير قابل باوری ايشان را در کنار خود نداريم. با اينکه مرگ جزو واقعيات زندگی است ولی خيلی سخت است که ديگر نمی توانيم او را در بين خود ببينيم."

عطاء الله کوپال نيز در ادامه اين مراسم با اشاره به اينکه از حدود ۳۲ سال پيش با اکبر رادی آشنا شده است گفت: "من از مرگ سخن نمی گويم بلکه از ميلاد مدام و حيات جاودانه معلمی که در تئاتر ايران درخشيد و درخشان باقی خواهد ماند صحبت می کنم. حدود ۳۰ سال پيش در نمايش "مرگ در پائيز" بازی کردم و تا امروز محصلی کوچک در درگاهش بوده ام."

وی تصريح کرد: "رادی به اين دليل باقی می ماند که درام نويسی ماندگار است. رادی می ماند چون مختصات يک نويسنده جاودانه را دارد. رادی شاعر درام و آفريننده نظم در ادبيات دراماتيک ماست. مسيری را که وی در نمايشنامه نويسی ما آغاز کرد، مسيری بود که نويسندگان قبل از او نتوانستند طی کنند و صحنه را به مانند رادی به خود جلب نمايند. رادی در ترکيب بندی خود نمايشنامه نويسی خاص و جاودانه است و از همه مهمتر کسی است که اکنون ما را به ما نشان داده است."

اين مدرس دانشکده سينما تئاتر افزود: "هيچکدام از آثار وی به هم شبيه نبودند و مجموعه ای از آثار متفاوت را آفريد که اين عين بی سبکی و معاصر بودن است. وی تأکيد می کرد که نويسنده نبايد خود را تکرار کند. رادی از جمله "ما در ايران نمايشنامه نويس نداريم" گله مند بود. حالا وی در ميان ما نيست ولی هر بار که چراغ صحنه ای با نمايشنامه هايش روشن می شود، رادی زنده است."

ميکائيل شهرستانی به عنوان يکی از بازيگران حاضر در مراسم اظهار داشت: "هميشه دير است؛ کاهلی می کنيم و خوابيم و خواب زده. رادی معلم بود و شاگردپرور و هيچگاه بی تفاوت از کنار چيزی نمی گذشت. او مردمان سرزمين اش را خوب می شناخت ولی افسوس که مردمانش او را به خوبی نمی شناختند. رادی دقيق و سنجيده نگاه می کرد. رادی نيکو زيست و برای القاب ساختگی زندگی نکرد."

وی تصريح کرد: "رادی بر قله درام نويسان ايران ايستاد. متأسفانه زمانه او را درنيافت و ای کاش روزگاری برسد که به تعارف از هم صحبت نکنيم و به نسل پيش از خود احترام بگذاريم و قدرشان را بدانيم. طايفه با تجربه تئاتر تنهاست، آن را از اين تنهاتر نگذاريم."

در ادامه اين مراسم يادداشت رضا براهنی به مناسبت بزرگداشت اکبر رادی توسط يکی از دانشجويان قرائت شد. همچنين خسرو حکيم رابط، محمد يعقوبی و محمد رضايی راد سخنان کوتاهی را به ياد اکبر رادی ايراد کردند. حميده عنقا همسر مرحوم رادی، محمود عزيزی و محمدامير ياراحمدی از ديگر حاضران در اين مراسم بودند.