جنبلاط: دولت همچنان کنترلی بر فرودگاه و بندر ندارد، الشرق النهار، ترجمه سيامند

از نظر دبيرکل حزب سوسياليست ترقی خواه، از اين پس يا بايد مفاد توافق نامه ی طائف را اجرا و عملی نمود، يا اينکه منتظر جنگی جديد بود.

الشرق النهار، چاپِ بيروت، چهارشنبه ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۶

ديروز وليد جنبلاط دبيرکل حزب سوسياليست ترقی خواه ( PSP ) در بابِ ضرورتِ بی طرفی لبنان، بازگشت به معاهده ی ترک مخاصمه با اسرائيل و اجرای [ توافقات ] طائف، برای جلوگيری از تبديل لبنان به ميدان منازعات منطقه ای، در چارچوب مصاحبه ای با مای شيدياک مقابل دوربين های تلويزيون LBCI سخن گفت.

آقای جنبلاط به رغم تشويش و نگرانی های بی شمار، در هيئتی آرام و سنجيده، بر ضرورتِ ورود حزب اله به روندی حکومتی، به نحوی که حکومت لبنان، تنها نيروی صاحب قدرت نظامی مشروع در کشور باشد، تاکيد نمود.

دبيرکل حزب سوسياليست ترقی خواه به موضوع مزرعه ی شبا نيز پرداخت و اضافه کرد آنگاه که هويت لبنانی اين سرزمين ها مورد تائيد سازمان ملل قرار بگيرد، « توجيه نصراله برای حفظ سلاح هايش، که سوريه را قادر به دخالت در امور داخلی لبنان می کند، را از دستش گرفته ايم». در غير اين صورت، ايران و سوريه همچنان به استفاده از اين حربه ادامه خواهند داد و لبنان همچنان عرصه ی تعارضات خواهد بود، او همچنين در تداوم همين نکات به حضور ارتش لبنان در جنوب کشور پرداخت، و به اينکه سلاح تنها می بايست در اختيار ارتش حکومتی قرار داشته باشد تاکيد مجدد نمود « در غير اين صورت، حکومت مجبور به همزيستی با حکومت حزب اله خواهد بود»، « يا اينکه با کمک نيروهای حافظ صلح سازمان ملل موفق به اجرای توافقات طائف خواهيم شد و يا اينکه مجددا به سمت جنگی جديد می رويم». و ادامه داد « و تنها زمانی می توان به معاهده ی ترک مخاصمه وفادار ماند که حکومت تنها نيروی قاهر در کشور باشد، چيزی که در شرايط کنونی مهيا نيست». در ادامه و در تائيد نکته ی مورد نظر اشاره کرد که مناطقی در فرودگاه تماما – مثل « پايانه ی بار » - و بندر بيروت خارج از حيطه ی کنترل حکومت هستند. « کنترل آنها در دست يک حزب است». در همين زمينه وليد جنبلاط يادآوری کرد که امنيت عمومی [ سرويس اطلاعاتی لبنان در دوران حضور سوريه ] با تشکيل دولت به هدف توافق با حزب اله دست زد. « اين پافشاری امروز بيشتر از جانب حزب اله است تا حکومت. درست مثل اينکه جميل سيد [ مدير سرويس اطلاعاتی لبنان و دست نشانده ی حکومت سوريه در دوران حضور سوريه در لبنان ] هنوز سرجايش باشد» جنبلاط اضافه کرد « هواپيماهايی که از شرق برمی خيزند و در خانه ی ما به زمين می نشينند، برای ما حامل آب نبات نيستند ... ».

دبير گردهمايی دمکراتيک همچنين لحن کلام مورد استفاده ی حسن نصراله، دبير کل حزب اله، در رابطه با اکثريت پارلمانی را مورد انتقاد قرار داد. « يک رهبر بزرگ حق ندارد وارد چنين مجادلات سخيفی بشود» و در ادامه به مقايسه ی مردم کوچه و خيابان ميان جمال عبدالناصر و دبيرکل حزب اله پرداخت و با تاکيد بر غلط بودن کامل اين مقايسه اضافه کرد : « ناصر يک رهبر بود. او خودش تصميم گيرنده بود. آنگاه هم که باخت، از شکستش درس گرفت و استعفا داد. نصراله دلش می خواهد يک رهبر باشد، اما او تنها بخشی از يک سازمان بزرگ سياسی، تجاری، نظامی، فرهنگی است که از خيابان های بيروت شروع می شود و در تهران به پايان می رسد. او برنده شد، اما کمرش هم خرد شد. تازه بعد از همه ی اين ها آمده به ما می گويد : « اگر می دانستم ...».

آقای جنبلاط پس از تحليل امور در عرصه ی منطقه ای و بين المللی بر مبنای مجادله ی ايران و امريکا، بی پايگی تئوری « پيروزی الهی» را مور دبحث قرار داد. از نظر ايشان « آن که پرداخت می کند، دستور هم می دهد» و حزب اله از نظر مالی و نظامی به ايران وابسته است. « آن گاه که از حکومتی پول می گيريم، تبديل به گروگان آن می شويم». دبير کل حزب سوسياليست ترقی خواه اضافه کرد: « هيچ پيروزی ای الهی نيست. اين توصيف در هيچ کجای واژگان نظامی وجود ندارد. تنها پيروزی تکنيکی و نظامی وجود دارد، معجزه ای در ميان نيست ( ... ). آنها به همت سلاح های نوين روسی بود که تانک های اسرائيلی را منهدم کردند.».

