مطلب ف. م. سخن تحت عنوان "یکی از گروه هایی که عامل جنگ داخلی در ایران خواهد بود مجاهدین خلق صدام است" را در خبرنامه گویا خواندم. صرف نظر از انتقادات ایشان از مجاهدین؛ با آویزه کردن مطلب یک ماه پیش ایشان بنام "وقتی اردشیر زاهدی برای جمهوری اسلامی دل می سوزاند" و اینکه همه چیز در سیاست کشور ما تبدیل به تراژدی شده؛ سه نکته حائز اهمیت در این نوشته گویا و چم دار وجود دارد، که برای نگارنده که همیشه با علاقه و احترام نوشته های طنز و معنادار ایشان را می خوانم قابل تامل و مستحق نقد به سبک خود ایشان می باشد.
در طی ماهها و هفته های گذشته بسیاری از موافقین و مخالفین نظام، از صادق زیباکلام گرفته تا اردشیر زاهدی داماد شاه تلاش نموده اند تا فروپاشی نظام جمهوری اسلامی را با فروپاشی و تجزیه ایران و سوریه ای (سوریزاسیون) شدن کشور بصورت بظاهر اجتناب ناپذیری در ترازوی قضاوت افکار عمومی همسنج قرار بدهند. هفته پیش نیز جواد ظریف وزیر خارجه ایران در هشداری معنادار تاکید کرد که اکنون هدف دشمنان نه دولت روحانی و نه حتی نظام جمهوری اسلامی بلکه خود ایران و "تمامیت ارضی ایران" است.
به کانال خبرنامه گویا در تلگرام بپیوندید
دیروز نیز وزیر خارجه ایران در عکس العمل به دستگیری چند نفر از جمله یک دیپلمات ایرانی در رابطه به طراحی حمله به نشست مجاهدین در پاریس واکنش نشان داد و آن را یک طرح مرموز و "شیطانی" لقب داد که درست همزمان با سفر رئیس جمهور به اروپا این "توطئه پلید" به گفته وی طراحی شده است. البته آقای ظریف ادعا نکرده بودند که این "توطئه" ممکن است کار خود مجاهدین باشد. اما در این مورد ء بخصوص آقای ف. م. سخن قبول زحمت نموده و مددکارانه و با گشاده رویی، و بقول خودش با سند و مدرک، می نویسد بعید نمی داند که این دو تن دستگیر شده از خود مجاهدین بوده اند. از نظر نگارنده الله العالم!
علاوه بر تقبل زحمت از طرف وزیر خارجه جمهوری اسلامی در این مورد ء بخصوص، ف. م. سخن در عمل ادعا می کند که اگر جمهوری اسلامی فروبپاشد و بعبارتی سقوط کند، جنگ داخلی شکل خواهد گرفت که در صورت ادامه یافتن آن، ایران شبیه به سوریه خواهد شد. یعنی ایشان مدعی می شوند که اگر مجاهدین بقدرت برسند، دیگران بر حکومت مجاهدین قیام و شورش خواهند کرد و اگر دیگران به قدرت برسند، شوریدن مسلحانه مجاهدین را در پی خواهد داشت. این یعنی فروپاشی نظام درهر حال به جنگ داخلی و سوریزاسیون شدن ایران منجر خواهد شد. این ادعا، بقول فرانسوی ها، دژاوو (Déjà vu) یا نهازش و انگارپنداری سخنان امثال زیباکلام و اردشیر زاهدی را در ذهن نه چندان نامغشوش بنده به "رژه ای نظامی" فرا می خواند.
ایشان در جمله بعدی همان سخنی را تکرار می کند که جواد ظریف، دلواپسان دوآتشه بظاهر مخالف و استمرارطلبان حامی جمهوری اسلامی (از هر دو طیف تجزیه طلب و تجزیه آفرین) مدعی، شارح و مروج آن هستند. یعنی اینکه به گفته ایشان " از گروه های تجزیه طلب در دورتا دور ایران نیز غافل نباید بود که با عملیات نظامی، فرصت را برای تجزیه ی ایران مغتنم خواهند شمرد". براستی نمی دانم "واژه عملیات نظامی" چگونه در این "جمله هراس برانگیز"، بقول ما بلوچها "زبردستانه"، گنجانیده شده است. زیرا قرار نیست آمریکا به ایران حمله کند و اکثر مطلق ایرانیان با حمله نظامی به کشور شدیدا مخالف هستند. وانگهی جنگ و مداخله نظامی در کشورهای مختلف نظیر افغانستان، عراق، سوریه، لیبی، و یمن صورت گرفته است. چرا هیچکدام از این کشورها تجزیه نشده اند؟ چرا یمن و سوریه که هم اکنون نیز حداقل دارای دو دولت مختلف و متخاصم در کشور خویش می باشند، تجزیه نشدند؟ چرا کردستان عراق علیرغم اینکه به مدت قریب به ربع قرن عملا مستقل بود و با کشورهای جهان مراوده و معامله و حتی روابط دیپلماتیک مستقیم داشت، "تجزیه" نشد؟ اما مثلا کردستان ایران مستقل خواهد شد؟ شوخی می فرمائید جناب ف. م. سخن! یا مسئله کمی جدی تر ازشوخی است که فقط ازمابهتران درک مطلب می کنند.
بعقیده من هیچکدام از مردمان ایران و گروه های اتنیکی کشور (به استثنا عده محدودی) خواهان تجزیه ایران نیستند. چوب تکفیر تجزیه و سوریزاسیون ایران برای هدف مشخصی استفاده می شود تا بگویند در صورت فروپاشی نظام جمهوری اسلامی، کشور نیز تجزیه خواهد شد. این "توهم پراکنی" و هراس افکنی توطئه ـ محور هدف خاصی را دنبال می کند. و من در حیرتم که چگونه ف. م. سخن در این دامگه تبلیغاتی نظام گرفتار آمده اند و اگر نگویم همانند خاله خرسه مهربان (که می دانم بسیار آگاه تر و تیزبین تر از آن هستند) ، بلکه دلسوزانه برای رفع خطر سقوط از این سوی بام، ناخودآگاه در آن سوی بام به زمین استمرارطلبان و دلواپسان "خودی" و "غیرخودی" افتادند، و چون طبیبی حاذق و حاضر دارویی را برای درد مزمن و چهل ساله ملت تجویز کرده اند که نسخه اش را فقط در شفاخانه جمهوری اسلامی می توان پیچید و بس! در پایان همانگونه که در آغاز برای طرح یک سخن کوتا تحت عنوان " به کجا چنین شتابان؟" اطاله کلام کرده و اظهار مهر و احترام نمودم، بقول مولانا باید گفت "مر ترا بادا سعادت بعد ازین، این گذشت الله اعلم بالیقین"
عبدالستار دوشوکی
