عدم دخالت روحانیون در امور سیاسی

آیت الله خمینی در مصاحبه با مجله‌ استرن در ۲۶ دی ۵۷ در پاریس وعده عدم دخالت روحانیون در سیاست را داد و گفت: «من نمی‌خواهم ریاست دولت را داشته باشم. طرز حکومت، حکومت جمهوری است و تکیه بر آرای ملت.» (صحیفه‌ نور، جلد ۵، ص ۴۸۳)

سخنرانی ۲۶ دی ۵۷: « من چنین چیزی نگفته‌ام که روحانیون متکفل حکومت خواهند شد. روحانیون شغلشان چیز دیگری است.» (صحیفه نور ، ج۳ ، ص۱۴۰)

سخنرانی ۱۸ دی ۵۷: « من و سایر روحانیون در حکومت پستی را اشغال نمی‌کنیم، وظیفه روحانیون ارشاد دولت‌ها است. من در حکومت آینده نقش هدایت را دارم.» (صحیفه نور ، ج۳،ص ۷۵)

عدالت

مصاحبه با خبرنگاران، ۱۷ آبان ۵۷ ، پاریس :« در حکومت اسلامی اگر کسی از شخص اول مملکت شکایتی داشته باشد، پیش قاضی می‌رود و قاضی او را احضار می‌کند و او هم حاضر می شود.»

وعده های اقتصادی

آیت الله خمینی در سخنرانی معروف خود در بدو ورد به ایران در ۱۲ بهمن سال ۵۷ در بهشت زهرا گفت: «دلخوش به این مقدار نباشید که فقط مسکن می‌سازیم، آب و برق را مجانی می‌کنیم برای طبقه مستمند، اتوبوس را مجانی می‌کنیم برای طبقه مستمند. دلخوش به این مقدار نباشید. ما علاوه بر اینکه زندگی مادی شما را می‌خواهیم مرفه باشد، زندگی معنوی شما را هم می‌خواهیم مرفه باشد.»

۲۱ فرودین ۱۳۵۸ تیتر اصلی روزنامه کیهان این بود « برای همه زحمتکشان خانه بسازید».

استقلال

بازهم ۱۲ بهمن و در سخنرانی بهشت زهرا :«الان شما در همه چیز محتاجید به خارج؛ یعنی محمدرضا این کار را کرد تا بازار درست کند از برای آمریکا و ما محتاج به او باشیم در اینکه گندم از او بیاوریم، برنج از او بیاوریم، همه چیز را، تخم مرغ از او بیاوریم یا از اسرائیل که دست نشانده آمریکاست بیاوریم.»

۱۲ بهمن بهشت زهرا :« تمام نفت ما را به غیر دادند، به آمریکا و غیر از آمریکا دادند، آنی که به آمریکا دادند عوض چه گرفتند عوض، اسلحه برای پایگاه درست کردن برای آقای آمریکا. ما، هم نفت دادیم و هم پایگاه برای آن‌ها درست کردیم.»

«نظام حکومتی ایران جمهوری اسلامی است که حافظ استقلال و دموکراسی است.» (صحیفه نور، ج۳، ص۱۶)

تجدد

۱۲ بهمن، بهشت زهرا :«ما کی مخالفت کردیم با تجدد، با مراتب تجدد مظاهر تجدد وقتی که از اروپا پایش را در شرق گذاشت خصوصا در ایران، مرکز چیزی که باید از آن استفاده تمدن بکنند ما را به توحش کشانده است. سینما یکی از مظاهر تمدن است که باید در خدمت این مردم، در خدمت تربیت این مردم باشد.»

۱۲ بهمن، بهشت زهرا :«ما پنجاه سال است که در اختناق بسر بردیم، نه مطبوعات داشتیم، نه رادیوی صحیح داشتیم، نه تلویزیون صحیح داشتیم، نه خطیب توانست حرف بزند، نه اهل منبر می‌توانستند حرف بزنند، نه امام جماعت می‌توانست آزاد کار خودش را ادامه بدهد، نه هیچ یک از اقشار ملت کارشان را می‌توانستند ادامه بدهند.»

از وعده های دیروز تا ناکامی‌های امروز

پس از پیروزی انقلاب و به مرور اطرافیان و نزدیکان ایدئولوژیک آیت‌الله انحصار تمامی نهادها و اهرم‌های قدرت را در دست گرفتند، به این ترتیب اتحاد و همبستگی پیش از انقلاب از میان رفت و جامعه دچار چند دستگی شد. جو این انحصار طلبی هر روز سنگین تر و حلقه اطراف خودی‌ها هر روز تنگ‌تر شد.

