چند رساله فلسفی در باره اقرار و اقرارنامه

سخنگوی قوه قضائیه گفت: کسانی اقدام به انتشار اقرارنامه هایی کرده اند، بالغ، آزاد و مختار بوده اند، زیرا در جهان امروز پذیرفتنی نیست که کسی بدون اختیار وتحت فشار اقدام به این کار کرده باشد.

با توجه به نکات مهم و مبهمی که در این جمله وجود دارد که باعث شده است در یک جمله سی کلمه ای ده پانزده اشتباه و خلاف عقل مشاهده شود، جهت عبرت آیندگان و جهانیان برخی از این نکات عبرت آموز را اعلام می کنیم:

1) کسانی غلط است.... چون کسی در قوه قضائیه این اقدام را انجام داده و بعد کسانی مجبور شده اند این اقدام را اجرا کنند...
2) اقدام به انتشار کردن... غلط است... اول باید معلوم شود که چه کسی اقرارنامه را نوشته است؟ و بعد معلوم شود چه کسی تصمیم گرفته یا دستور داده است که اقرارنامه منتشر شود؟ و بعد باید معلوم شود چه کسی برای انتشار این اقرارنامه اقدام کرده است؟

3) بازجو دستور داده است که متهم اقرارنامه را بنویسد بنابراین بازجو آزاد و مختار بوده و متهم در این لحظه آزاد نبوده و بعدا آزاد شده است، و چون دستور گرفته مختار هم نبوده، در مورد بالغ بودن باید آزمایشات جداگانه از بازجو بعمل بیاید، بالغ بودن متهمان مورد تائید است.
4) متهم اقرارنامه را به دستور بازجو و قاضی نوشته و بعد به او دستور داده اند که وقتی آزاد شد برود به دفتر فلان روزنامه یا فلان خبرگزاری و نامه را به آنها بدهد، در این مرحله بازجو آزاد و مختار بوده و متهم تازه آزاد شده بود، اما تا یک روز قبلش فقط بالغ بود، در روزی که متهم اقرارنامه را به خبرگزاری یا روزنامه داده وی بالغ و آزاد بوده، ولی مختار نبوده، چون نمی توانسته جز منتشر کردن این اقرارنامه کار دیگری بکند، بنابراین مجبور بوده نه مختار.
5) در مرحله بعد از اقدام به انتشار و انتشار بازجو به عنوان کسی که افدام به انتشار کرده آزاد و مختار بوده که متهم را تحت فشار بگذارد یا برود یک کار آبرومندانه مثل دزدی انجام دهد، اما متهم در این مرحله فقط بالغ و آزاد بوده، البته برای این آزاد شده که اقرارنامه را بنویسد، بنابراین علت نوشته شدن اقرارنامه آزاد بودن متهم نیست، بلکه علت آزاد شدن( و نه بالغ شدن) متهم نوشتن اقرارنامه بوده است. در این مرحله متهم مختار نبوده، چون اگر به اختیار خودش اقرارنامه را پاره می کرد دیگر آزاد نبود، البته بالغ بود.
6) چهار نفری که اقرارنامه را به اختیار بازجو و قاضی نوشته اند، دوماه در زندان انفرادی زندانی بوده اند، و در تمام این مدت فقط بالغ بودند و آزاد و مختار نبودند و زمانی که اقرارنامه را تحویل دفتر روزنامه یا خبرگزاری دادند، درست است که آزاد بودند، ولی فقط یک روز بود که آزاد شده بودند. بنابراین در مرحله تصمیم به نوشتن و انجام عمل نوشتن این افراد بالغ بودند، وای آزاد و مختار نبودند و فقط زمان تحویل دادن اقرارنامه آزاد بودند، و مختار نبودند.
جمله معترضه: مرد حسابی! آقای بازجو! شما من را دوماه می اندازید توی انفرادی و اعلام نمی کنید که من زندانی هستم و بعد از اینکه خشتک مرا به سرم کشیدید درست یک روز بعد از آزادی اعلام می کنید من آزاد، مختار و بالغ هستم؟
7) با توجه به اینکه در طول بیست و پنج سال گذشته حداقل صدها نفر به اشکال مختلف اقرارنامه نوشتند و بعد از یک سال یا چند سال اعلام کردند که به زور مجبور به نوشتن شده اند، آیا آنها هم در زمان نوشتن اقرارنامه بالغ و آزاد و مختار بوده اند یا فقط متهمان اخیر بالغ و آزاد و مختار هستند؟
8) آیا می توان چنین نتیجه گرفت که کسانی که اقرار نامه ننوشته اند بالغ، آزاد و مختار نیستند؟ یا باید چنین نتیجه گرفت که کسانی که اقرارنامه می نویسند بالغ، آزاد و مختار می شوند؟
9) با توجه به اینکه فاعل مربوط به فعل اقدام به انتشار معلوم نیست( بازجو یا قاضی یا متهم) بنابراین معلوم نیست کدامیک از این افراد بالغ، آزاد و مختار بوده اند.

ادامه جمله: .... زیرا در جهان امروز پذیرفتنی نیست که کسی بدون اختیار و تحت فشار اقدام به این کار کرده باشد...( اشتباهات این بخش از جمله به شرح زیر است):
10) در جهان امروز پذیرفتنی نیست ربطی به جمهوری اسلامی و قوه قضائیه آن ندارد. برای مثال برخی از اقدامات قوه قضائیه که توسط جهانیان پذیرفتنی نیست اعلام می شود:
- در کجای جهان پذیرفتنی است که یک قاضی محترم( محسنی اژه ای) یک نفر را در جلسه گاز بگیرد؟
- در کجای جهان پذیرفتنی است که یک روزنامه نگار به عنوان جاسوس دستگیر شود و به عنوان متهم اینترنتی شناخته شود؟ احتمالا یک شیخ عربی هم از آن اطراف رد شود...
- در کجای جهان پذیرفتنی است که یک قاضی با لنگه کفش بزند توی سر خبرنگار تبعه یک کشور دیگر و او را به قتل برساند و بعد یک نفر دیگر محاکمه شود؟
- در کجای جهان پذیرفتنی است که وکیل وکلای یک عده مقتول را زندانی کنند و قاتل مقتولین را با وثیقه آزاد کنند؟
- در کجای جهان پذیرفتنی است که دادگاه کسی را به اتهام اینکه در یک کشور دیگر رقصیده است، محکوم کنند که باید ده سال در کشور خودش اقامت اجباری داشته باشد؟( آیا اقامت در ایران یک مجازات است؟)
نتیجه گیری اخلاقی: جهان امروز هیچ ربطی به جمهوری اسلامی و قوه قضائیه آن ندارد.
11) سخنگوی قوه قضائیه گفته است: «پذیرفتنی نیست که کسی بدون اختیار و تحت فشار اقدام به این کار( نوشتن اقرار نامه) کرده باشد...» اتفاقا این حرف کاملا درست است، اما یک اشکال منطقی دارد، هیچ کسی نپذیرفته است که کسی با اختیار و بدون اینکه تحت فشار قرار بگیرد، اقرار نامه نوشته است.