رفراندوم خواهان، دهان اژدها هنوز باز است! پويان انصاری

Pouyan49@yahoo.se

شايد، اکثر ايرانيان برون مرز و درون مرز از اعلاميه رفراندم تني چند از چهره ها، به خصوص شخصيت های سرشناس موسوم به ملي مذهبييون باخبرند. بدنبال اين جرقه عده ای خسته و نا اميد از طولاني شدن عُمر تبعيد، از طيف های گوناگون به شوق آمدند، که البته مي شود آنها را به گونه ای فهميد.

البته ناگفته نماند که چنين حرکت هايي در اشکال مختلف، اولين بار نيست، بلکه گاه گاهي از طرف بعضي از چهره های شناخته شده صورت ميگيرد و آخرين بار هم نخواهد بود.

خيلي از انسان های مبارز و آگاه مي دانند که اين هم از آن توپ های بازی است که در آن ميداني که نعلين آخوندی و چماق حزب الله ٢٦ سال است بر فرق سر همه انسان هايي که با هر مرام و مسلکي هستند و کوچکترين فرياد آزادی را سر دهند فُرود مي آيد و مانند مسابقه فوتبالي است که بيش از يک بازی رفت و برگشت ادامه نخواهد داشت و حتي به وقت اضافي هم کشيده نه خواهد شد.

متاسفم از اينکه در هر نوشته ای بايد از اين بديهيات سخن گفت. اين واقعييت بر هيچکس حتي مغزهای خسته شده و يا به خواب رفته هم پوشيده نيست که اين رژيم تا بُن دندان مسلح در همه جا حتي در زمين ورزش، هم با چماقش حاضر به انجام وظيفه ايستاده است.

اين دسته از خانم ها و آقايان، به خصوص بعضي از دست اندکاران در زمينه های مختلف ادبي و.....هنري گويا يادشان رفته که حکومت ملايان چگونه ٢٦ سال است بر سر پا است؟ فراموش مي کنند بقای اين رژيم فقط با کُشت و کُشتار و سرکوب ممکن است. نگوئيد ميدانيم! ما خودمان در اين مورد سروده ا يم، نوشته ايم ، زنداني شده ايم و ......که يقينأ همينطور هم است، ولي باز ميگويم نميدانيد.

چراکه اگر به اين امر با تمام وجود آگاه بوديد، باز شادی کن نان به دنبال اين توپ، نمي دويديد. هر چندکه برخي شما حداقل يک بار از حريف لگد خورده ايد، و بزمين افتاده ايد و خوشبختانه بُلند شده ايد، ولي اينبار مواظب باشيد با سر به زمين نخوريد! چرا که در اين وضعيت حسلس کشورمان از جهات مختلف، باز هم ازاين توپ ها توسط انسان هايي در طيف های گوناگون در ميدان رژيم خون و شمشير و مسلح به چماق محافظانش پرت خواهد شد، که مسلمأ به امضاء نياز است و البته حتمأ نبايد باز شما باشيد ، چراکه ماشاالله اينقدر دانشمند ، کاشف ، اديب .... داريم که از امضاء کم نمي آوريم.

واقعأ تجربه اين همه سال کافي نيست؟ هنوزاين اقعييت را نميدانيد که از يک طرف رژيم تا دندان مسلح و از طرف ديگر توده های ستمديده ايران با دستان خالي ولي پُر قُدرت در مقابل هم صف کشيده اند؟ اگر بر اين باوريد، آيا مي شود با رفراندم به جنگ اين رژيم رفت؟

راستي چرا رفراندوم؟ که باعث اين همه اختلافات شود ، آيا بهتر اين نيست که توده های ميليوني، هريک با شيريني و دسته های گُل به سراغ ملايان حکومت روند و به آنها با عجز و التماس ( و بدون شعار مرگ برآنها) بگويند از آنجايي که ٢٦ سال برای آبادی اين مملکت حرص و جوش خورديد، و ايران را در تمام زمينه ها آباد کرديد و حالا هم که همه پير شده ايد و احتياج به استراحت داريد خود را بازنشسته کنيد! ( حالا يک وقت اينطور نشود که ملي مذهبييون و سايرين دو تا امضاء زير اين پيشنهاد من بگذارند و انتشار بيروني کنند.

