باز
این من و این شب تیره ی بی پگاه...
شبِ بی پگاه...
مزرعِ سبز فلک درو کرده داسِ ماه...
درو کرده داسِ ماه...
هر
غریو مسلسل چون شهابی آتشین...
می دوزد بر قلبِ دشمنِ خلقِ پر ز کین...
من چریک فدایی خلق ام
جانِ من، فدای خلق ام.
جان به کف خون خود می فشانم
هر زمان برای خلق ام.
در پیکار خلق ایران
پرچمدار توده هایم
ایران، ای کُنام شیران
وقتِ رزم تو شد...
خلق قهرمان ایران
هم رزم است و هم نوای ام
ایران ای کنام شیران
وقت رزم تو شد...
لحظه ای که از طریق برنامه ی «بی بی سی فارسی»، از اجرای زندگی شهبانو فرح به صورتِ باله ای که بر اساس سمفونی «شهرزاد» ریمسکی کورساکف ساخته شده مطلع شدم، و فیلم کوتاه آن را دیدم، احساس غریبی به من دست داد؛ احساسی نشات گرفته از شنیدن گوشه هایی از «شهرزاد» و دو سه صحنه ی زیبا از زندگی ملکه فرح و تضاد آن با سرود «چریک های فدایی خلق ایران» که بند هایی از آن را در بالا آوردم، و آن هم بر روی ملودی ساخته ی ریمسکی کورساکف سروده شده بود.
دهه ی پنجاه، دهه ی تفکرات و آرمان های انقلابی، دهه ی دگرگون ساختن جوامع به وسیله ی مسلسل و نارنجک، دهه ی زدن و کشتن و از بین بردن، به امید ساختن جامعه ای بهتر، به امید ساختن جامعه ای عادلانه تر، دهه ی صد در صدی بودن و جهان را تنها میان سیاه و سفید تقسیم کردن...
و همان دهه، دهه ی رو به جلو بردن جامعه ای عقب مانده، با سواد کردن جامعه ای بی سواد، مدرن کردن جامعه ای خرافات زده و بیمار، دهه ی ساختن زیرساخت ها برای بنای جامعه ای پیشرفته بر خرابه های به ارث رسیده از سال ها...
و تضادی عظیم میان اولی و دومی در همین دهه، دهه ی همزمانی های مرگبار و اصطکاک های ویران کننده...
...و سال ها بعد، ریمسکی کورساکف و «شهرزاد»ش، که دیروز نوای چریک ها بود و امروز بعد از ۴۰ سال از دگرگون شدن جامعه و به قهقرا رفتن آن، نوای دل انگیزی که زندگی بانویی با شکوه و فرهنگ دوست را در قالب باله، به جهانیان نشان خواهد داد.
باله ای که شاید بازماندگان چریک های فدایی، با آن، با دید متفاوت و حتی موافق رو به رو شوند و به تماشای آن بنشینند.
و چه حیرت انگیز خواهد بود، در روز افتتاح این باله، شهبانو فرح، در همان تالاری که سالخوردگان چریک نیز حضور دارند، به تماشای زندگی نامه ی پر فراز و نشیب خود بنشیند، و اینبار ریمسکی کورساکف، نقطه ای مشترک شود، برای با هم بودن ها و با هم زیستن ها در جهانی بدون سیاه و سفید مطلق، علیه حاکمیت جهل و خرافات و نکبت...
