Political fashion

در راستای اينکه شناخت سياستمداران در کليه اوقات، بخصوص در هنگام انتخابات مثل مجلس در راس امور است، و با توجه به اينکه در حال حاضر گاهی اوقات سران اپوزيسيون همان کاری را می کنند که روسای مملکتی می کنند و مسوولان دولتی و نمايندگان مجلس گاهی اوقات همان کاری را می کنند و همان حرفی را می زنند که طبعا بايد اپوزيسيون بزند، و در راستای اينکه بين اپوزيسيون و پوزيسيون و پفيوزيسيون يک تفاوتی بايد وجود داشته باشد. و با عنايت به اينکه فرض می کنيم شما در يک جمع از سياسيون ايرانی در داخل ايران يا خارج از آن، حضور يافته و قصد داريد از فرم و مدل لباس پوشيدن و مدل مو و آرايش آدمها بفهميد که آنان به چه جناح سياسی وابسته اند. لذا روش شناخت نيروهای سياسی ايرانی از طريق لباس و نوع آرايش به شرح زير پيشنهاد می گردد:

در يک مهمانی سياسی داخلی
جبهه مشارکت و دوم خردادی ها: کت و شلوار سبز مغز پسته ای( خط اطو معلوم است) با پيراهن سفيد دکمه يقه بسته و کفش کرم رنگ اسپورت با ريش زده شده، مقداری لبخند تمام دندان، موها کاملا مرتب شده و آماده پاسخ نگفتن به سووالات اصلی.
مجاهدين انقلاب اسلامی: کت و شلوار خاکستری( شلوار الزاما بدون اطو)، پيراهن چهار خانه، کفش مشکی يا قهوه ای( هفت سال قبل واکس خورده است)، ريش انبوه يا در صورت تجديد نظر اساسی مدل ستاری سابق، موها شانه نشده است، همراه با اخم و آمادگی نسبی برای خروج از حاکميت.
نهضت آزادی: کت و شلوار سورمه ای، کراوات پهن مدل 1970، پيراهن سفيد، کفش مشکی قديمی واکس زده، همراه با ته ريش يا ريش بزی، کمی لبخند و آماده پاسخ دادن به سووال بازجويان، کمی ته لهجه آمريکايی يا قزوينی.
روشنفکران دينی: دارای ته ريش و ته سبيل، شلوار پارچه ای مشکی، کاپشن قهوه ای ايتاليايی( در سفر اروپا برای سخنرانی خريداری شده است)، کفش کلارک يا مشابه آن، پيراهن آبی آسمانی کاملا ناهماهنگ با رنگ کاپشن، عينک پنسی، موها در اثر استدلال های عميق فلسفی ريخته است.
دفتر تحکيم وحدت( رهبران): ريش انبوه، موی کوتاه، پيراهن روی شلوار، شلوار مشکی بدون اطو، کفش اسپورت ساده، آماده دستگيری. کمابيش شبيه اعضای انصار حزب الله.
دفتر تحکيم وحدت( هواداران): سبيل نازک و مقاديری مو بالای چانه و ته ريش مدل جرج مايکل سابق، موها ژل زده و مدل پريشان يا دم اسبی، پيراهن چروک بنتون، شلوار لی همراه با پارگی ناشی از خوش تيپی مفرط، کفش صندل مدل هندی يا گيوه ويا کفش اسپورت نايک بسيار عظيم. کمابيش شبيه اعضای بک استريت بويز.
نيروهای ملی مذهبی: پيراهن سفيد، شلوار مشکی، ريش تراشيده، سبيل انبوه، عينک ته استکانی، آماده تحمل انواع شکنجه و زندان انفرادی، چهره برای پوستر مجلس ختم شهدای مجاهدين خلق قبل از انقلاب و قبل از دوره مريم سالاری دينی.
محافظه کاران ميانه رو: کمابيش حد واسط روشنفکران دينی و انصار حزب الله. اين افراد در ملاقات با نيروهای دوم خردادی و مردم شبيه روشنفکران دينی می شوند و در جلسات خصوصی شبيه حسين الله کرم به نظر می آيند.
کارگزاران: کت ماکسيم چهارخانه، پيراهن باس رنگ روشن، شلوار بنتون رنگ روشن( احتمالا مارک لباس هنوز کنده نشده است)، کفش تيمبرلند کرم تيره، جوراب اچ اند ام پوست سنجابی، آخرين مدل عينک ريبن، ساعت سواچ کروم، مدل ريش فيلسوفان آمريکايی و لهجه غليظ کرمانی يا رفسنجانی.
انصار حزب الله: دو چشم و يک بينی که وسط مقدار انبوهی مو ديده ممکن است بشود، يک کفن کوتاه دکمه دار تا روی زانو، يک پيژامه کلفت مشکی شبيه شلوار، يک لنگ مشکی و سفيد که به جای تميز کردن شيشه برای پاک کردن اشک و ابراز ارادت از آن استفاده می شود، يک دمپايی که قبلا يک کفش بود که در اثر خواباندن پشت کفش به دمپايی تبديل شده است. مقدار زيادی رو.
جمعيتهای موتلفه شبه اسلامی: لباس ها کمابيش شبيه لباس اعضای نهضت آزادی است، منتهی اطو نشده است. همراه با مقداری ريش سفيد و جای مهر روی پيشانی و دماغ و گونه ها( علت انتقال جای مهر روی دماغ و گونه ها معلوم نيست). چشم ها در حالت عادی شبيه پدربزرگ ها و در حالت تصميم گيری شبيه دراکولا می شود.
نيروهای طرفدار مستضعفان و عدالت اجتماعی: کت و شلوار ماکسيم و پيراهن بنتون و کفش چرم ايتاليايی همراه با عبای دوخت کربلا و عطر مشهدی ايوسن لوران.
نيروهای در حال خروج از حاکميت( دوم خردادی سابق): شبيه همان طرفداران جبهه مشارکت هستند، منتهی از وقتی از حاکميت خروج کرده اند به حمام و سلمانی نرفته و لباس شان را اطو نکرده اند.

