داريوش پيرنياکان: صداوسيما به ملت توهين می‌کند

داریوش پیرنیاکان

صداوسيما از راه تبليغات به اندازه چند وزارتخانه درآمدزايی می‌کند. با اين درآمدها برای موسيقی‌هايی که پخش می‌کند هيچ کپی‌رايتی پرداخت نمی‌کند/ وقتی رسانه ملی متمايل به يک جناح باشد؛ بايد سراغ تأسيس شبکه‌های خصوصی رفت.

کار از آنجا خراب است که ساز و نوازنده را در تلوزيون نشان نمی‌دهند. اين چه کاری‌ست که يک ارگان رسمی مملکت درمقابل حوزه فرهنگ انجام می‌دهد؟ اين يک توهين بزرگ به شعور و فرهنگ يک ملت است.

داريوش پيرنياکان در گفتگو با خبرنگار ايلنا؛ با اشاره به مشکلات عديده‌ای که در حوزه فرهنگ وجود دارد؛ اظهار داشت: متأسفانه به دليل اينکه هنوز موسيقی را به رسميت نمی‌شناسند قطعاً بودجه‌ای هم که به آن تخصيص می‌دهند، بودجه اندکی است. وقتی چيزی را به رسميت نشناسيم؛ به آن رسيدگی نکرده و از آن حمايت هم نمی‌کنيم.

او ادامه داد: ما اهالی موسيقی در وهله اول به دنبال اين هستيم که ما را به رسميت بنشناسند. ارکستر سمفونيک و ارکستر ملی تعطيل است، کنسرت‌ها را کنسل می‌کنند و حتی مجوز رسمی و قانونی وزارت ارشاد را هم درنظر نمی‌گيرند، اين مسائل هيچ معنايی جز بی‌توجهی به موسيقی ندارد.

پيرنياکان با بيان اينکه ارکستر سمفونيک هنوز راه نيفتاده؛ بيان کرد: در اين شرايط اقتصادی؛ اولين بودجه‌ای که از آن کم می‌کنند؛ بودجه فرهنگ است که به تبع آن موسيقی بيشتر آسيب می‌بيند.

سخنگوی خانه موسيقی با بيان اينکه صدا و سيما خود به تنهايی به اندازه چند وزارتخانه درآمدزايی می‌کند، با افزايش بودجه رسانه ملی مخالفت کرد و ادامه داد: تلوزيون و راديو برای پخش موسيقی از يک آرشيو قديمی استفاده می‌کنند. باتوجه به بوجه‌ها و درآمدهای ميلياردی، رسانه ملی برای موسيقی‌هايی که پخش می‌کند هيچ حق کپی‌رايتی پرداخت نمی‌کند.

او در رابطه با برخورد صدا و سيما با موسيقی گفت: تلويزيون آهنگی را پخش می‌کند اما هيچ شناسنامه‌ايی از موسيقی هم نمی‌گويد. فقط اسم خواننده گفته می‌شود و نام آهنگساز و شاعر و بقيه دست‌اندرکاران در حاشيه است.

سخنگوی خانه موسيقی با اشاره به فيلم‌های فاخر و بودجه‌های چندين ميلياردی آن‌ بيان کرد: بايد به سراغ سوژه‌های مردمی، سياسی، اجتماعی و تاريخی که در فرهنگ ما وجود دارد؛ بروند. سوال من اين است که ساخت اين فيلم‌ها چه تأثيری روی فرهنگ مردم دارد؟! فيلم‌های هاليوود دراختيار صهيونيست‌هاست. چرا ما به جای اينکه درباره بزرگان و مشاهير تاريخی خودمان مثل حافظ، فردوسی و مولانا فيلم بسازيم به سراغ سوژه‌های بيگانه می‌رويم؟

پيرنياکان با بيان اينکه ساخت اين فيلم‌های به اصطلاح فاخر، هدف خاصی را دنبال می‌کنند؛ اظهار داشت: نمی‌خواهند فرهنگ درستی در جامعه جاری شود. اين فيلم‌ها فاخر نيست. بايد يک همه‌پرسی مردمی تشکيل بدهند تا متوجه شوند که فيلم فاخر ازنظر مردم چگونه فيلمی است.

او با اشاره به اين موضوع که نهادهايی وجود دارند و از بودجه فرهنگ و هنر تغذيه می‌کنند و در مقابل اين بودجه به هيچ ارگانی پاسخگو نيستند؛ گفت: اين موضوع برمی‌گردد به ساختار دولت. بايد قوانينی وضع شود که شامل حال اين نهادها هم باشد. اگر همه چيز با هم ديده شود خوب است. اگر مطالبات به درستی انجام می‌شد و هر نهاد موظف به شفاف‌سازی بود مسلماً گله‌ای هم در کار نبود و کارها خوب پيش می‌رفت. در بعضی از اين نهادها بودجه‌ها به درستی مصرف می‌شوند. به قول معروف کار دست‌‌اندرکاران نيست. اين نهادها در هر رشته‌ای بايد از متخصص استفاده کنند. درمقابل بودجه‌ای که به آن‌ها تخصيص داده می‌شود بايد پاسخگو باشند و شفاف‌سازی کنند.

پيرنياکان افزود: اگر دولت به سازمانی بودجه‌ای اختصاص می‌دهد بايد خروجی آن را هم مطالبه کند. دولت بايد شبکه‌های خصوصی تأسيس کند و با نظارت خود سوبسيت‌هايی را به آنان اختصاص دهد تا فرهنگ درستی را جاری کنند. وقتی رسانه دولتی متمايل به يک جناح باشد، جناح حاکم فکر خودش را به رسانه تحميل می‌کند. در اين شرايط دولت بايد به سمت تأسيس شبکه‌های خصوصی برود. اگر مردم بيشتر به ماهواره جذب می‌شوند تا رسانه ملی، دليلش تنها نبود صداقت در اخبار و شفاف‌سازی‌هاست.