دقیقه نود

فرض: ما مسوول تیم ملی کشورمان هستیم، تیم ما در زمین خودمان در حال بازی است و تماشاگران طرفدار تیم ما در استادیوم هستند. دقیقه هشتاد است، و ما یک گل عقب هستیم. ما از چه روشی برای زدن گل تساوی و ادامه بازی استفاده می کنیم؟

انگلستان: از دقیقه هشتاد فشار را شدید می کنیم و از دو طرف روی دروازه سانترهای بلند می کنیم. و تلاش می کنیم روی ضربات هوایی گل تساوی را بزنیم. تماشاگران طرفدار هم مشغول کتک زدن همدیگر و طرفداران تیم مقابل شده و ورزشگاه را آتش می زنند، احتمال دارد در آن ده دقیقه پیروز شویم، احتمال هم دارد شکست بخوریم. اگر پیروز شدیم با چهره های شاد و خونسرد و اگر شکست خوردیم با چهره های غمگین و خونسرد زمین را ترک می کنیم.

تماشاگران در استادیوم تیم کشورشان را تشویق می کنند

هلند: مربی فکر می کند، بازیکنان سعی می کنند بدون اشتباه تهاجم را پیش ببرند، مربی تاکتیک تیم را عوض می کند، مربی تعویض می کند، با تغییر تاکتیک بازی، حملات با قدرت و سرعت ادامه می یابد، انقدر که در دقیقه 83 گل تساوی زده می شود. بعد بازی را در نیمه حریف پیش می بریم تا وقت تمام شود. در تمام مدت تماشاگرانی که همه جایشان را نارنجی کرده اند، سرود می خوانند و بازی تمام می شود.

کامرون: اگر توانستیم در همان بیست دقیقه اول سه گل به دروازه حریف و از دقیقه بیست به بعد به ساق پای آنها می زنیم. اگر نشد و تا دقیقه هشتاد یک گل عقب بودیم، از دقیقه هشتاد شروع می کنیم به بازی قدرتی و با قدرت کامل به پای بازیکنان حمله می کنیم. داور چهار نفر را اخراج می کند، با وجود این هفت نفری بازی را ادامه می دهیم، گلی نمی زنیم گل هم نمی خوریم. ضمنا در استادیوم هم تماشاگر طرفدار ما وجود ندارد، چون دولت در حال کودتاست و کسی به استادیوم نمی آید.

یکی از بازیکنان در آخرین لحظات در حال کشتن یک بازیکن دیگر

آلمان: توپ را حفظ می کنیم و آنقدر حمله می کنیم تا گل تساوی را بزنیم، بعد از اینکه مساوی شدیم، از دقیقه نود با یازده بازیکن به دروازه حریف حمله می کنیم و اولیور کان گل پیروزی را می زند و بازی را می بریم. تماشاگران چه شکست خورده باشیم و چه در حال پیروزی باشیم، سرود پیروزی می خوانند.

اولیور کان در حال شادمانی و ابراز احساسات برای خودش

برزیل: با پاس های کوتاه و تک ضرب توپ را بارها تا روی دروازه می آوریم، بعد دفاع حریف را دریبل می کنیم و لایی می زنیم و توپ را می بریم توی زمین خودمان، بعد همه بازیکنان برجسته تیم بارها حملات انفرادی می کنند، اما گل نمی زنیم و شکست می خوریم. تماشاگران دسته جمعی گریه می کنند.

کره جنوبی: تا آخرین لحظه حمله می کنیم. حریف را خسته می کنیم. یک بازیکن هافبک از وسط زمین به سرعت برق می دود و توپی را که در حال رفتن به خارج از زمین است، می گیرد و آنرا به یکی از مدافعان که با سرعت برق خودش را به محوطه هجده قدم حریف رسانده، می دهد و او توپ را می زند توی گل و از شدت فشار می میرد. تیم در حالی که تماشاگران صدهزار پرچم کوچک را تکان می دهند پیروز می شود. بازیکنان تیم با وجود اینکه بازی تمام شده است، همچنان می دوند.

