کیومرث صابری فومنی درگذشت

خبر را از اینترنت می خوانم. مثل پسری که خبر مرگ پدرش را داده باشند و نتواند بالای سرش حاضر شود، می گفت: پسرجان! بعد از مرگ ما تو می خواهی تاریخ طنز را بنویسی. و این زمانی بود که گل آقا را تعطیل کرده بود. می گفت: اگر فردا کسی زندگی مرا نوشت ننویسد پفیوز بود. حالا خبر مرگش باورنکردنی است.

صابری پدر معنوی طنزامروز ایران، طنزنویسی فهیم و عمیق و سیاستمداری خردمند و اصیل بود. وی جز کوله باری که از نسل توفیق بردوش داشت و سالها آنرا نگه داشته بود، خود با ساختن شخصیت و شیوه نگارش گل آقا در ستون دوکلمه حرف حساب مشعل طنز ایران را برای مدت ده سال افروخته نگه داشت تا دیگران نیز بتوانند از این برکت استفاده کنند. صابری در این سالها از گل آقا خانواده ای ساخته بود سراسر شادمانی و زیبایی و دانایی و دو سال قبل به همین دلیل که دیگر نمی شود ادامه داد، گل آقا را تعطیل کرد.

یک بار کسی مرا مقایسه کرد با کیومرث صابری و هادی خرسندی، گفتم: جای مقایسه ندارد. صابری نسخه ای بود بی بدیل و تنها راوی ظریف و عمیق سیاست ایران در قالب طنز در دهه شصت، همین او را بس

درگذشت کیومرث صابری را به دخترش پوپک و همسرش،همه طنزنویسان ایرانی ، خوانندگان آثارش و ملت ایران تسلیت می گویم.
جمعه 11 اردیبهشت 1383