 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
چند خانم ايتاليايی که درخاتمه سخنرانی محمد خاتمی در خيابان های اطراف کليسای سان فرانچسکو در شهر اودينه دست رئيس جمهور سابق را فشردند و با او کلماتی را رد و بدل کردند، هرگز فکر نمی کردند روزی از سوی سردبير پرقدرت کيهان عامل نومحافظه کاران آمريکايی خطاب شوند و يا به سر تيتر روزنامه های تهران و سايت های فارسی زبان تبديل شوند. آن استاد جامعه شناسی دانشگاه اودينه که اين صحنه ها را به روی دوربينی ديجيتال ضبط کرد نيز هرگز فکر نمی کرد درمرکز جنجالی با اين چنين ابعادی قرار گيرد، از سوی حسين شريعتمداری همکار CIA خطاب شود، واز سوی اصلاح طلبان و هوادارن خاتمی متهم به زد و بند با جناح های راستگر بشود.
بسياری از کسانيکه به آقای خاتمی رای دادند و سنگ دوم خرداد را به سينه می زنند نيز احتمالا هرگز تصور نمی کردند حرکاتی بسيار عادی، چون فشردن چند دست و فيلمبرداری از شخصيتی بين المللی در خيابان شهری دور افتاده چون اودينه، آينده اصلاحات در ايران را به خطر بياندازد. بدتر از همه نويسنده و بسيار ديگر هرگز فکر نمی کردند رئيس جمهوری که صحبت از حکومت قانون، جامعه مدنی و گفت و گوی تمدن ها می کند تا اين حد نزول کرده باشد که حتی جرئت قبول مسئوليت رفتار و کردارش را نداشته باشد و با وقاحت به دروغ گويی بپردازد.
آقای خاتمی بعد از چند روزی اين دست و آن دست کردن و مطرح ساختن دلايلی چون “ازدحام جمعيت امکان تشخيص دست زنانه را از مردانه غير ممکن ساخته بود” ، بالاخره تصميمش را گرفت و هرگونه “مصاحفه با زنان ايتاليايی” را در بيانيه ای که از سوی بنياد باران انتشار يافت تکذيب کرد و فيلم ارائه شده را “ناهم خوان با واقعيت خواند”. پايگاه اطلاع رسانی نوروز به نقل از خاتمی و بنياد باران می نويسد “انتشار اين فيلم مونتاژ شده عملی غيراخلاقی و غير شرعی است” و می افزايد” در اودينه که شهری فرهنگی است، خاتمی هرگز مصاحفه با زنی انجام نداده است.” در اينجا بايد چند مساله را روشن ساخت و پرده از اين اظهارات غير واقعی برداشت.
۱ - شهر اودينه شهرتش در توليد نوعی مشروب الکلی به نام گراپا است و در ايتاليا شهری فرهنگی به حساب نمی آيد.
۲ - تهيه کننده فيلم که مارکو اوريولس که استاد جامعه شناسی دانشگاه اودينه است، فيلمی مستند در رابطه با کل برنامه کنفرانس هايی که تحت عنوان “دور و نزديک” برگزار می شدند تهيه می کرد و کليه اين فيلم ها را بدون هيچگونه مونتاژو تدوينی به روی اينترنت قرار داد و هر فردی که دسترسی به کامپيوتر و اينترنت داشته باشد می تواند آنها را مشاهده کند.
۳ - بسياری از کسانی که آقای خاتمی را در خاتمه سخنرانی اش در جريان گردشی در مرکز شهر اودينه همراهی کردند، آمادگی خود را برای شهادت در رابطه با مصاحفه رئيس جمهور سابق با زنان ايتاليايی اعلام کرده اند.
