محمدرضا زائری در یادداستی اینستاگرامی در پاسخ به این که چرا برخورد روحانیون با خانم‌های بی حجاب در داخل و خارج کشور متفاوت است؟ نوشت:
معمولا روحانيون بزرگوار و طلاب عزيزي كه براي تبليغ يا امور علمي به خارج از كشور مي آيند با خانم هاي بي حجاب حتى زنان ايراني ساكن كشور مقصد- و حتى مسافران- بسيار خوب برخورد مي كنند، تحويلشان مي گيرند، با آنها حرف مي زنند، با خوشرويي به سؤالاتشان جواب مي دهند و ... اما همان بزرگواران وقتي به ايران برمي گردند با خانم همسايه خود يا بانوي عابر توي خيابان به تلخي و ترشرويي روبرو مي شوند، و هميشه براي من سؤال است كه چرا خون خارجي ها رنگين تر است؟ چرا روحانيان ما در خارج از كشور با زنان و مردان از شكل ها و تيپ هاي مختلف كنار مي آيند و برخورد مناسب و جذاب دارند اما در داخل كشور با پسر و دختر جواني كه شكل و شمايل يا باورها و مواضعش را درست و مطلوب نمي دانند ارتباط صميمي و محترمانه برقرار نمي كنند و كار از برخورد و اختلاف و فاصله و دوري به راهپيمايي اعتراض آميز و سخنراني آشوب انگيز مي كشد؟ مي گوييد: آنها با اسلام آشنا نيستند؟ مي پرسم: مگر اينجا آشنايند؟ مي گوييد: آنجا اقليت هستند، مي پرسم: مگر واقعا اينجا ما اقليت نيستيم؟ شايد اگر همان برخورد و همان رفتار و همان رويكرد همين جا هم بود خيلي از مشكلات خود به خود حل مي شد و اصلا كار به اين اوضاع و احوال نمي كشيد! من البته سالها به اين موضوع انديشيده و پاسخ هاي دقيقي يافته ام كه بايد فرصتي ديگر براي طرحش يافت.
