هفتاد، شعری از سارا خوزی

ما را به کجا می بَرد / پلک های اين کاغذ / که شيپور و شمشير رسم می کند / سَبَق می گويد و طبَق می بَرد / حلب می پويد و نجف می خَرَد / آيا دشنام از شناسنامهء اين سال ها پاک خواهد شد؟

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

هوای نسنجيدهء زمزم
صدای گمِ تشنگی
قدحی گور
و اين گوش
که از اَنکَرالاصوات
قولنامهء شاعری می گيرد

ما را به کجا می بَرد
پلک های اين کاغذ
که شيپور و شمشير رسم می کند
سَبَق می گويد و طبَق می بَرد
حلب می پويد و نجف می خَرَد
آيا دشنام از شناسنامهء اين سال ها پاک خواهد شد؟

به هفتاد برويم
که ديوار شعر
با سنگ آن بالا می روَد
و بلندتر از الفاظِ اَلو اَلو
به دور از غوغای ِ پُلو
در قامتِ go
می دوَد
و خط پايان را
چنان ادامه می دهد
که کفش های حروف پاره شوند
وعبارت ها آنقدر برنجند
که خِضر از معمای خود
سپس از حيات خود
پشيمان شود

داخل ِ صفات که بشَويم
غربتی اين آستانْ منم
که تِقی بر اصواتِ شما نمی زنم.

زمستان ۱۳۸۷