به استقبال سيمين بهبهانی و برای همه‎ی مردان زندانی، نوشين احمدی خراسانی، انجمن زنان زنده

سيمين بهبهانی، خاتون جنبش زنان ايران، پيشتاز و نخستين زنی است که به فراخوانی که اکبر گنجی برای آزادی زندانيان سياسی اعلام کرد پيوست. البته اين جای تعجبی ندارد چرا که همه‎ی ما در جنبش زنان می‎دانيم که سيمين بهبهانی هميشه برای حمايت از هر يک از فرزندان ميهن‎اش پيشقدم بوده و تلاش کرده و بدين سبب همه‎ی ما به‎نوعی مديون حمايت‎های مادرانه‎ی او هستيم. هيچ‎گاه از خاطرمان نمی‎رود که چگونه سيمين بهبهانی در تجمع ۲۲ خرداد سال گذشته با حضورش ما را از ضرب و شتم و درگيری رها ساخت، و هرچند ۲۲ خرداد امسال در ايران نبود تا کنارمان باشد و قوت قلب‎مان، اما از راه دور نيز حمايت‎اش را از ما دريغ نکرد، بی‎شک وجود پشتوانه‎هايی چون اوست که ما را اميدواری می‎بخشد. از اين‎رو من نيز به عنوان يکی از بی‎شمار زنان ايرانی که سروده‎های سيمين بهبهانی را در مراسم مختلف زنانه همراه ديگر زنان با صدای بلند خوانده‎ام به استقبال خانم سيمين بهبهانی ـ يار هميشگی جنبش زنان ـ وفراخوان انسان دوستانه آقای اکبر گنجی می‎روم و خواهان آزادی مردان دگرانديش زندانی و رفع نگرانی از خانواده‎های آنان می‎شوم.

برای موسوی خوئينی: تنها بازمانده‎ تجمع ۲۲ خرداد زنان
علی‎اکبر موسوی خوئينی تنها بازمانده‎ی تجمع ۲۲ خرداد در زندان، از زمره‎ی مردان آزادانديش و مدرن ايرانی است که از حقوق عادلانه و انسانی زنان به دفاع برخاسته‎اند. موسوی خوئينی با حضور مسئولانه‎اش در تجمع قانونی و مسالمت‎آميز ميدان هفت تير، زنان هم‎وطنش را به آينده‎ اميدوارتر ساخت. موسوی در واقع سمبل خيل پرشمار مردان دگرانديش ايران است مردانی که از حقوق گسترده و ناعادلانه‎ای که قوانين موجود (برای اختيار کردن ۴ زن عقدی و بی‎نهايت صيغه) به آن‎ها تفويض کرده نه تنها بهره نمی‎گيرند بلکه دوش به دوش زنان هم‎وطن‎شان در الغای قوانينی چنين تحقيرآميز و نابخردانه، فعاليت می‎کنند، مردان فرهيخته‎ای که در طول ۲۵ سال گذشته با صرف عمر و جوانی خود در راه تحقيق و ترجمه‎ی متون دست اول فمينيستی بر غنای معرفتی و دانش علمی جنبش زنان ايران افزوده‎اند، مردانی که هر امکانی اگر داشته‎اند مثلا اگر مجله‎ يا روزنامه‎، يا سايتی در اختيار دارند لااقل بخشی از آن را برای انتشار مسايل و مشکلات و دردهای زنان کشورشان اختصاص می‎دهند، مردان فرهيخته‎ای که اندوخته‎های علمی و تجربی‎شان را در طبق اخلاص به زنان سرزمين‎شان هديه می‎کنند و از قضا همين خيل پرشمار مردان دگرانديش ايرانی در فعاليت‎های مستقل زنان هم‎وطن‎شان، کمترين دخالت را کرده‎اند و در قبال همه‎ی اين خدمات صادقانه، توقع و انتظاری نداشته‎اند.
ادامه‎‎ی بازداشت مهندس موسوی شايد بدين خاطر است که اميد حمايت مردان از جنبش زنان را به ياس مبدل سازند و نيز به مردان آزاديخواه گوشزد کنند که بايد حمايت و پشتيبانی از خواهران‎ و مادران‎شان را فراموش کنند.

