 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
ماهنامه ادبى كارنامه يكى از وزين‌ترين نشريه‌هاى ادبى ايران، توسط هيات نظارت بر مطبوعات موقتا توقيف شد. چند روز پيش از سوى مدير مسئول اين نشريه اعلام شده بود كه هنوز دستور توقيف به وى ابلاغ نشده، اما حال توقيف موقت ماهنامه ادبى كارنامه، رسما به مسئولان اين نشريه ابلاغ شده است.
در همين رابطه و نيز در ارتباط با توقيف روزنامه «جامعه نو» بود كه كانون نويسندگان ايران طى بيانيه‌اى توقيف اين دو نشريه را محكوم كرد و خواهان رفع توقيف از تمام نشريه‌هايى شد كه در سالهاى گذشته از ادامه انتشار محروم بوده‌اند.
هيات نظارت بر مطبوعات براى توقيف موقت ماهنامه كارنامه كه تنها به مسايل ادبى مى‌پرداخته و تا حدود زيادى هم تخصصى بوده، چه دليل داشته است؟ پاسخ سيمين بهبهانى شاعر سرشناس و از فعالان «كانون نويسندگان ايران» به اين پرسش: «مفادى كه از آن برمى‌آمد اين بود كه اين مجله خلاف عرف و خلاف شخصيت جمهورى اسلامى رفتار كرده است.»
حال يكى از معدود نشريه‌هاى وزين ادبى ايران كه توانسته بود از هزارتوهاى سانسور بگذرد و به نشر آثار نويسندگان برجسته و همچنين استعدادهاى جوان بپردازد، توقيف شده است. سيمين بهبهانى در مورد واكنش اعتراضى مسئولان «كارنامه» مى‌گويد: «روز دوشنبه‌ى هفته پيش اعلاميه‌شان را براى من فكس كردند، اعلاميه‌اى كه خودشان با امضا نوشته‌اند. من هم امضا كردم و فكس را براى آنها پس فرستادم. يعنى علاوه بر بيانيه كانون نويسندگان، از طرف خود مجله كارنامه و كاركنانش هم اعلاميه‌اى داده شده و مى‌خواستند امضاهاى خوانندگان يا طرفدارانشان را هم در زير آن بياورند، كه فكر مى‌كنم يكى از اولين امضاها مال من بود و بعد از آن قطعا امضاهاى زياد ديگرى هم گرفته‌اند و پخش خواهند كرد.»
ماهنامه ادبى كارنامه توسط زنده‌ياد هوشنگ گلشيرى بنيانگذراى شد و در سال ۱۳۷۷ به شكل رسمى آغاز به فعاليت كرد. «كارنامه» در طى اين ۷ سال، علاوه بر انتشار آثار نويسنگان سرشناسى همچون محمود دولت آبادى، محمدعلى سپانلو، منوچهر آتشى، يداله روياى، رضا براهنى و ديگر چهره‌هاى نامدار ادبيات امروز ايران، بلندگوى صداهاى جوانى هم بود كه روحى تازه به فضاى ادبى ايران مى‌بخشيدند.
«كارنامه» كه مى‌خواست تريبونى باشد براى ادبيات مدرن ايران، و در چارچوب موسسه فرهنگىهنرى كارنامه فعاليت مى‌كرد، علاوه بر انتشار آثار شاعران و نويسندگان، به برگزراى كلاسهاى مختلفى نيز در حوزه‌هاى شعر، داستان‌نويسى، آموزش تاريخ هنر و فلسفه، و يا نقد فيلم مى‌پرداخت. با توقيف «كارنامه» بسيارى از نويسندگان ايران، مخاطبان خود را از دست دادند، و بسيارى از مخاطبان ادبيات، نويسندگان خود را.
بهنام باوندپور
