 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
جلسه اول « نقد و بررسی موضوع رفراندم» ، با شرکت طیف های منتخب ، اما مختلفی از ایرانیان مقیم استرالیا ، احزاب و گروه های سیاسی و اجتماعی ، مراکز فرهنگی و رسانه های جمعی ، امروز عصر- روز شنبه 8 ژانویه - در شهر سیدنی استرالیا برگزار شد و در آن مراسم ،علاوه بر سخنرانی چند از روشنفکران و فعالان ایرانی ، جهت شنیدن نظرات اقشار مختلف مردم و پرسش و پاسخ ، به مدت دو ساعت و نیم تریبون آزاد در اختیار همگان قرار گرفت تا نظریات موافق و مخالف خود را ابراز کنند..
لازم به ذکر است که در این جلسه ، به صورت بولتن ، خلاصه ای از همه دیدگاه های موافق و مخالف صاحب نظران ایرانی درباره رفراندم به شرکت کنند گان ارایه شد و نکته قابل توجه این جلسه ، فرهنگ رشد یافته رعایت احترام تریبون آزاد بود ؛ که فقط یکی دو نفر از شرکت کنندگان دچار احساسات شدند وبه شیوه ای شخصی با مساله و سخنران ها برخورد کردند.
سخنرانان این جلسه که هر کدام 15 دقیقه درباره موضوع رفراندم ، سخنرانی کردند ؛ به ترتیب عبارت بودند از :
1. ع . سالک « نویسنده و فعال سیاسی »
2. توفیق عظیمی « فعال اجتماعی و حقوق بشر »
3. سرژ آراکلی « نویسنده و فعال سیاسی »
4. عرفان قانعی فرد « مترجم و محقق دانشگاه »
در ابتدای جلسه « سیامک طالبی » فعال سیاسی حزب دمکرات استرالیا ، که عهده دار مسئولیت اجرای برنامه را بر عهده داشت از سرژ آراکلی خواست تا سخنان خود را درباره رفراندم آغاز کند و وی در سخنانش در مخالفت با رفراندم ، گفت که :
« در مقطع بحرانی فعلی ووجود همه فشارهای اجتماعی ، این رفراندم جنبش مردم را با مانع رو برو خواهد کرد و روشنفکذان مانند دوران اصلاحات به خطا این مبحث را آغاز کردند و شاید این مساله هم نوعی سوپاپ رهایی بخش برای گریز از " بن بست سیاسی " فعلی حکومت ایران باشد و این تنها آغاز گر یک هیجان و شعاری بی مسمی است و بیشتر به فیل هوا کردن شباهت دارد. ».
پس از وی ، عرفان قانعی فرد ، سخنران دوم جلسه بود که به این مسایل اشاره کرد :
« از اسطوره ها بگریزیم و واقعیت های درون جامعه را بنگریم ...تحول تفکر و شناخت درست و عمیق روش های تجربی و تئوری این قضیه موجب تصحیح تفکر و اصل این خواست در جامعه می شود که واژگان دمکراسی و حقوق بشر و آزادی و قانون، از لحاظ معنایی جزو واژگان پر بسامد ادبیات روشنفکری و اندیشه ایرانیان قرار خواهند گرفت و از طرفی عاملی است تا اشتراک ها و افتراق های فرهنگ و سیاست جامعه معاصر ایران را بهتر و بیشتر بشناسند و این رفراندم را باید تنها به عنوان یک کلید برای تفکر نامید و امید جزم باورانه به آن موجب سرخوردگی یا هیجان زود گذر می شود و چه بسا با این تمرین دمکراسی و آزادی ؛ یک دهه به طول بیانجامد تا این تفکر اندک اندک در میان قشرهای مختلف رسوخ کند ».
نفر سوم توفیق عظیمی بود که سخنان خود را با طرح چند پرسش آغاز کرد و به پایان رسانید :
« علم کردن این رفراندم ، چه سودی به حال جامعه ما ایرانیان دارد ؟... حمایت سازمان ملل و نهاد های بین المللی یک نوع گشودن پای بیگانگان به داخل مملکت است ؟ در بین امضاهای حمایت کنندگان اسامی چندان مشهوری به چشم نمی خورد و هنوز ناصر زرافشان هم امضایش در ابهام قرار دارد ... چرا باید این طرح در روی میز تونی بلر و جرج بوش قرار گیرد ؛ اگر ساخت و پاختی در پشت پرده هست ، باید با شفافیت گفت... چون این طرح عامل سرخوردگی مردم و به تاخیر انداختن جنبش مردمی می شود ».
نفر آخر سخنرانان ، ع. سالک بود که در حمایت از رفراندم گفت :
در این چند سال اخیر جامعه ایرانیان مسیر رشد و حرکت خود را آغاز کرده است و باید باور داشت به تغییری در راستای جهانی شدن و بر اساس دمکراسی و قانون مداری حرکت کردن .. و این اندیشه رفراندم موجب اتحاد همگان شده است تا در کنار هم به سرنوشت ایران بیاندیشند و با کمک سازمانهای جهانی حرکت آزادی خواهی خود را اعلام کنند.... اگر رفراندم برگزار شود و بدون تقلب باشد و آزادانه ؛ اگر سلطنت طلب ها و حتی جمهوری اسلامی رای اکثریت را بیاورند ، باید تسلیم درخواست عمومی مردم شد ... شک و تردید درباره آن منشور حقوق بشری جایز نیست و مساله امروز رفراندم ، جدی ترین مبحث دوران فعلی است ».
پس از سخنان 4 سخنران ، که البته در فضایی دوستانه و روشنفکرانه نظریات موافق و مخالف خود را مطرح کردند ، شرکت کنندگان و حضار به ترتیب در تریبون آزاد دغدغه های خود را راجع به مسایل حاشیه ای رفراندم و اصل موضوع آن و... با صراحت بیان کردند و در واقع قسمت جذاب برنامه هم بیان نظریات مختلف موافقین و مخالفین جلسه بود و امکانات سالن اجازه نمی داد و گرنه درخواستها ، تمدید مدت مباحثه بود.
هیات برگزاری جلسه نقد و بررسی رفراندم
