بيانيه انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه صنعتي سهند تبريز در اعتراض به دستگيري اعضاي سنديکاي شرکت واحد تهران

در بيش از ربع قرني که از پيروزي انقلاب گذشته است سردمداران جمهوري اسلامي در دفاع از حقوق مستضعفان و فرودستان سخنان بسياري بر زبان آورده اند و همواره بر اين نکته که انقلاب متعلق به ضعفا و پابرهنگان است تاکيد داشته اند. تامين معيشت و خدمت گذاري به اقشار کم درآمد و زيرخط فقر همواره غايت القصواي همه حکومتيان در بيست و هفت سال گذشته بوده است. هر دولتي که سرکار آمده است دولت قبل را به بي عدالتي و عدم رعايت حقوق محرومان متهم کرده و هزاران وعده براي رفع فقر و تبعيض را مي دهد درحالي که سياست هاي غلط اقتصادي و سیاسی در بيست و هفت سال گذشته نتيجه اي جز راندن نزديک به نيمي از مردم ايران به زير خط فقر نداشته است. علم رفع فقر و فساد و تبعيض برداشتن از يکسو و سرکوب خواسته هاي آزادي خواهانه و عدالت طلبانه از سوي ديگر امروز به فاجعه اي منتهي شده است که شايد روزي کسي تصور آن را نداشت و گمان نمي برد کشوري که از منابع بي شمار طبيعي برخوردار است اين چنين در اثر سياست هاي حاکم به سراشيبي سقوط درافتد.

هنوز چندي از صدور احکام حبس هاي طويل المدت براي فعالين کارگري در سقز نگذشته بود که برخوردهاي غيرمعقولانه و غيرمسئولانه با اعضاي سنديکاي شرکت واحد نشان داد که دفاع از محرومين بحثي بس عبث است. در حالي که کارگران سراسر جهان، سنديکا و تشکل مستقل از حکومت دارند و به راحتي در جامعه فعاليت مي کنند و از حقوق صنفي خويش دفاع مي کنند، در ايران نهاد حکومت ساخته «خانه کارگر» که به زحمت کمتر از يک درصد از کارگران را نمايندگي مي کند انحصارطلبانه مدعي پيش قراولي تمامي کارگران است. خانه کارگر نه تنها فعاليتي براي بهبود شرايط کاري و معيشتي کارگران انجام نداده است بلکه به مانند ساير احزاب حکومتي کارکردي جز در زمان انتخابات، آن هم به نفع طيفي که بيشترين ضربه ها را به اين قشر آسيب پذير زده است نداشته. هجوم وحشيانه عمال «خانه کارگر» به دفتر سنديکاي کارکنان شرکت واحد و ضرب و جرح اعضاي آن و اخراج هفده تن از کارکنان شرکت به تحريک گردانندگان اين تشکل حکومتي، نمود عيني دفاع «خانه کارگر» از حقوق کارگران است.

در حالي که جمهوري اسلامي ايران با پيوستن به مقاوله نامه های بين المللي سازمان جهاني کار نسبت به فراهم آوردن فضا براي تشکيل تشکل هاي مستقل کارگري متعهد شده است، به اين عهد و پيمان خود همانقدر پايبندي نشان مي دهد که به ساير عهدنامه هاي بين المللي ديگر مانند اعلاميه جهاني حقوق بشر. حکومت اسلامي در بيش از دو دهه گذشته در همه عرصه ها دست به شبيه سازي زده است. از تشکيل گروه هاي دانشجويي وابسته و شبه نظامي گرفته تا تشکل هاي کارگري عدالت ستيز و اين همه تنها به اين قصد بوده که صداي نمايندگان واقعي دانشجويان و کارگران به گوش جهانيان نرسد، اما زهي خيال باطل که امروز آن همه نقشه نقش بر آب شده و تک تک شهروندان حقوق پايمال شده شان را از حاکمان غيرپاسخگو مي طلبند و چون پاسخي بر اين همه ندارند به ابزار سرکوب متوسل مي شوند. اگر تا ديروز اوباش وابسته به «خانه کارگر» وسيله اي براي سرکوب اعتراضات کارگري بودند، امروز شاهديم که نقاب ها از چهره ها برمي افتد و قوه قضاييه و شخص قاضي مرتضوي وظيفه ساکت کردن کارگران را برعهده مي گيرند.

بازداشت غيرقانوني تعدادي از فعالان سنديکاي شرکت واحد تهران، به عنوان يک تشکل مستقل کارگري و انتقال منصور اسانلو، رييس هيئت مديره سنديکا به زندان اوين، اين هشدار را به جامعه ما مي دهد که هرگونه تلاش براي رسيدن به حقوق قانوني و انساني نتيجه اي جز حبس و شکنجه نخواهد داشت و اين خود بيش از هر چيزي ماهيت دروغين شعارهاي اخير حاکميت در مورد مهرورزي و عدالت گستري را رسوا خواهد کرد.

انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه صنعتي سهند تبريز به عنوان بخشي از جنبش دانشجويي ايران ضمن تاکيد بر لزوم همبستگي جنبش دانشجويي با ساير جنبش هاي اصيل اجتماعي، بر خود فرض مي داند ضمن محکوم نمودن اقدام ناعادلانه قوه قضاييه جمهوري اسلامي در بازداشت فعالين کارگري از اعتصاب روز يکشنبه رانندگان و کارمندان شرکت واحد تهران حمايت نموده و از ساير شهروندان نيز مي خواهد کارگران بي دفاع را در رسيدن به خواسته هاي به حقشان ياري کنند. ما ضمن درخواست آزادي سريع بازداشت شدگان، بارديگر بر حق انساني و قانوني کارگران در تشکيل سنديکاهاي مستقل تاکيد کرده و به حاکميت هشدار مي دهيم که لگدمال کردن حقوق انسان هايي که چيزي جز زنجيرهايشان براي از دست دادن ندارند فرجام خوشي نخواهد داشت.

شوراي مرکزي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه صنعتي سهند تبريز