ایتالیا: از تکنیک های انفرادی ستارگان که در طول بازی موهایشان را مرتب می کنند و با حالت عصبی فحش می دهند و تف می کنند، استفاده می کنیم. توپ را می کشانیم به هجده قدم حریف و ده دقیقه مداوم حمله می کنیم. آنقدر شوت می زنیم و کرنر می زنیم و با دفاع حریف درگیر می شویم تا حریف یک پنالتی می دهد. بعد همه تیم پشت خط هجده قدم می ایستند و در حالی که دست های همدیگر را گرفته اند، درست در دقیقه 91 به مسیح متوسل می شوند، بعد باجو صلیب می کشد و توپ را محکم شوت می کند بالای دروازه و توپ به اوت می رود. بعد تمام تیم در حالی که عصبی شده اند روی زمین دراز می کشند و گریه می کنند. در طول ده دقیقه آخر تماشاگران در حالی که فریاد می کشند و صورت شان را چنگ می زنند و به دوربین های تلویزیونی نگاه می کنند، سرود می خوانند.

باجو از آخرین فرصت ها استفاده کرده و توپ را به اوت زده است

روسیه: اعضای تیم طبق برنامه دفاع می کنند و طبق برنامه حمله می کنند و همانطور که هشتاد دقیقه بازی کردند، بازی را ادامه می دهند و بازی را با زیبایی تمام می بازند، تماشاگران در استادیوم از فرصت استفاده می کنند و هرچه معامله قاچاق می خواهند انجام می دهند. مربی در حالی که کراواتش را مرتب می کند بشدت هیجان زده می شود و سرش را کمی از چپ به راست تکان می دهد.

عربستان: برای زدن گل تساوی شروع می کنیم به خشونت روی دفاع و بازیکنان میانی حریف. همزمان چون داور را قبل از بازی خریده ایم، او به جای اخراج یاران ما به زمین و آسمان نگاه می کند. این قدر ساق پای بازیکنان حریف را می زنیم که آنها عصبی می شوند، بعد در یک فرصت حساس که توپ روی دروازه آمده بادست توپ را می زنیم توی گل و مساوی می کنیم. حالا هشت دقیقه به آخر بازی مانده است، برای حفظ تساوی مربی شروع می کند به تعویض، بازیکنان با دور کند از میدان بیرون می روند، بعد اعضای تیم یکی یکی دراز می کشند روی زمین و برای تلف کردن وقت دور خودشان می پیچند، یکی از بازیکنان جورابش را عوض می کند، یکی دیگر با مشت زیر چشم خودش می زند و بالاخره وقت تمام می شود و بازی به نتیجه مساوی می رسد. در تمام این ده دقیقه تماشاگران طرفدار تیم عربستان دست می زنند و تمپو می زنند و می رقصند و قلیان می کشند.

بازیکن تیم عربستان در حال گه زدن به بازی

کرواسی: چون تیم اعتماد به نفسش را از دست داده است، هیچ کاری نمی تواند بکند، بنابراین بازی را می بازد.

ایران: تیم از وقتی به دقیقه 80 می رسد، شروع می کنند به دفاع کردن و وقت تلف کردن، فرق نمی کند که در حال بردن باشیم یا باختن، این قدر دفاع می کنیم که یک گل دیگر هم می خوریم، بهترین بازیکنان تیم ملی بدون هیچ دلیلی توپ ها را خراب می کنند و وقتی دقایق پایانی می رسد، می خواهند از زمین بیرون بروند که داور جلوی خروج شان را از زمین می گیرد. تماشاگران از دقیقه 80 اول شیر سماور را برای داور ارسال می کنند، بعد شروع می کنند به فحش دادن به مربی و درخواست تعویض مربی را می کنند، بعد یواش یواش به بازیکنان تیم خودمان فحش خواهر و مادر می دهند، بعد در حالی که نصف استادیوم صلوات می فرستند شروع می کنند به شعار دادن علیه مسوولان کشور. بعد پرسپولیسی ها و استقلالی ها همدیگر را حسابی کتک می زنند.

فرانسه: زیدان گل تساوی را می زند.

زیدان در حال شادمانی بعد از گل، او یکی از دستهایش را به شکل خاصی حرکت داده است