سخنان اولیه آیت الله خمینی بازتاب نظریات و ایده های تحصیل کردگان خارج از کشور بود که از اطرافیان نزدیک او در پاریس بودند کسانی مانند صادق قطب زاده، ابراهیم یزدی و ابوالحسن بنی صدر که با الزامات جوامع دموکراتیک آشنا بودند، اما آیت الله خمینی در خوشبینانه ترین حالت درکی از حقوق بشر و سایر مفاهیم دنیای مدرن که درباره آن سخن گفته بود نداشت و حقوق بشر، آزادی و برابری را با تفاسیر اسلامی می سنجید. اطرافیان او پس از انقلاب از تغییر کردند؛ تحصیل کردگان جای خود را به روحانیون تندرو و «حزب‌الله» ای‌ها دادند. روحانیونی که علیرغم وعده‌ها نه تنها قصد ترک حکومت را نداشتند بلکه از حضور تحصیل کردگان و دیگر اقشار چنان وحشتی داشتند که دست به تصفیه ای همه جانبه زدند.

در فاصله کوتاهی نه تنها زندان اوین موزه نشد بلکه شمار زندانیان سیاسی ایران به تعدادی کم سابقه رسید و بسیاری از مخالفان رژیم شاهنشاهی نیز به ناچار به ترک ایران شدند.

آیت الله خمینی که وعده عمل به قانون، آزادی، برابری و دادگاه های عادلانه داده بود. در سخنرانی خود به مناسبت سالروز تولد رسول اسلام در ۹ تیر ۱۳۵۹ می گوید: «این جنایتکارها که در بازداشت هستند متهم نیستند، بلکه جرمشان محرز است؛ باید فقط هویت آنها را ثابت کرد و بعد آنها را کشت. اصلاً احتیاج به محاکمه آنها نیست. هیچگونه ترحمی درمورد آنها مورد ندارد. اگر ما اینها را نکشیم، هر یکی شان که بیاید بیرون می‌رود آدم می‌کشد. با چند سال زندان کار درست نمی‌شود.این عواطف بچه گانه را کنار بگذارید.»

او در زمان تحقق وعده دموکراسی در سخنرانی‌ای در جمع دانشجویان اهواز، که در تاریخ ۳ خرداد ۵۸ در روزنامه کیهان منتشر شد، گفت: «آنهایی که فریاد می‌زنند باید دموکراسی باشد، این‌ها مسیرشان غلط است. مسیر ما مسیر نفت نیست. ملی کردن نفت پیش ما مطرح نیست. ما اسلام می‌خواهیم.»

خمینی پس از استقرار جمهوری اسلامی با اظهاراتی مانند «مردم برای خربزه انقلاب نکردند» و «اقتصاد مال خر است» علنا مبنای اقتصادی حرکت انقلابی مردم را نیز زیر سوال برد.

اکنون پس از ۴۰ سال عملا فساد اقتصادی و ساختار رانت محور حاکمیت بدل به بلای جان مردم و حتی خود حاکمیت شده است.

در دوران حکومت جمهوری اسلامی مجمع عمومی سازمان ملل تقریبا هر سال قطعنامه‌ای در مورد نقض حقوق بشر به‌وسیله حکومت جمهوری اسلامی، صادر کرده‌است. جمهوری اسلامی در طی این سال ها با آزادی‌های مدنی از جمله آزادی سخنرانی، مطبوعات، تجمعات، انجمن‌ها، آزادی‌های شخصی و آزادی‌های مذهبی برخورد کرده است.

عدم برگزاری دادگاه عادلانه برای مخالفان، اعدام های گسترده، توقیف فله ای مطبوعات، برخورد گسترده با زنان به دلیل پوشش، ایجاد محدودیت های گسترده برای اقلیت‌های مذهبی و حتی قومیت‌ها و فساد و رانت دولتی برای عده ای نه تنها برابری را زیر سوال برد بلکه از نظر اقتصادی دولت را فلج کرد، همگی بخشی از کارنامه جمهوری اسلامی در زمینه وعده‌هایی است که هرگز اجرا نشد.

این روند همچنان ادامه دارد تمام وعده های برقراری آزادی وعدالت واستقلال به دست فراموشی سپرده شده است. افراد تحصیل کرده، لایق و کاردان هر روز منزوی تر می شوند و آمار مهاجرت تحصیل کردگان و طبقه متوسط روند صعودی دارد.

حال حکومت «جمهوری اسلامی» در چهل سالگی خود نه تنها اصول مبتنی بر جمهوریت خود را زیر پا گذاشته است بلکه در پروسه این فراموشی حتی به اصول دین هم وفادار نماند.