 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
آفتاب: با تغییرات در شورای عالی امنیت ملی و وزارت امور خارجه، ترکیب تصمیم ساز در پرونده هسته ای ایران تغییر کرده است. اگر تغییرات مجلس و جایگزینی مجلس هفتم به جای مجلس ششم و سپس جایگزینی احمدی نژاد به جای خاتمی را نیز به مجموعه تغییرات فوق بیفزاییم، باید پذیرفت که ظرف مدتی در حدود یکسال تیم تصمیم ساز در حوزه هسته ای کشور دچار دگردیسی و تغییرات اساسی شده است و در مرحله کنونی این تنها تغییری است که تفاوت تیم های جدید و قدیم را مسلم کرده است.
-----------------------------------------
اکنون که تیم مذاکره کننده هسته ای جای خود را به افراد جدیدی داده و وزارت خارجه نیز زیر سایه شورای عالی امنیت ملی قرار گرفته، همگان در انتظار اعلام جزئیات ابتکار هسته ای جدید ایران از سوی رئیس جمهوری هستند. ابتکار جدید مبتنی بر هر رویکردی باشد، «سیاست هسته ای» ایران را تغییر نمی دهد و فقط می تواند شامل و ناظر بر تغییر در «سیاست مذاکراتی» کشور باشد. بنابراین اگر تیم جدید همانند تیم سابق بر «حق ایران در دستیابی به فن آوری هسته ای صلح آمیز»، «حق ایران در غنی سازی اورانیوم»، «عدم گرایش ایران به تولید سلاح هسته ای» به عنوان اصول سیاست هسته ای کشور تأکید خواهد ورزید، قائدتا تفاوت تیم جدید با تیم قبلی باید در رویکرد و تاکتیک های مذاکراتی باشد. رویکرد مذاکراتی تیم سابق براساس محورهای ذیل قرار داشت:
1- پی گیری فنی – حقوقی پرونده هسته ای ایران در چارچوب آژانس بین المللی انرژی اتمی و جلوگیری از سیاسی شدن پرونده
2- جلوگیری از ایجاد اجماع بین اروپا و آمریکا علیه ایران
3- مذاکرات اعتماد سازی با اروپا و رفع نگرانی های بین المللی از فعالیت های هسته ای ایران
4- همکاری پررنگ تر با روسیه به عنوان شریک هسته ای اصلی ایران
5- رایزنی، لابی و همکاری با چین، هند و پاکستان و کره شمالی و تشویق آنها به همکاری بیشتر با ایران و مقاومت در برابر فشارهای آمریکا برای کاهش همکاری با ایران
شواهد و قرائن موجود نشان می دهد که محورهای ذیل به عنوان محورهای منطقی در دفاع از منافع و امنیت ملی، قابل دفاع و تداوم هستند و اگر قرار است رویکردهای جدیدی در مذاکرات و نحوه پیشبرد پرونده هسته ای کشور مورد توجه قرار گیرد، اصول مذاکراتی فوق نمی تواند مورد بی توجهی قرار گیرد.
بدون تردید اعضای تیم قدیم و جدید درصدد دفاع حداکثری از منافع ملی کشور در پرونده هسته ای هستند و تردیدی در میزان دلسوزی و تعهد هیچ یک از دو تیم سابق و جدید نیست ولی باید به این نکته توجه داشت که اصولا به دلیل اینکه تصمیم گیری در حوزه پرونده هسته ای یک تصمیم فرابخشی، ملی و حاصل خرد جمعی مسؤولان ارشد نظام است،ابتکار جدید نیز نمی تواند در حوزه «اصول» سیاست هسته ای کشور را تغییر دهد و میزان نوع و بدیع بودن آن در حوزه تکنیک ها و شیوه های مذاکراتی نیز و میزان تفاوت آن با شیوه های مذاکراتی تیم سابق را نیز باید با گذشت زمان قضاوت کرد.
