 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
اينک، صنعتی سهند در هفتمين روز از تحصن خود قرار دارد. ۱۰۰ ساعت از اعتصاب غذای ياران‌مان گذشته است و ۱۹ تن از اينان به خاک افتاده‌اند. ۲ تن دچار تشنج گشته‌اند و دختری تا پای مرگ پيش رفته است و روز به روز به تعداد اعتصاب غذاکنندگان و قربانيان افزوده می‌شود؛ و امروز پسری دست‌ها و پا‌ها و دهان خود را تا پايان تحصن بست، تا روزه سکوت بگيرد و بغضش را فرو خورد؛ اما هنوز فريادهای ياران رساست و استواری در گام‌های‌شان نمايان است. آری، وينان دل به دريا افکنان‌اند، نماينده‌های شادی، که از فريادشان کوه سست می‌شود و زمين دهان باز می‌کند.
اينک که در هوای در کنار هم‌بودن و برای گذر از بودن به شدن می‌جنگيم، و آزادی خويش را از آنچه که در بندمان کرده است، فرياد زديم، به خاک افتادن ياران‌مان را ارج می‌نهيم و امروز را روز عزای عمومی در سهند اعلام می‌داريم.
در اين راستا با اعلام فراخوان به تمامی دانشجويان در تمامی دانشگاه‌های ايران و جهان، فردا را نيز برای همياری با دانشجويان متحصن در دانشگاه صنعتی سهند، در تمامی دانشگاه‌ها و نيز در خود دانشگاه سهند عزای عمومی اعلام می‌کنيم؛ تا بدين وسيله برگ ديگری از سيل پرشور، آگاه و معترض دانشجويی را در سراسر دنيا به رخ نامردمان بکشانيم.
سهند آماده خروشی دوباره است، عشق‌ها فرياد می‌شوند، فريادها رها می‌شوند، رهايی نفس می‌کشد، و نفس آزادی را می‌طلبد.
پيروزی از آن ماست
دانشجويان متحصن دانشگاه صنعتی سهند تبريز
