دیدنیها >> "عشق" آوای اباذر نوری زاد برای پدرش محمد نوری زاد

یشنهاد می کنم کار تازه ی پسرم اباذر نوری زاد – عشق – را بشنوید. این اثر، شاید از نگاه حرفه ای ها و اساتید موسیقی کاری ساده و دمِ دست بحساب آید اما برای من – پدرش – مثل آوای چاوشانی است که از هجران می سرایند و با سوز می آمیزند و با درد می خوانند و به ” وصل ” ی بزرگ بشارت می دهند.

باور کنید من به هرخانه ای که داخل می شوم و در آن گیتاری و سه تاری و پیانویی می بینم، در خود می گدازم. وقتی کودکان و جوانانی را می بینم که ساز به دوش از معبری می گذرند، خود را شماتت می کنم. چه کنم؟ این سوز، هماره با من است. بارها رسماً از پسرم اباذر پوزشخواهی کرده ام. از پسری که از همان کودکی گوش و هوش و شوقِ شگفتی برای موسیقی داشت و من مثل میرغضب های هیچ نفهم، عصبیت های جاهلانه ی اسلامی ام را بر وی آوار کردم و او را از مسیر بایسته اش باز داشتم. اکنون زمان سپری شده اما سوز صدای اباذر باقی است. او هر از گاه می خواند. و من از هر خواندنش کنایه هایی برای خود می پردازم. این که: ای پدر، اگر مرا با تعصب های کور اسلامیِ خود از موسیقی دور نمی کردی، شاید امروز من یکی از نام آواران موسیقی بودم در جهان. کارِ تازه ی اباذر را بشنوید که آهنگ و آوایش از خود اوست و با پیانوی جناب شاهین یوسف زمانی رنگ گرفته است. با شعری از علی مهجور:

شاید برای فاصله ها فرق می کند
نزدیک و دور خانه ما فرق می کند
وقتی که از نگاه تو جاری ست صد غزل
فرقی نمی کند که قافیه ها فرق می کند
در انتظار پاسخ تو صبح ما شب است
خورشید و ماه قصه ما فرق می کند
با تو شتاب عقربه ها تند می شود
در کوی عشق ثانیه ها فرق می کند
با یک قطار فاصله کوتاه می شود
تنها صدای قافله ها فرق می کند
در شهر دوست خرقه به ساغر فروختیم
آواره ایم و جامه ما فرق می کند
پنهان شده ست نام تو در سطر سطر شعر
متنش بخوان چو حاشیه ها فرق می کند
مفلس شدیم و باز خریدار یوسفیم
ما عاشقیم و سکه ما فرق می کند

محمد نوری زاد
بیست و یکم شهریور نود و سه