سالها پيش عبدی چهره معروف حکومتي در جمعبندی نظر سنجي به عرض رساند که با اين وضعي که پيش ميرود، مردم برای آزدی خود حاضرند دست بدامن آمريکا هم بشوند. ديديم چه به سر او که از خودشان هم بود آوردند.
بعد از حوادث افغانستان و عراق، حمله به ايران در ابهام قرار گرفت! اروپائي ها که در اين وسط بهيج وجه نمي خواستند از اين لُقمه چرب و نرم يعني بازار ايران به راحتي بگذرند بازی شُل کُن سفت کن را در همه زمينه ها شروع کردند. آيا فراموش کرده ايد همين چند وقت پيش هيأت حقوق بشر از زندان های ايران بازديد کرد ند؟ مگر آنها بطور مثال با چشم های خود نديدند که چه به روز سيامک پورزند سالخورده آورده اند؟ نتيجه چه شد؟ چه بهبودی در وضع او پيش آمد؟ جز اينکه موقع درمان پورزند که از شکنجه های روحي و جسمي خُرد شده بود در بيمارستان برای دهن کجي به مردم ستمديده و هيأت حقوق بشر پای او را هم به تخت بستند.

اين يک نمونه بسيار بسيار کوچک از جنايات رژيم آدم خوار جمهوری اسلامي است چه بسيار انسانهای بيگناهي که برای آزادی به مبارزه برخاستند و هم اکنون در سياهچال های حکومت ملايان اسيرند. که ما نام آنها را نميدانيم.

حال از ترس دُمکراسي زور چپان آمريکا ، به دنبال دُمکراسي اروپايي افتاه ايد، از اين رو در خارج دست افراد هم پيمانتان را مي گيريد و به اين پارلمان و آن پارلمان ميبريد و آنها هم مشتي حرف های فرمايشي و از پيش آماده شده تحويل نمايندگان پارلمان ها مي دهند. اگر چه خود آن نمايندگان از اوضاع ايران با خبرند و نأئيد و تکذيب شما در بستن قرار داد های چرب و نرم آنها با عُمال رژيم تأثيری ندارد. برای آنها منافع کشورشان در درجه اول اهميت قرار دارد.

درست از اينروست که آقای توني بلر نيز از دمکراسي در ايران دفاع ميکند. حال من نميدانم چه فرقي بين بوش و بلر است ؟ بوش بدبخت هم که زودتر از بلر از دمکراسي در ايران دفاع کرد! وحال چرا اين آقايان را به مجلس آمريکا نميبريد تا سخن پراکني کنند؟ وقتي شما از انگيس، آلمان و فرانسه ميخواهيد که شما را حمايت کنند، چرا آن دسته از جريانات ايراني که از بوش دفاع مي کنند را مورد حمله قرار مي دهيد؟ ولي ما بقول شما ضد انقلابي ها مي گوئيم نه آن خوب است نه ايشان........ لعنت به هر دوتاشان.

بانيان امر رفراندم ، همانطور که مي دانيد آمريکا و بيشتر کشورهای اروپايي در مقابل فاجعه قتل زيبا کاظمي خبرنگار عکاس هيچ غلطي نتوانستند بکنند. کانادا هم بعد از بستن قرار داد اقتصادی با ايران بعداز چهارماه دُمش را روی کولش گذاشت و به ايران برگشت. شما لطف کنيد مُجرمان اين جنايت را دستگير و عادلانه دادگاهي کنيد، رفراندم پيشکش تان.

هر انساني که به الفبای سياسي وارد باشد پس از سالها تجربه در مورد اين رژيم آدم خوار، يقينأ به اين مسئله آگاه است که تا زماني که ولي فقيه وجود دارد بايد دور دمکراسي و اين حرفها را در چنين رژيمي خط کشيد. در کشوری که رئيس جمهورش بارها گفته است من هيچکاره ام! وآدم هفت خطي مثل ميرحسين موسوی در جواب پيشنهاد دوم خردادی ها برای رياست جمهوری گفت نه، نه! او بهتر از هر کسي ميداند که خاتمي ديگری خواهد شد، عروسکي کوکي در دست ولي فقيه و، زير سايه حزب الله .

يقين داشته باشيد که بزودی توپ رفراندم با شوت مردم ستمديده در ميدان رژيم خون و شمشير خواهد ترکيد و ستمديده گان زنداني، حکومت سرنيزه را با قانون اساسي قلابي اش به زباله دان تاريخ پرتاپ خواهد کرد. دير يا زود اين اتفاق خواهد افتاد.

دسامبر ٢٠٠٤