برای منصور اسانلو: بازمانده‎ی اعتصاب مسالمت‎آميز کارگران شرکت واحد
مردان دلسوز جنبش سنديکايی کشور (ياران منصور اسانلو در سنديکای شرکت واحد اتوبوسرانی)، همپای همسران‎شان در تجمع ۲۲ خرداد ميدان هفت تير شرکت کردند و دلسوزانه به خواهران هم‎وطن خود ياری رساندند، آن‎ها با حضور دلگرم‎کنند‎ه‎شان تجارب ارزشمند خود را از جنبش سنديکايی کشور به زنان هم‎وطن‎شان هديه کردند تا جايی که همسران‎شان نيز جزو بازداشت‎شدگان در اين تجمع بودند.
حضور فعالان جنبش سنديکايی کشورمان در تجمع زنان نه تنها دلگرم‎کننده، که حامل پيام تاريخی است: پيام وحدت نيروهای فرودست جامعه، نويد همدلی افراد حاشيه‎ و بی‎حقوقی جامعه، بشارت همبستگی نيروهای درجه‎ی دوم، جنس‎ دومی‎ها، پيام دوستی و همپايی جنبش دانشجويی و جنبش سنديکايی با جنبش حق‎طلبانه‎ی زنان اين مرز و بوم، پيامی که روز ۲۲ خرداد را به‎خاطر همين ياری‎ و همدلی‎ها، در تاريخ ما جاودانه می‎سازد.

برای رامين جهانبگلو: انديشمندی که از طرح مسائل زنان عار نداشت
مردان انديشمندی مانند رامين جهانبگلو که گوهر و حقانيت راه کسب حقوق برابر را در دوری از اقتدارطلبی و خشونت و در مسالمت‎جويی آن می‎دانند و در انبوه آثار مکتوب‎شان به ما زنان عرضه کرده‎اند. رامين جهانبگلو از معدود متفکران مطرح و بلندآوازه‎ی ايرانی است که از پرداختن به مسايل زنان ابايی نداشته است تا آن‎جا که فروتنانه پيشقدم مصاحبه و گفتگو با زنان پيشکسوت فمينيست ايرانی شده و در کتابی که از مجموعه‎ی گفتگو‎ی او با صاحب‎نظران تهيه کرده است برخلاف بسياری از کتب مشابه، با زنان شاخص فمينيست نيز به مصاحبه نشسته است.

رامين جهانبگلو در مصاحبه‎ای و در پاسخ به پرسشی در مورد نيازها و ضرورت‎های جنبش فمينيستی ايران می‎گويد: ”... برای اين‎که بتوانيم روابط متعادلی بين زن و مرد برقرار کنيم راه درازی در پيش داريم. من فکر می‎کنم آن‎چه بايد در دنيای امروز با آن مبارزه کرد ارزش‎های مردانه است و اميد دارم که فمينيست‎ها و زنانی که طرفدار آزادی زنان هستند آن ارزش‎ها را دو مرتبه تکرار نکنند. يکی از آن ارزش‎ها اقتدارطلبی است... برخی فمينيست‎ها تندروتر هستند ولی برخی ديگر اعتقاد دارند می‎شود در چارچوب‎های سياسی جامعه مردسالار کار کرد.... و حتا در حکومتی که رئيس جمهورش مردسالار است می‎شود به نفع زن‎ها کار کرد... به‎نظر من اين تفکر درست‎تر است تا اين‎که در يک راديکاليزم تندروانه‎ی ذهنی و سياسی قرار بگيريد. در عمل من خودم موافق اين هستم که حتا د رايران زن‎ها بيايند و هرچه بيشتر در جامعه مدنی مشارکت کنند و از طريق مسالمت‎جويانه حقوق‎شان را بگيرند“ (زن، معمار جامعه‎ مردسالار ـ ۱۰ گفتگو از شبنم عظيمی، نشر اختران، ۱۳۸۴، ص ۱۲۰-۱۲۷)
به‎هر روی، اين سه مرد، نماد کوشندگان مستقل جامعه‎‎ی مدنی هستند زيرا مفهوم جامعه‎ی مدنی بدون آزادی تجمع، آزادی فعاليت‎های صنفی و سنديکايی و آزادی انديشه ممکن نخواهد بود.