کابوس های زندگی ما، رویاهای زندگی آنها

سرنوشت بشر
چطور ممكن است كه يك انسان هم عاقل باشد و هم بالغ و در عين حال به آينده بشر اميدوار باشد؟

تكنولوژي
براي اينكه از شر روستا راحت بشويم به شهر آمديم و گرفتار اتوبوس‏هاي شلوغ شديم.
براي اينكه از شر اتوبوس‏هاي شلوغ راحت شويم ماشيني خريديم و در ترافيك گير كرديم.
براي اينكه از شر ماشين راحت شويم كارهايمان را با تلفن انجام داديم و گرفتار زنگ تلفن شديم.
براي اينكه از شر تلفن راحت شويم از اينترنت استفاده كرديم.
آيا وسيله‏اي ساخته نشده كه ما را از شر اينترنت راحت كند؟

کابوس های ما گاهی اوقات رویاهای دیگران هستند.

هیتلر و استالین مردانی بودند که برای بسیاری از مردمان حسرت دیدارشان را داشتند. اما همین ها وقتی شب ها به خواب گروهی دیگر از مردم می آمدند کابوس تلخ زندگی آنان بودند.

زنی در کنار خیابان خود را می فروشند
کودکی که دست هایشان را به سوی رانندگان اتوموبیل ها دراز کرده اند
جوانی که سرنگ را در گوشه کوچه در رگ دستش فرو می برد
پدری که در جیب خالی اش دنبال هیچ می گردد
کابوس هر کدام از ما زندگی دیگری است.

کابوس های امروز ما به خاطره تبدیل می شوند.

رویای آنروز:
دستهایمان در دست یکدیگر بود
سرهایمان رو به آسمان بود و سرود پیروزی می خواندیم
در دست هایمان مسلسل ها غرش پیروزی را فریاد می کردند
پنجره ها باز بود و خلق خیابان را پرکرده بود
گلهای پیروزی می شکفتند و زمین زیر پای خلق آرام می شد
دشمنان خلق پیروزی سرخ ملت را در می یاقتند، عجب رویایی بود!
کابوس همانروز:
دست های کثیف شان را در دست هم گرفته بودند.
با دهانهای گشادشان عربده می کشیدند و قهقهه مستانه می زدند
مثل دیوانگان اسلحه ها را رو به آسمان شلیک می کردند
عقده ای های عوضی در خیابان می رقصیدند
لگد به زمین می کوبیدند و صدای پایشان مردم را دیوانه می کرد
او را مظلومانه گرفتند و دهانش را پر از خون کردند، عجب کابوسی بود!