نامه سرگشاده به آقای دکتر معین، عباس تهرانی

با جو نامناسبی که در ایران حکم فرماست وتبلیغات و فشارهائی که هم از درون ایران و هم از برونمرز در رابطه با تحریم انتخابات در جریان است، تنها راه جلب حمایت ایرانیانی که خواهان برقراری دمکراسی و رعایت حقوق بشر در ایران هستند، اطمینان دادن به آنها در رابطه با نحوه برخورد شما با جریانات خودکامه و تمامیت خواه در دوران ریاست جمهوری شما، البته در صورت انتخاب شدن، است.

قبل از آنکه پیشنهاد خود را مطرح نمایم، اجازه دهید که به گذشته بازگشته و نگاهی کوتاه به آن بیافکنیم.

در دو دوره گذشته، مردم ایران بطور بیسابقه ای از آقای خاتمی حمایت کرده و ایشانرا با آرای بسیار بالائی به کرسی ریاست جمهوری نشاندند. متاسفانه، آقای خاتمی نه تنها از این حمایت مردم استفاده شایسته ای نکردند، بلکه به بهانه حمایت از نظام، از اکثریت خواستهای خود و مردم عقب نشینی کردند. طبعا نمیخواهم تمام این شکست هارا به گردن آقای خاتمی انداخته و مقاومت سر سختانه گروه های تمامیت خواه و نیز بی عملی مردم، بخصوص بخش دانشجو، را نادیده بگیرم. ( هنوز اعتقاد دارم، در نبود تشکلات گسترده مردمی، دانشجویان میتوانستند با اعتصابات متعدد و نرفتن به کلاسها—بدون آنکه از محیط دانشگاه ها خارج شده و مورد سرکوب قرار بگیرند—هم از آقای خاتمی حمایت کنند و هم اورا مجبور نمایند که در مقابل تمامیت خواهان مقاومت کند.) این جریانات باعث بی اعتمادی بخش عظیمی از مردم به اصلاح طلبان شده و مسائل تحریم انتخابات و یا رای ندادن را در سطح وسیعی در جامعه دامن زده است. به هرحال، در حال حاضر باید، بطور موقت، این مسائل را کنار گذاشته و به آینده نظر افکند و راه حلی برای اعتماد سازی پیدا کرد.

جناب آقای دکتر معین، شما در سخترانیها و نیز در بیاتیه تان برای قبولی کاندیداتوری ریاست جمهوری، نکاتی را مطرح کردید که برای اعتماد سازی لازم ولی کافی نیست. چرا؟ برای اینکه آقای خاتمی نیز در جریان مبارزات انتخاباتی دوره اولشان مسائل بسیار مهم و اساسی را مطرح کرده ولی در تحقق آنها، نه تنها اصرار نکردند، بلکه عقب نشینی هم نمودند. لذا صرف بیان نکات مثبت، به خودی خود، هیچ کمکی به اعتماد سازی مردم نخواهد کرد. پس چه باید کرد؟

برای جلب حمایت مردم، به عقیده من، فقط یک راه برای شما باقی است و آن تعیین یک تاریخ برای رسیدن به خواستهاست. به عبارت دیگر، اگر حمایت مردم را میخواهید، باید رسما به مردم بگوئید که اگر تا یک تاریخ معین، مثلا تا آخر اسفند ماه هشتاد و پنج، به این نتیجه برسید ( و یا اکثریت مردم به این نتیجه برسند) که اصلاحات دراین نظام ممکن نیست، با دادن یک اطلاعیه رسمی—و توضیحات لازم در مورد اینکه نظام اصلاح ناپزیر است—از مقام ریاست جمهوری استعفا داده و به اپوزیسیون بپیوندید. مطمئن باشید که در اینصورت رای من وخیلی های دیگر را خواهید داشت.

با احترام

عباس تهرانی