نقدي بر نقد ِ فراخوان ِ هفت نفره ي آقاي کشتگر، ف. م. سخن

سال 57 که مردم به خيابان ها ريختند و خواستار سرنگوني رژيم سلطنت شدند، بسياري از دوستان مبارز و مجاهد - که به خاطر مبارزه با همين رژيم به زندان افتاده بودند - اين حرکت را منطبق با تئوري هاي علمي انقلاب نمي دانستند و با تمسخر و بدبيني به آن نگاه مي کردند. همين امر باعث شد تا روحانيون فرصت طلب، سکان انقلاب را در دست بگيرند و انقلاب را به جايي برسانند که امروز مي بينيم.

امروز نيز هر حرکتي که براي رهايي از دست نظام ولايت فقيه آغاز مي شود، به نوعي درگير مسائل تئوريک و عدم انطباق آن با خواست ها و روش ها مي گردد و مردم را به شدت دلزده و مايوس مي کند.

من نگراني و دلواپسي آقاي کشتگر را به خوبي درک مي کنم و ابدا مايل نيستم عمامه ي ولايت فقيه برود و تاج سلطنت برگردد و آرزو دارم جمهوري خواهان از چنان تشکل و اعتباري برخوردار گردند که اکثريت مردم ايران به آن ها راي دهند اما براي من قابل فهم نيست که شخص با تجربه اي مانند آقاي کشتگر، به محض شروع يک حرکت مهم و موثر، با موضع گيري مخالف خود گروهي را از پيوستن به آن باز دارند.

در اين فراخوان چند خطي به خيلي از موارد اشاره نشده است ولي هيچ گاه نمي توان ادعا کرد که اين عدم اشاره به مفهوم پذيرش و تائيد آن موارد است. تنها راه رهايي از چنگال ولايت فقيه، انجام رفراندوم است و البته برگزار کننده ي رفراندوم نمي تواند و نبايد در صدد تحميل نظري باشد. اگر اين تحميل صورت پذيرد، اين رفراندوم هم مانند رفراندوم "جمهوري اسلامي: آري يا نه" خواهد شد و اعتبار آن کلا مردود خواهد بود.

نگراني آقاي کشتگر بي مورد است. مردم و جوانان ما آن قدر شعور سياسي شان بالا هست که دوباره به چاه نيفتند. مردم نيازي به قيم و تصميم گيرنده و برحذر دارنده ندارند. اين نقشي است که امروز آقاي جنتي ايفا مي کند و مردم از چنين نقشي بيزارند. به فرض که اکثريت مردم خواهان نظام سلطنت باشند، اين خواست را نبايد با منع، سرکوب کرد. دوستان جمهوري خواه که از طيف چپ تا راست و از پاريس تا برلن براي خودشان تشکيلات و سازمان دارند بهتر است با انسجام و ارائه ي برنامه و رفتن به ميان مردم ايران تلاش کنند آنان را با خود همراه سازند.

هم اکنون با وضع اسف باري که از امضاهاي اينترنتي براي اين فراخوان مشاهده مي شود، ضرورت همکاري نيروهاي جمهوري خواه با اين حرکت صدچندان مي گردد. اين حرکتي است که اگر به نتيجه ي مطلوب نرسد، پيروزي بزرگي براي نظام ولايت فقيه و شکست بزرگي براي جنبش آزادي خواهانه ي مردم ايران خواهد بود. نمي توان با ده بيست هزار امضا، که شايد بسياري از آن ها تکراري باشد، به عنوان طرفداران رفراندوم آزاد، صاحب مشروعيت شد. اين کاري است که دوستان، متاسفانه بدون آماده کردن زمينه هاي لازم آغاز کرده اند و اکنون بر ماست تا با پشتيباني همه جانبه از آن به افزايش امضا کنندگانش کمک کنيم. بعد از اين که اين کار به نتيجه ي مطلوب رسيد مي توان در باره ي ساير جزئيات ِ "رئال پوليتيک" وارد گفت و گو شد. مسلما وقت زيادي براي اين کار خواهيم داشت.

[وب لاگ ف.م.سخن]