 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
فراخوان برگزارى يك اعتصاب غذاى گسترده از سوى اكبر گنجى با استقبال شمارى از نيروهاى داخل و خارج از كشور روبرو شده است. حال قرار است در چندين شهر به گونه‌اى همزمان آكسيون‌هاى اعتراضى در حمايت و پشتيبانى از فراخوان اكبر گنجى برگزار شود. اما اين اقدام از جانب ديگر منجر به بروز اختلاف بين شمارى از نيروهاى هوادار اصلاحات در داخل كشور شده است. گفتگويی در همين رابطه با مهرداد درويش‌پور كه يكى از سازماندهندگان اين آكسيون اعتراضى است.
مصاحبه‌گر: جمشید فاروقی
دويچه وله: آقای درویش‌پور، اکبر گنجی در جریان سفرشان به آلمان از برگزاری یک اعتصاب غذا گسترده بمنظور آزادی زندانیان سیاسی خبر دادند. ظرف این ۱۰ روز خبرهایی پیرامون اعتصاب غذا و همچنین دیگر اشکال اعتراض ایرانیان از کشورهای مختلف به‌گوش می‌رسد. به شنوندگان ما بگویید که در چه کشورهایی قرار بر برگزاری یک چنین اکسیون‌های اعتراضی است؟
درويش‌پور: درپی پیشنهاد آقای گنجی و استقبالی که خانم بهبهانی و آقای ملکی و بسیاری از روشنفکران در داخل کشور هم کرده‌اند، ما در حضور چندصدتن از روشنفکران ایرانی خارج و داخل آن بیانیه را منتشر کرده و این کارزار ۳روزه را فراخواندیم. در پی آن در ۷ و یا ۸ شهر مختلف در کشورهای اروپایی، آمریکا و استرالیا این برنامه همزمان تدارک دیده شده و قرار است در شهرهای لاهه، استکهلم، لندن، بروکسل، سیدنی، کلن و کالیفرنیای شمالی و نیویورک همزمان این تحصن، گردهمایی و اعتصاب غذا جریان یابد. در خود استکهلم که فردا جمعه این برنامه برگزار خواهد شد. در سوئد با گردهمایی آغاز می‌شود و با اعتصاب غذا جریان پیدا می‌کند و خود من، صرفنظر از سازماندهی این برنامه در استکهلم، در نیویورک هستم که بهمراه دوستانی که در نیویورک قرار است این اعتصاب غذا را داشته باشند، در آنجا حضور پیدا کنیم که فردای آنروز هم، روز یکشنبه، تدارکاتی در لس‌آنجلس هست برای آزادی زندانیان سیاسی و بزرگداشت ۱۸ تیر که در آنجا هم من حضور خواهم یافت.
دويچه وله: آقای درویش‌پور، برخی اظهار نگرانی کرده‌اند که این اکسیون اعتراضی می‌تواند در جنبش اصلاح‌طلبان داخل کشور شکاف بیندازد. نظر شما چه هست؟
درويش‌پور: به گمان من، این نکته شاید نخستین باری ست که جامعه روشنفکری داخل و خارج کشور، نیروهای سکولار و بخشی از نیروهایی که باورهای دینی دارند، ولی به جدایی دین از دولت اعتقاد پیدا کرده‌اند، یک کارزار مشترکی را سازمان می‌دهند. بنابراین، به گمان من، این شکاف قطعی‌ست و احتمالا اصلاح طلبان دینی از این حرکت ناخرسند خواهند بود، به این دلیل که این فشار از پایین و این نوع کارزارها با آنچه آنها بعنوان استراتژی چانه‌زنی و یا استراتژی صبر و انتظار در پیش دارند تفاوت دارد و به گمان من شکاف در جامعه اصلاح‌طلبان دینی نه تنها چیز منفی‌ای نیست، بلکه بسیار مثبت است و باید از آن استقبال کرد.
دويچه وله: با تشکر از آقای مهرداد درویش‌پور که دعوت ما را برای این گفتگو تلفنی پذیرفتند.