۴ - آقای خاتمی نه تنها در خيابان های اودينه بلکه در داخل کليسايی که سخنرانی اش را در آن ايراد کرد، با خانم های زيادی نه تنها دست داد و خوش و بش کرد، بلکه با برخی از آنها، منجمله خانم جانولا نو نينو و دخترش کريستينا، که مهم ترين توليد کنندگان مشروب گراپا در اودينه هستند نيز عکس گرفت و اين عکس ها در مطبوعات محلی و پايگاه های اينترنتی بی شماری، منجمله پايگاه اينترنتی برگزارکنندگان اين کنفرانس نيز انتشار يافته اند.
اين داستان فرصت مناسبی است برای اينکه برخی ماهيت ها مشخص شوند و بنابراين از بنياد باران و آقای خاتمی درخواست دارم شهامت داشته باشند و يکی از اين دو اقدام را انجام دهند.
۱ - اگر واقعا بر اين اعتقادند که اين فيلم مونتاژ شده است و مصاحفه ای انجام نگرفته است از دست تهيه کننده فيلم به دادگاهی در ايتاليا شکايت برند. تشکيل اين چنين دادگاهی فرصت مناسبی خواهد بود تا اگر کسانی توطئه ای برای بدنام کردن رئيس جمهور سابق انجام داده اند و قصد دارند از اين طريق روند اصلاحات را در ايران را متوقف سازند، شناخته شوند و اين توطئه بر ملا شود.
۲ - در صورتيکه عکس اين ميانه صادق باشد و اين فيلم با واقعيت تطابق داشته باشد، شايد زمان آن رسيده باشد که آقای خاتمی و پيروانش يا از کسانيکه چون حسين شريعتمداری و فاطمه رجبی هرگونه مصاحفه ای را “اهانتی غير قابل بخشش به مقدسات” می دانند تقاضای پوزش کنند، و يا اينک يکبار برای هميشه حساب خود را از اين افراد و اعتقادات غير منطقی شان جدا کنند.
آقای خاتمی شما هشت سال با يکی به نعل زدن و يکی به ميخ حکومت کرديد، بياييد يکبار روشن و واضح بگوييد جايگاهتان در کجاست؟ در کنار کسانيکه هوادار مدرنيته، جدايی دين از سياست و مردم سالاری هستند، يا اينکه تنها اختلافتان با کسانيکه امروز دشمنان و رقبای خود به حساب می آوريد تنها برسر قدرت است. اگر شهامت انجام اصلاحاتی که جامعه ما خواستار آن است را نداشتيد و اميد های مليون ها ايرانی را که به شما رای داده بودند بر باد داديد، حداقل شهامت دفاع از عقايد خود را داشته باشيد.
درباره نويسنده:
احمد رافت از موفق ترين و پرکارترين روزنامه نگاران حرفه ای ايرانی است.
سال گذشته در مراسمی که با عنوان پاسداشت سی سال روزنامه نگاری حرفه ای احمد رافت در ايتاليا برگزار شد - شمار مقالات، گزارشهای راديويی - تلويزيونی، مصاحبه و ميزگردهای اين روزنامه نگار در سی سال گذشته قريب « يکصد و بيست و هفت هزار » عنوان ، اعلام گرديد.
رافت نزديک به يک سوم از فعاليت حرفه ای خود را در مناطق جنگی گذرانده است :
سالها حضور در جنگهای بالکان و سارايوو محاصره شده ، جنگهای الجزاير ، سومالی، تيمور شرقی، صحرا، ليبی، سودان، چچن و همچنين ماهها حضور در خلال جنگ داخلی لبنان، انتفاضه اول ،جنگ عراق ۱۹۹۰ و ورود در نخستين ستون خبرنگاران خارجی به بغداد بدون صدام در ۲۰۰۳ تنها بخش بسيار کوچکی از کارنامه روزنامه نگاری احمد رافت است.
رافت خالق کتابهايی چون « ناگفته های خمينی ۱۹۸۱ » - « بيوگرافی صدام ۱۹۹۱» - « سرب و کاغذ ۱۹۹۴» - « آخرين بهار ۲۰۰۶» و دهها ترجمه به زبانهای فارسی - اسپانيايی و ايتاليايی می باشد.