ايشان سپس به ابراز نگرانی در رابطه با کتاب های درسی مدارس و بسيج ايدئولوژيک با هويتی تئوکراتيک در برخی مدارس و برخی دانشگاهها پرداخت. « ما در دورانِ ظهور زندگی می کنيم، درست مثل اينکه در دوران پيشگويی های نوستراداموس باشيم: از زمان رسيدن امام خمينی تا ظهور مهدی. يک پروژه و طرح کامل در اين جهت عمل می کند. چگونه اين مسائل را با لبنان، طائف و توافق ترک مخاصمه می توان آشتی داد ؟»

سپس وليد جنبلاط مشروحا در افشای منطق توتاليتر، به گزينه های لبنان ميان موسی صدر، محمد مهدی شمس الدين، حسين حسينی يا نبيه بری، طرح شده در توافقات طائف پرداخت: و خود گزينه ی دمکراسی پلورال و پلوراليسم را مورد تائيد قرار داد « اگر نه مدل ديکتاتوری عربی، از نوع رژيم سوريه» را در مقابل خواهيم داشت، و در رابطه با گفتارهای نصراله در رابطه با حکومتی « قدرتمند، مقتدر و مقاوم» و نه طائف هشدار داد. آقای جنبلاط تاکيد کرد « موضوع بر سر پروژه ی از ميان برداشتن و نابودی ديگری است، و به اين ترتيب لبنان تبديل به ميدان تسويه حساب ها می شود». در اين چارچوب آقای جنبلاط برای حفاظت از دمکراسی پلورال با الغای تقسيم قدرت سياسی ميان گرايش های متفاوت مذهبی و استقرار لائيسيته مخالفت کرد.

وليد جنبلاط با اشاره به تلاش هايی که در قالب پديد آوردنِ دشواری های امنيتی برای سقوط دولت صورت می گيرد، اشاره کرد که می بايست منتظر « سه ماه آينده ی بسيار دشواری» بود، از آنجا که رژيم سوريه و متحدينش هر چه از دستشان برآيد برای به شکست کشاندنِ دادرسی بين المللی انجام خواهند داد. « دادرسی در شرايط کنونی تنها سلاح بازدارنده ی سياسی و حقوقی عليه رژيم سوريه است». او عليه « برخی شايعات نحس حول و حوش وابستگانِ رژيم سوريه، شروع به زمزمه هايی کرده اند که فواد سينيوره می تواند در خطر باشد، و اين درست همان شايعاتی است که پيش از قتل رفيق حريری هم پخش می کردند» هشدار داد.

وليد جنبلاط همچنين عليه تلاش های حزب کارگر اسرائيل نيز هشدار داد، به گفته ی او آنها توسط سوسياليست های اروپايی تلاش هايی انجام می دهند که رژيم سوريه را محافظت کرده و از فروپاشی آن ممانعت کنند. « خطر بزرگی که ما را تهديد می کند انجام يک معامله است، و آن هم اين که رژيم سوريه، تنها برای پيشبرد مقاصد اسرائيل، صاحب ميدان مانوری در لبنان شود. چيزی که پيش از اين در سال ۱۹۷۶ زمانی که کيسينجر به سوريه اجازه ی ورود به لبنان را داد تا که سازمان آزاديبخش فلسطين را توسط آنها و به نفع اسرائيل از ميان بردارد، اتفاق افتاده است». و اضافه کرد « حتی در اوج انقلاب سدر هم اسرائيل همچنان طرفدار خروج سوريه از لبنان نبود».

« امروزه مهم ترين امر برای رژيم سوريه، در هم شکستنِ انبری است که محکم آن را در ميان گرفته است. اگر موفق به اين کار شود، اين امر برای ما معنای بازگشت به نقطه ی صفر با اين رژيم تروريست را دارد». و افزود « حافظ الاسد، چيزی شبيه يک پدرخوانده بود، مثل مارلون براندو، با اين تفاوت که کلاس براندو را نداشت ( ... ). اسد جنايتکاری متمدن بود. می دانم که ۲۸ سال طول کشيد تا توانستم اين را بگويم. اين هم نقطه ضعفی در زندگی من، در حالی که کمال جنبلاط اين موضوع را فوری فهميد. پسرش ( بشار ) تنها يک رئيس مافياست و بس».

دبيرکل حزب سوسياليست ترقی خواه سپس در مورد پديد آمدن يک خلاء سياسی به حزب اله هشدار داد و تذکر داد که اين امر خطری است که همه را تهديد خواهد کرد، چرا که راه بر آشوب خواهد گشود - « مگر اينکه از خارج دستور بگيرد». او کمی ديرتر افزود « از ما می خواهند حساب پس بدهيم ؟ ما هم همينطور می خواهيم از آنها حساب پس بگيريم. آنها حق ندارند کشور را به خواست ايران و سوريه وارد جنگ کنند و ما را بيست سال عقب ببرند». و باری ديگر عليه هر نوع منطق توتاليتر « از نوع آدولف هيتلر»، از آن « نوعی که شهروندان را از آزادی انديشه برحذر می دارد» هشدار داد، و در پايان ارزيابی کرد که « ثبات و امنيت» برای حزب اله تنها در ورودش به بدنه ی حکومت خواهد بود.

برگردان : سيامند