ماجرای دستگيری يک روزنامه‌نگار ايرانی در فرودگاه ترکيه، گفتگوی صدای آلمان با امير فرشاد ابراهيمی

امير فرشاد ابراهيمی، روزنامه‌نگار مقيم برلين در روز ۲۷ مارس در فرودگاه ترکيه دستگير شد. ابراهيمی در گفت‌وگو با دويچه وله می‌گويد که برای ديدار خانواده‌اش به ترکيه رفته ولی ماموران فرودگاه مانع ورود او به ترکيه شده‌اند.

دويچه وله: شما اطلاع داريد که ترکيه بار ها اقدام به باز پس فرستادن پناهندگان ايرانی نموده است. چطور شد که شما با توجه به پيشينه‌اتان و سخنان بی پروايی که امروز می زنيد جرات کرديد به اين کشور سفر کنيد؟
امير فرشاد ابراهيمی: من در ترکيه در زمان اقامت پناهندگی ام بارها و بارها مورد فشار و تهديد دولت ترکيه و يا بعضا عواملی که احتمال می رفت وابسته به جمهوری اسلامی بودند قرار گرفته بودم اما احساس ميکردم وضع فعلی ام با گذشته فرق می کند و حالا که مورد حمايت يک کشور اروپايی هستم لااقل ديگر ترکيه جرات اينکار را نداشته باشد .

من حدود دوسالی هست که به آلمان آمدم و هنوز تبعيت آلمان را ندارم و با پاسپورت خارجی يا همون داکيومنت تراول سفر می کنم که از آلمان گرفته ام بنا براين برای رفتن به ترکيه هم بايد ويزا می گرفتم که در تاريخ بيست مارس به سفارت ترکيه در برلين مراجعه کردم و تاريخ بيست و هفتم مارس ويزا را گرفتم و عصر همانروز با پرواز ترکيش اير لاين به استانبول رفتم .

دليلی که پليس مرزی ترکيه برای بازداشت شما عنوان کرد چه بود؟
هيچ تو ضيح قانع کننده ای ندادند ، فقط می گفتند تو ممنوع الورود هستی ، بعد عنوان کردند در زمان اقامتت در ترکيه فعاليت سياسی کردی و برای ما درد سر ايجاد کردی و اينکه نهايتا موضوع بازجوئی ها را کشيدند به سمت ماجرای عليرضا عسگری و اينکه چگونه وی را از ترکيه خارج کرده ايد که من هم بهشان گفتم کار خلافی در اين مورد انجام نگرفته و ايشان کاملا بطور قانونی ترکيه را ترک کرده است و اگر شما واقعا نمی دانيد حتما در صلاحيتتان نيست چون در سطع عالی کار ايشان پيگيری می شده است. عليرضا عسگری معاون سابق وزارت دفاع بود که از ايران فرار کرد و در حال حاضر در آمريکا زندگی می‌کند.

همسر شما در اطلاعيه‌ای نوشته‌اند که يک ايرانی هم در آنجا حضور داشته که گويا از سفارت ايران آمده. به نظر شما دولت ايران در اين رابطه نقشی داشته؟
به جرات نمی توانم بگويم بله. در خلال بازجوئی ها و ضرب و شتم هايی که اينها کردند من فردی را ديدم که خود را به فرمانده پليس هوايی استانبول محمد تقی اصفهانی معرفی کرد که ظاهرا از سفارت ايران آمده بود و فکسی از وزارتخارجه يا امنيت ايران دستش بود که آمده بود برای تحويل من و ديپورت به ايران . خوب حضور اين فرد با توجه به اينکه هنوز ساعتی از بازداشت من نگذشته بود و اينکه چگونه اصلا به اين سرعت ايشان مطلع شده بودند البته سئوال برانگيز هست که واقعا اميدوارم در شکايتی که من کرده ام اين زوايای تاريک روشن شود .

چگونه شد که شما آزاد شديد ؟ در اطلاعيه همسرتان آمده است که وزارت خارجه آلمان و مقامات آمريکايی در اين رابطه تلاش کرده‌اند. چرا سفارت آمريکا برای آزادی شما تلاش کرده است؟
در همان ساعات اوليه بازداشت من که به دوستانم و وکايلم در استانبول خبر دادم موضوع در سطح وزارت امورخارجه آلمان و آمريکا پيگيری شد. مسئول بخش حقوقی سفارت آلمان در استانبول مسئله را زير نظر گرفت و سفير آمريکا در ترکيه با من تماس گرفت و ابراز اميدواری کرد که اين مسئله به زودی حل شود و پس از آن نماينده ای از سفارت آمريکا در استانبول به محل بازداشت من آمد و گفت که مسئله از نظر آنها تمام شده است تا اينکه صبح روز بيست و هشتم از سفارت آلمان در استانبول با من تماس گرفتند و گفتند با اولين پرواز به برلين دولت ترکيه ملزم شده است شما را عودت بدهد .

البته اين وظيفه هر کشوری هست که جلوی نقض حقوق بشر را بگيرد، اما دليل اش شايد اين باشد که من برای يک مرکز تحقيقاتی وابسته به وزارت امورخارجه به عنوان کارشناس کار می کنم و البته همين نهاد هم پيگيريهای اوليه را برای آزادی من انجام داد .

آيا بعد آزادی برای روشن شدن ماجرا اقدامی کرده‌ايد؟
بله در بدو ورودم به برلين در پليس فرودگاه اقامه شکايت بر عليه دوت ترکيه نمودم و هم اکنون هم برای شکايت در دادگاه حقوق بشر اتحاديه اروپا در حال نوشتن لايحه شکوائيه هستم ، البته وکيل مدافعم هم در استانبول شکايت خود را به دادگاه قانون اساسی ترکيه به عنوان نقض حقوق بشر و قانون اساسی ارائه داده است.

مصاحبه‌گر: گيو پيمان