متن نامه به شرح زیر است:
"از فرصتی که به من دادی تا آخرین احساسات و تفکرات شخصی و حرفهای خود را در آخرین مصاحبه به عنوان سرمربی تیم ملی با شما در میان بگذارم تشکر میکنم. من این مصاحبه را در حالی انجام دادم که از قبل از آخرین بازی نخوابیده بودم و بسیار خسته بودم.
من معتقدم که وقتش نیست آنها را انتقاد کنیم بلکه وقت آن است که از این فرصت با درس گرفتن از نکات مثبت و منفی از تجربه فوق العادهای که از ۱۰۰ بازی طی هشت سال کسب کردیم خودمان را ارتقا دهیم.
ما با علم به اینکه تصویری قابل احترام و شهرتی عالی برای تیم ملی ایران وکشور ایران در سطح جهان ایجاد کردیم به خودمان افتخار میکنیم. ما با علم به اینکه مردم در داخل احساس غرور و خوشحالی از عملکرد و دستاوردهای ما دارند به خودمان افتخار میکنیم.
این چیزی است که در زندگی حرفهای فوتبالی ما اهمیت دارد. اینکه همیشه بدانیم برای چه بازی میکنیم. مهم نیست با چه سختیها و دشمنیهایی مواجه میشویم، ما به راهمان برای این مردم با هم ادامه میدهیم. بگذارید این مردم در نهایت ارزیابیها و قضاوتهای نهایی خود را بدون هیچ تخریب عمومی بیان کنند.