فرارسیدن سال نو ی میلادی را به هموطنان مسیحی و ایرانیان عزیزی که در خارج از کشور زندگی می کنند تبریک می گویم و سالی خوب و پربار برای همگی آرزو می کنم.
آغاز هر سال، چه شمسی و چه میلادی، نقطه ی خوبی ست برای ارزیابی کارهایی که کرده ایم از جمله کارهایی که به منظور روشنگری سیاسی و اجتماعی انجام داده ایم.
بازنگری فعالیت یک ساله، می تواند ما را با نقاط ضعف و قدرت مان آشنا کند و عامل تغییرات جزیی و کلی در بینش و نحوه ی عملکردمان گردد. بدون چنین بازنگری ِ انتقادی از خودمان، کار مان به تکرار خطاها و ادامه ی روش های بی حاصل خواهد انجامید که چنین مباد.
*****
اما یک درخواست از رضا پهلوی دارم و آن درخواست برای به کار «نبردن» اصطلاح «فرقه» برای آخوندهای حاکم بر ایران است.
به کار بردن یا ساختن اصطلاحات جدید برای نشان دادن بهتر ماهیت اشخاص و گروه های حاکم، اگر درست انجام نشود، تنها حاصل اش ایجاد تفرقه، آن هم تفرقه ی بی دلیل خواهد بود.
در این زمینه اصطلاحات ساخته و پرداخته ی «سازمان مجاهدین خلق ایران» را داریم که به محض خواندن مطالب شان، به هویت نویسنده ی مطالب پی می بریم و گاه به خاطر تفاوت در به کار گیری اصطلاحات از خواندن مطلب منصرف می شویم.
دوستان هوادار پادشاهی و سلطنت نیز با به کار بردن اصطلاح «فرقه تبهکار» نه به شناخت بیشتر و بهتر حکومت اسلامی کمک می کنند، و نه فایده ای به مجموعه ی فعالیت های ضد حکومت می رسانند.
اگر این اصطلاح درست بود، باز می شد بر سر آن بحث کرد، ولی متاسفانه این اصطلاح صد در صد غلط است و اصلا به حکومت اسلامی و عمال آن «نمی چسبد».
معنای فرقه ی سیاسی مشخص است. معنای «سکت» در فرهنگ های خارجی هم مشخص است. یک نگاه به این معانی، ما را متوجه می کند که این ها گروه هایی هستند در بسته، و تحت فرمانروایی مطلقِ اندیشه و فلسفه و رهبر شان.
عمال حکومت اسلامی اما هر کدام ساز خود را می زنند و با ظاهرِ تحت امر رهبر بودن، حتی به شکل تمسخرآمیزی، در صدد زدن زیر آب همان رهبر هستند. به غیر از این، این جانوران دائم در حال تکه پاره کردن یکدیگر هستند و کوچک ترین هماهنگی در عملکرد و باورهای مذهبی و فلسفی شان به چشم نمی خورَد.
چنان که پیش تر هم نوشته ام، احتمالا یکی از هواداران قدیمی پادشاهی و سلطنت، این اصطلاح غلط را باب کرده که مثلا مشابهتی میان فرقه وطن فروش دمکرات آذربایجان و پیشه وری با حکومت وطن بر باد ده اسلامی ایجاد کند ولی این کجا و آن کجا؟!
*****
دومین درخواست از کشورهای غربی و مسوولان سیاسی و مطبوعاتی دولت های آن هاست و آن درخواست به کار نبردن کلمه ی عزیز و محترم «ایران» و «ایرانی» موقع سخن گفتن از حکومت اسلامی و عمال خبیث آن است.
البته من در سطحی نیستم که بتوانم این درخواست را به طور مستقیم به گوش مسوولان این کشورها برسانم و این کار را باید ایرانیانی که توانایی چنین تماس ها و درخواست هایی را دارند انجام دهند.
نظام حاکم بر ایران، «جمهوری اسلامی» است و عمال آن هم «عمال جمهوری اسلامی» هستند نه عمال کشور ایران و مردم ایران.
امیدوارم به این دو درخواست ساده ولی مهم به هر شکل ممکن ترتیب اثر داده شود.
