 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
|
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
|
|
|
|||
( قسمت اول: مهارتها)
در راستای مطلب فوق که توسط دکتر حسن فريدون روحانی( هاشمی رفسنجانی- قسمت دوم) اظهار شده است، علل و عوامل بيانات فوق و نتايج حاصله از آن به شرح زير اظهار می گردد:
1) احتمالا تنها رمانی که حسن روحانی خوانده يا فيلمش را ديده که به فرانسه و پاريس مربوط می شود، رمان بينوايان است.
2) به هر کسی که بتواند شباهتی ميان رمان بينوايان و ايران امروز( جمهوری اسلامی سابق و ام القرای اسبق) پيدا کند، يک کشتی نفت ارزان قيمت داده می شود.
3) داستان ايران امروز بيشتر شبيه داستان هری پاتر است، بخصوص هری پاتر و زندانی آزکابان، پس فردا در سخن امروز داستان هری پاتر در جمهوری اسلامی را می نويسيم.
توضيح درباره مهارت ها و هنرهای لازم برای يافتن بهترين زمان برای برقراری ارتباط با آمريکا و روش کاربرد آن مهارت به شرح زير داده می شود:
1) مهارت عشوه ريز در زمان کوتاه: يواشکی پيغام و پسغام بدهيم و جوری نشان بدهيم که از رابطه بدمان می آيد، اما ته دلمان قيلی ويلی برود.
2) مهارت عشوه شتری حسود خانوم در ميان مدت: در اين شيوه چون به تمايل آمريکا به برقراری ارتباط با جناح مقابل( رقيب عشقی) پی برده ايم، در نماز جمعه فحش خواهر و مادر نثار آبجی جورج دبليو بوش می کنيم، اما در وين و آتن از طريق اسرائيل هم که شده است پل می زنيم به طرف آمريکا.
3) مهارت عشوه خرکی در دراز مدت: به آمريکا می گوئيم بايد از ايران با صدای بلند معذرتخواهی کند، بعد يواشکی از او تشکر کرده، اما با صدای بلند اعلام می کنيم که ما هيچ رابطه ای با آمريکا نمی خواهيم. و بالعکس.
4) مهارت ماچ ديپلماتيک( يا ديپلماچ): فرش قرمز را برای آمريکايی ها در انبار فرودگاه مهرآباد( و بالعکس) پهن می کنيم و صدای سرود ملی آمريکا را کم می کنيم و عکاس ها را می فرستيم تا از بم و تحصن مجلس عکس بگيرند، بعد خودمان می رويم پاريس يواشکی آنها را ماچ می کنيم.
5) مهارت معانقه دراز مدت( شابدولعظيم کيس): از آمريکايی ها می خواهيم فرهنگ روابط ايرانی- اسلامی ما را در نظر بگيرند، بعد در هنگام ملاقات گردن به گردن و شانه به شانه با آنها نزديک شده و آنها را در خفا ماچ مالی می کنيم، در اين ملاقات ما با زبان انگليسی روان( با لهجه کمال خرازی) حرف می زنيم و آمريکايی ها با لهجه غليظ عربی، فارسی جواب می دهند. در همين حال هم آنها اسلحه شان را بطرف ما نشانه رفته اند و هم ما اسلحه مان را بطرف آنها نشانه رفته ايم. اما لبخند فراموش نمی شود. و در فرصت مناسب نيز همديگر را گاز می گيريم.
6) مهارت مصافحه در خيلی دراز مدت: در اين شيوه در حالی که اخم کرده ايم، به همديگر نگاه می کنيم و مواظب هستيم که از مدل اخم کمال خرازی جلو دوربين خبرنگاران خارج نشويم، مبادا عکس خندان ما را بگيرند. در شيوه مصافحه همديگر را با دست جلو می کشيم و با لگد عقب پرت می کنيم. ما برای اينکه آنها خوششان بيايد ادوکلن کلوين کلاين يا دولچه گابانا می زنيم و آنها برای اينکه ما خوشمان بيايد عطر مشهدی می زنند. بعد همديگر را بو می کشيم و بعد به هم غرش می کنيم و نيشخند می زنيم. و تا مرحله بعد از آنها خداحافظی می کنيم. هر مرحله سه سال طول می کشد.
7) مهارت فرنچ کيس( ماچ فرانسوی) در خيلی کوتاه مدت همزمان با انتخابات: در اين مرحله در حالی که جناح چپ خواستار ارتباط مستقيم با آمريکا از طريق اروپا و جناح راست خواستار ارتباط غير مستقيم با اروپا از طريق آمريکا و جناح کارگزاران خواستار ارتباط با هر دو از طريق هاشمی رفسنجانی و جناح اولترا راست خواهان ارتباط با هر سه از طريق حسن روحانی است، به بهانه زلزله بم ماجرای تحصن مجلس را عمده تر می کنيم و در حال رفتن به زيارت مکه وارد فرودگاه شارل دوگل پاريس می شويم. در اين حال نماينده امريکايی ها که از طريق دبی عازم رفتن به بغداد است وارد فرودگاه اورلی پاريس می شود. و نمايندگان طرفين تصادفا در مترو شانزه ليزه همديگر را می بينند و از شوق فرياد می زنند: عزيزم! عشق من! وای! اصلا معلوم هست تو کجايی؟ و بعد در مصاحبه مطبوعاتی حاضر شده و می گوئيم: قرار است با احتياط به همديگر نزديک شويم.
نتيجه گيری اخلاقی: همه راههايی که قرار است به رم ختم شود از پاريس می گذرد.
اين داستان ادامه دارد ...
