 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
روایتی از تجمع 20 آذر ماه دانشجویان در دانشگاه تهران به مناسبت روز دانشجو
هوای شهر هنوز خاکستری‌ست و دانشکده فنی دانشگاه تهران نیز هم‌چنان به دلیل کشته شدن سه تن دانشجویان‌اش در سال 1343 به هنگام ورود رییس جمهور وقت آمریکا به ایران توسط رژیم سفاک پهلوی، نمادی از جنبش دانشجویی است. مراسم گرامی‌داشت روز دانشجوی امسال، امروز یک‌شنبه 20 آذر در حالی در برابر این دانشکده برگزار شد که هیئت دولت در اقدامی عجیب به علت آلودگی هوا چهارشنبه گذشته (16 آذر) را تعطیل رسمی اعلام کرده بود. راس ساعت 12 برنامه توسط 30 تا 40 دانشجو که روی پله‌های دانشکده فنی نشسته بودند و پلاکاردهایی به رنگ قرمز و سفید در دست داشتند، آغاز شد. روی پلاکاردها شعارهای زیادی مانند این جملات به چشم می‌خورد:
«دانشجو دانشجو اتحاد اتحاد
دانشجو کاگر اتحاد اتحاد
زندان سیاسی را ویران کنیم
تنها یک نژاد و آن نژاد انسانی
تشکل‌های مستقل دانشجویی خواست دانشجویان
آزادی تشکل‌های کارگری حق کارگران است
در راه رهایی چیزی جز زنجیرهایمان برای از دست دادن نداریم
ما از زندگی بد بیشتر از مرگ می‌هراسیم
رهایی زن رهایی جامعه
پوشش اجباری نه»
زمانی که بر تعداد دانشجویان افزوده شد آن‌ها با تشکیل حلقه انسانی سرودهای «یار دبستانی من» و «سر اومد زمستون» را سر دادند. عده‌ای دیگر از دانشجویان نیز با فاصله بیشتری ایستاده بودند و تنها تماشا می‌کردند. سپس چندتن از دانشجویان با بالا رفتن از پله‌های دانشکده، از تمامی دانشجویان حتی کسانی‌که جدا از بقیه و دورتر ایستاده بودند، برای شرکت در تریبون آزاد دعوت کردند. در این تریبون آزاد کوتاه تنها چهار تن صحبت کردند. سه تن از دانشجویان ضمن صحبت‌های خود به مسائلی چون نظامی شدن فضای دانشگا‌ها و حضور شبه نظامیان در دانشگاه، حمله وحشیانه به کردستان و وقایع مربوط به آن، نداشتن آزادی و امکانات مانند دیگر نهادهای دانشگاهی برای رساندن صدای خود به گوش دیگران و مسائلی از این دست، مراتب اعتراض خود را اعلام کردند.
در خاتمه این تریبون آزاد یکی دیگر از دانشجویان بیانیه‌ای را از طرف همه دانشجویان به مناسبت 16 آذر خواند. در بیانیه دانشجویان روز دانشجو را نماد آزادی‌خواهی و برابرطلبی دانستند و اعلام کردند که: «این روز برای ما نه روز تقدیر نظام از سرسپردگی دانشجو که روز بزرگ‌داشت آزادی و آزادی‌خواهی است و هیچ‌گاه زیر پرچم ارتجاع و استبداد سر فرود نمی‌آوریم». در ادامه نیز خواستار برآورده شدن مطالبات دانشجویی بی هیچ قید و شرطی شدند. از جمله این خواست‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
1. «کوتاه شدن دست نهادهای امنیتی و انضباطی از دانشگاه
2. آزادی بی‌قید و شرط تشکل‌های دانشجویی، کارگری و NGO ها
3. آزادی دانشجویان زندانی، همه نشریات توقیف شده و وبلاگ‌نویسان دستگیر شده
4. رفع آپارتاید جنسی و تبعیض علیه زنان و هم‌چنین رهایی زنان از آلام و مصائب گوناگون
5. دفاع از مبارزات طبقه کارگر و تمامی اقشار جامعه اعم از معلمان، پرستاران، پزشکان و تمام زحمت‌کشان
6. مجازات عاملان حمله‌های وحشیانه به کردستان، دفتر سندیکای شرکت واحد و کارهای پلیسی از این دست
7. آزادی بی قید و شرط فعالان کارگری چون برهان دیوارگر، محمود صالحی، محسن حکیمی، محمد عبدی و جلال حسینی
8. مخالفت با نظامی‌گری هسته‌ای و تخریب محیط زیست با زبله‌های هسته‌ای
9. مبارزه با انقیاد فکری نهاد دانشگاه»
پس از این دانشجویان در حال خواندن سرودهای انترناسیونالیستی از دانشکده فنی به سمت دانشکده حقوق حرکت کردند و با سر دادن شعارهایی چون: «رییس انتصابی استعفا استعفا» و «استقلال دانشگاه خواست دانشجو» اعتراض خود را نسبت به اقدامات اخیر صورت گرفته در سطح دانشگاه‌ها بیان کردند. دانشجویان سعی داشتند که از کنار دانشکده حقوق خود را به سردر اصلی دانشگاه تهران برسانند که با ممانعت حراست دانشگاه رو‌به‌رو شدند و مسیر خود را به سمت دانشکده هنرهای زیبا و دانشکده ادبیات و زبان فارسی تغییر دادند. این در حالی بود که جمعیت زیادی به نفرات آغازین این برنامه پیوسته بود و گه‌گاه شعارهایی چون «دانشجو می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد» که اغلب از تریبون‌های منسوب به بسیج دانشگاه‌ها شندیده می‌شود، به گوش می‌رسید. دانشجویان بار دیگر خود را به دانشکده حقوق رساندند و با خواند سرود «یار دبستانی من» و «سر اومد زمستون» خاتمه این حرکت را اعلام کردند.