در يک مهمانی سياسی خارجی
سلطنت طلبان: در يک مهمانی سياسی خارجی هميشه کسانی هستند( اعم از زن و مرد) که رنگ لباس شان با هم هماهنگ است و مدل مو و سن و سال و فرم صورت و نوع عطر يا ادوکلن آنها با هم سازگار است. اين افراد معمولا سلطنت طلب هستند.
جمهوريخواهان: مدل لباس اين افراد کمابيش شبيه سلطنت طلبان است، منتهی سبيل دارند و اصرار عجيبی دارند که خوش تيپ به نظر برسند.
جمهوريخواهان نسبتا اصلاح طلب: شبيه لباس مشارکتی ها باضافه کراوات.
طرفداران اصلاحات( در حال شرمندگی): لباس کاملا اسپورت، عينک دسته مشکی، ريش يک هفته در ميان اصلاح می شود و در شرايط بن بست اصلاحات رشد می کند. آماده پاسخگويی مبهم به سووالات. فحش خورشان ملس است. رجوع شود به عکس داريوش سجادی.
سازمان فدائيان خلق( اکثريت): لباس کاملا شيک است، ولی انگار برای کس ديگری خريداری شده است.
سازمان فدائيان خلق( اقليت): يک سبيل که يک انسان به آن وصل شده، کاپشن و شلوار لی و مو جو گندمی و صدای کلفت و لهجه غليظ کردی يا لری يا ترکی يا آبادانی.
سازمان فدائيان خلق( جناح اشرف دهقانی): چون فقط يک عضو دارد رجوع شود به لباس اشرف دهقانی.
حزب کمونيست کارگری: زنهای حزب کمونيست کارگری شبيه مانکن های لباس فرانسوی و مردهای آنها شبيه راننده های خط آنکارا به استانبول هستند.
سازمان مجاهدين خلق( نبريده ها): مردها کت و شلوار سورمه ای و کراوات قرمز و کفش مشکی و سبيل کوتاه شده( شبيه دربان های وزارتخانه های بلاد کفر) و بانوان با همان مدل لباسی که در سال 1360 از ايران آمدند.
طرفداران و اعضای حزب توده: اين افراد را از لباس نمی توان تشخيص داد، بلکه از بو می توان تشخيص داد، بوی سيگار مانده باضافه چيزهای ديگر.